21 അകനയൊണ്ണാ അന്നിയനുക്ക് ഉവതേശമെ കൊടുക്കിനെ നീ നിന്നമേ ഉവതേശിയാത്ത് എന്ത്? “കളുക്കുവാനില്ലെ ഒൺ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനെ നീയേ കളുക്കിനതീ?
ഏശു അവറകാക്ക്, “‘എൻ ആലയം വായാതിനെ ഇടം ഒൺ വുളിക്കപ്പെടും’ ഒൺ തിരുവെളുത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനെ; ഒണ്ണാ നിങ്കളോ അതെ കളവാണികെ ഇരുക്കിനെ വൻ അളയാക്കി മാത്തിയാച്ചെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “മതപണ്ടിതരുകാടേ, നിങ്കാക്കും അമ്മച്ചേ എപ്പേരുപ്പട്ടെ വിനെ; മനിശെ മാനടവനുക്ക് ചെയ്കേക്ക് കൂടാത്തെ ചട്ടങ്കാടെ നിങ്കെ ചെയ്യെ വയ്ക്കിനെ; ഒണ്ണാ അത്തിലെ ഒണ്ണകൂടി നിങ്കെ ചെയ്യിനതില്ലെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അം പണ്ണക്കാറനുക്ക് ഉടയാ എശമാനൻ പിരിയം തിക്കിനൊണ്ടായപ്പണും അത്തുക്കുചൂട്ടി ഒരുങ്കാതിരുക്കുകേം അവൻ പിരിയമെ ചെയ്യാതിരുക്കുകേം ചെയ്യിനെ പണ്ണക്കാറനുക്ക് ചരിയാനെ തണ്ടനെ കിടയ്ക്കും.
ഏമാൻ അവൻകാക്ക്, ‘കളവാണിയാനെ വേലക്കാറനേ, നീ ചൊല്ലിയെ പേച്ചുനാലെ ഏൻ നിനക്ക് നായമിടും. ഏൻ വിതയാത്തതെ അറുപ്പേം വയ്യാത്തതെ എടുക്കുകേം ചെയ്യിനെ ഒൺ നിനക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായതെ?
അത്തുക്ക് ഏശു, “‘വയ്ത്തിയാ, മുതെ നീ നിന്നമേ ചുകമാക്ക്’ ഒണ്ണെ വലിയോര് ചൊല്ലുവോലെ നീ കവർന്നകൂമിൽ ചെയ്യെ എങ്കെ കേട്ടെ കാരിയങ്കാടെ നീ പുറന്തു വളന്തെ ഇന്നാട്ടിലും ചെയ്യൊൺ നിങ്കെ എൻകാൽ കണ്ടിപ്പാ ചൊല്ലും എനക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ” ഒൺ അവറാത്തുകാക്ക് ചൊല്ലിയെ.
ഏൻ വോറാളുകകാൽ നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയോഞ്ച്, ഏനേ അം ബൊകുമാനത്തുക്ക് ഓയ്ക്കിയം നാത്താ ആകാതിരുപ്പേക്ക് ഏൻ എൻ ഉടമ്പെ കറുമമടയെ വച്ച് അടക്കി വയ്ക്കിനെ.
പരിച്ചേതനെ ഏത്തെടുത്തവേരാളേ നായപുറമാണത്തിലെ ചട്ടപ്പടീക്ക് പിശയ്ക്കിനതില്ലെ; നിങ്കളും അതെ ഏത്തെടുത്തേയെ ഒൺ അവറെ പെരുമപ്പടുകേക്കുതാൻ നിങ്കളും പരിച്ചേതനെ ഏൽക്കോണും ഒൺ അവറെ ആശിക്കിനത്.