9 അതുമട്ടുമില്ലെ താവീത് അവറളെചൊല്ലി ചൊല്ലിയത്, “അവറെ വിരുന്ത് അവറാത്തുക്ക് കെണിയും കുടുക്കുമാകട്ടെ;
ഏശു തിരുമ്പി നുണ്ണാലെ, “ഉരുമനേ, എന്നെ വുട്ടുപോ; നീ എനക്ക് തടങ്കലായ് ഇരുക്കിനെ; നിൻ ഇം നിനപ്പ് തെയ്വത്തിൽ നുണ്ണൊള്ളതില്ലെ മനിശെ മാനടവനിൽ നുണ്ണൊള്ളതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണാ തെയ്വം അവൻകാക്ക്, ‘മടയാ, ഉണ്ണേക്ക് റാവ് നിൻ ഉശിരു മണ്ടും. പിന്നെ നീ ചമ്പാരിച്ച് വച്ചിരുക്കിനത് ആരുക്കു ഉതകും’ ഒൺ കേട്ടെ.
അതുനാലെ കുത്തമെ ചെയ്യെ ആരാം ഏൻ ഇനിയിരുന്ത് വിതിയാത്തൊണ്ണും അവറാത്തുക്ക് തടങ്കൽ വരുത്തുകയോ അവറളെ പാപത്തിൽ അകപ്പടുത്തുകയോ ചെയ്യാത്തൊൺ നിങ്കളെ ചൊന്തക്കമാ തീരുമാനമെ എടുക്കോണും.
തെയ്വ തൂതരുകാട് ചൊല്ലിയെ വശനം ചത്തിയം താൻ; അതെ പാലിയാപ്പോയവേരാക്ക് തണ്ടനെ കിടയ്ക്കുകേം ചെയ്യെ.