17 അതുനാലെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവിൽ തെയ്വത്തുക്കുചൂട്ടി വേലെ ചെയ്യിനത്തിൽ ഏൻ പെരുമപ്പടിനെ.
ഏൻ പരിച്ചേതനെ ഏത്തനാലെ തെയ്വം എന്നെ നീതിമാനായ് കണക്കായ്ക്കെ ഒൺ പെരുമപ്പടുകേക്ക് അബുറാകാമുക്ക് മുടിയുമീ? ഇല്ലെ.
പെരുമപ്പടിനതുനാലെ ഒരു കാരിയമുമില്ലെ ഒണ്ണാലും അത് തേവയായ് വന്തിരുക്കിനെ. ഏൻ കരുത്താവിലെ തറുശനങ്കാടപ്പത്തീം വെളിപ്പാടപ്പത്തീം ചൊൽവെ തലവയ്ക്കിനെ.
എനക്ക് നിങ്കകാൽ ഉറപ്പൊണ്ട്; നിങ്കളെ നിനച്ച് ഏൻ ചരിയാനത്തിൽ പെരുമപ്പടിനെ; എങ്കെ അടേനെ തുമ്പതുരിതത്തിൽ കൂടി എനക്ക് ചരിയാനെ ഉശാരും പിരിയമും ഒള്ളെ.
അവറെ നാത്തെ പരിച്ചേതനെ ഏത്തവേരാ; ചുത്തമാനെ ആത്തുമാവിലെ ഉതവീൽ തെയ്വമെ കുമിടെ വായ്ങ്കീം കിരിശ്ത്തു ഏശു നങ്കാക്ക് ചെയ് തന്തെ കാരിയംങ്കാട്ടിൽ പിരിയമോറിനെ നങ്കതാനേ മെച്ചക്കമാ പരിച്ചേതനെ ഏത്തവേരാ; പുറമേ കാണ ചട്ടമെട്ടത്തിൽ നങ്കെ നമ്പുനതില്ലെ.
അകനെ അവൻ തെയ്വത്തിലെ വേലേൽ കനിവ് ഒള്ളാളും നമ്പുകേക്കാനവനുമാനെ ഒരു വലിയെ പൂയാരിയുമായെ. എന്തൊണ്ണാ മാനടവൻകാട്ടിലെ പാപങ്കാട്ടുക്ക് പകറമായ് എല്ലാ കാരിയത്തിലും അവൻ ഉടയാ കൂടപ്പുറപ്പുകാടുവോലെ ആകവേണ്ടിയിരുന്തെ.
മനിശരിൽ നുൺ പുറിച്ച് എടുക്കിനെ ഏളെ വലിയെ പൂയാരീം തെയ്വ കാരിയങ്കാട്ടിൽ മനിശെ മാനടവനിലെ പാപങ്കാട്ടുക്കുചൂട്ടി കാണിയ്ക്കേം ആകപലീം ഇടുകേക്ക് നീമിച്ചിരുക്കിനാതാൻ.