16 ഏൻ ഇതുകാടയെല്ലാം എന്തുക്ക് ചൊന്നതൊണ്ണാ മനിശെ മാനടവൻകാട് ആരും കാണാതെ ചെയ്യിനെ എല്ലാ ചെയ്തികളാം ഏശു കിരിശ്ത്തുവുനാലെ നങ്കകാൽ ചൊല്ലിയെ നല്ലെ ചേതീൽ ചൊല്ലിയിരുക്കിനവോലെ തെയ്വം ഒരുനാ നായം വിതിക്കും.
മനിശൻ മകൻ ഉടയാ തന്താര് മകത്തത്തിൽ ഉടയാ തൂതരും മത്തും വരും; അന്നേരം ഒവ്വൊരാക്കും ഉടവനുടവൻ ചെയ്തീക്ക് തകുന്തെ കൂലി കിടയ്ക്കും.
അതുനാലെ മറച്ച് വച്ചിരുക്കിനതെല്ലാം വെളിപ്പട്ട് വരും; ഓമ്പി വച്ചിരുക്കിനതെല്ലാം വെളിച്ചത്തുക്ക് വരുകേം എല്ലാരുക്കും വെളിവാകേം ചെയ്യും.
എൻ വാക്കുകാടെ ഏത്തെടാതെ എന്നെ വീയ് ഒറീനവനെ നായം വിതിക്കിനെ ഒരാ ഒണ്ട്; ഏൻ ചൊല്ലിയെ വാക്കുകാടേ കടശി നാളിൽ അവനുക്ക് നായം വിതിക്കും.
ഉശിരോടെ ഇരുക്കിനവേരാക്കും ചത്തവേരാക്കും നായം വിതിപ്പേക്ക് തെയ്വം വുളിച്ചെടുത്താ അവൻതാൻ ഒൺ മാനടവൻകാക്ക് വുളിച്ച് ചൊൽകേക്ക് എങ്കളെ നീമിച്ചിരുക്കിനെ.
താൻ വുളിച്ചെടുത്തെ ആളക്കൊണ്ട് ഇം ഉലകമെ ഒത്തേ നീതിയോടെ നായമിടുകേക്ക് ഒരു നാളെ അവൻ വച്ചിരുക്കിനെ. അവനുക്ക് ഉശിരെ കൊടുത്ത് ചാവിലിരുന്ത് എത്തിയതോടെ അത്തുക്ക് തെളിവാം തന്തിരുക്കിനെ.”
ഒണ്ണാ തെയ്വത്തിലെ ഇം കനിവെ തിക്കിലാതെ നിൻ മനശ് കടിനപ്പടുകേം നിൻ മനം തിരുമ്പാതെ ഇരുക്കിനനാലേം നീ തെയ്വത്തിലെ കോപമെ വലിച്ച് വയ്ക്കിനെ. എന്തൊണ്ണാ എല്ലാരാം നായം വിതിക്കേക്ക് തെയ്വം ഒരു നാളെ വച്ചിരുക്കിനെ.
ഇകനെ കോക്കിനത്തിൽ ഒരു അറത്തമുമില്ലെ; തെയ്വം നീതിമാനില്ലയൊണ്ണാ എകനെ ഇം ഉലകമെ നായമെ ഇടുകേക്കാകും?”
ഏശുവിൽ നമ്പുനെ എൻ ഇണങ്കരേ, ഏൻ നിങ്കകാൽ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയതും നിങ്കെ ഏത്തെടുത്തതും ഉറപ്പോടെ നിക്കിനതുമാനെ നല്ലെ ചേതിയെ നിങ്കകാൽ നിനയ്ക്കെ വയ്ക്കിനെ.
അതുനാലെ കരുത്താവ് വരിനതുവരേക്ക് ഒണ്ണുക്കും നായമിടുവാനുമില്ലെ; അവൻ വരിനവോളെ ഇരുട്ടിൽ മറഞ്ചിരുക്കിനത് എല്ലാം വെളിച്ചത്തുക്ക് കുടക്കുകേം മനിശെ മാനടവൻ ഇതയത്തിലെ ചിന്തനകാടെ വെളിപ്പടുത്തുകേം ചെയ്യും; അന്നേരം ഒവ്വൊരാക്കും അവനവൻ ചെയ്യത്തുക്കൊള്ളെ മാനം തെയ്വത്തിലിരുന്ത് കിടയ്ക്കും.
ഇം ഉടമ്പിൽ ഇരുന്തവോളെ ചെയ്യത് നല്ലതായാലും കെട്ടതായാലും അത്തുക്കൊത്തെ കൂലി കിടയ്ക്കിളത്തുക്ക് നങ്കെ നായം വിതിക്കിനെ കിരിശ്ത്തുവുക്ക് മില്ലോട് നിൽക്കെ വേണ്ടിയിരുക്കും.
ഏശുവെ നമ്പുനെ ഇണങ്കരേ, ഏൻ ചൊല്ലിയെ നല്ലെ ചേതി മനിശരുകാട്ടിൽ നുൺ വന്തതുനാത്തെ ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാകോണുമൊൺ ഏൻ ആശിക്കിനെ.
തെയ്വം എൻകാൽ ഏത്തു തന്തെ നല്ലെ ചേതീൽ ഇം പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കലുകാട് നങ്കാക്ക് കാൺമ്പേക്കാകും. മനിശെ മാനടവൻ മകിമപ്പടുത്തിനാളും വലിയവനുമാനെ തെയ്വത്തിൽ നുൺ വരിനെ നല്ലെ ചേതി ഇന്താൻ.
താവീത് തലവശീൽ പുറന്താളും ചാവിലിരുന്ത് എന്തി വന്തവനുമാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവെ നിനച്ചോകോണും ഒണ്ണതുതാൻ എൻ നല്ലെ ചേതി.
തെയ്വമാം ഉശിരോടിരുക്കിനവനുക്കും ചത്ത് മാണ്ടവേരാക്കും നായമിടിനെ കിരിശ്ത്തുഏശുവാം അവൻ വെളിപ്പടിനവോളേലെ അവൻ രാച്ചമാം ശാച്ചി നുറുത്തി ഏൻ നിനക്ക് ഏത്തു തരിനത്,
ഇനി എനക്ക് നീതീലെ കിരികിടം ഒരിക്കി വച്ചിരുക്കിനെ; അത് നീതിയോടെ നായമിടിനവനാനെ കരുത്താവ് അണ്ണേക്ക് എനക്ക് തരും; എനക്ക് മട്ടും നാത്തെ അവൻ വെളിപ്പടിനതെ ആശയോടെ കാത്ത് ഇരുക്കിനെ എല്ലാരുക്കും താൻ.
ഒരുനാ ചാവും പിന്നെ തെയ്വത്താലെ നായവിതീം മനിശെ മാനടവനുക്ക് നീമിച്ചിരുക്കിനനാലെ
ഒണ്ണാ ഉശിരൊള്ളവേരാളാം ചത്തവേരാളാം നായമെ ഇടുവേക്ക് ഒരിയ്ങ്കി ഇരുക്കിനെ തെയ്വത്തുകാൽ അവറെ വതിലെ ചൊൽവിളത് വരും.
തെയ്വമെ നമ്പിനവേരാളെ അവറെ കറുമത്തിൽനുൺ കാപ്പാത്തുകേക്കും ഉടവുറെ ഉടമ്പിലെ പിരിയത്തുക്കു പിശയ്ക്കയും തെയ്വത്തിലെ അതികാരമെ വീയ് ഒറീകേം ചെയ്യിനെ