36 എന്തൊണ്ണാ എല്ലാ അറിവും അവനിൽ നുണ്ണും വരിനെ; എല്ലാം അവനാലെ നടമാനെ; അതുമട്ടുമില്ലെ എല്ലാം നിലെ നിൽക്കിനത് അവനുക്കുചൂട്ടിതാൻ; അതുനാലെ എല്ലാ മകിമേം മാനമും എണ്ണണ്ണേക്കും അവനുക്കൊള്ളത്. ആമേൻ.
എങ്കളെ ചോതനേൽ അകപ്പടുത്താതെ കുറുപ്പുകെട്ടവൻകാൽ നുൺ എങ്കളെ കാപ്പാത്തോണുമേ. രാച്ചമും ചക്കിതീം മകത്തമും എണ്ണെണ്ണേക്കും നിനക്കൊള്ളതാനെ ആമേൻ.
“കരുത്താവു നാമത്തിൽ വരിനെ രാശാവ് വലിയവൻ; മേലോകത്തിൽ നിമതീം തെയ്വത്തുക്ക് മകത്തമം” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
“മേലോകത്തിൽ ഇരുക്കിനെ തെയ്വത്തുക്ക് മകത്തം; പൂമീൽ തെയ്വത്തിലെ നൽമെ കിടച്ചവേരാക്ക് നിമതി.”
ആരോ ഒരാ ചൊല്ലിയവോലെ, ‘നങ്കെ കിടന്ത്, നടന്ത്, ഇരുന്ത് പിശയ്ക്കിനതെല്ലാം തെയ്വ ചക്കിതീൽ താൻ’. നിങ്കെ പാട്ടുക്കാറാളിൽ ഒരാ പാടിയിരുക്കിനവോലെ ‘നങ്കളും അവൻ മക്കതാൻ’.
അറിവാളിയാനെ ഒരേയൊരു തെയ്വത്തുക്ക് കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ മാനമും മകത്തമും എണ്ണണ്ണേക്കും ഒണ്ടാകട്ടെ. ആമേൻ.
പെൺമ്പുള്ളയെ ആൺ പുള്ളയിലിരുന്ത് കരുവെ പുടിച്ചതുവോലെ ആൺ പുള്ളെ പെൺമ്പുള്ളയേത്തിലിരുന്ത് പുറക്കിനെ; ഒണ്ണാ എല്ലാം തെയ്വത്തിലിരുന്തെ താൻ ഒണ്ടാനത്.
ഇം കാണതെ മുച്ചൂടാം അം തെയ്വം താൻ പടച്ചതും നങ്കെ പിശയ്ക്കിനതും അവനിൽതാൻ. ഏശുകിരിശ്ത്തു ഒണ്ണെ ഒരേ ഒരു കരുത്താവു മട്ടുംതാൻ നങ്കാക്ക് ഒള്ളത്; ഇതെല്ലാം കരുവയടഞ്ചത് അം കരുത്താവിലോടതാൻ; നങ്കെ പിശയ്ക്കിനതും അവനിലോടതാൻ.
അം തെയ്വത്തുക്ക് എണ്ണണ്ണേക്കും മകിമെ. ആമേൻ.
ശവേലും കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലും വർളാടു വർളാടുനാലെ എണ്ണണ്ണേക്കും മകിമെ ഒണ്ടാകട്ടെ. ആമേൻ.
നങ്കെ തെയ്വമും തകപ്പനുമാനവനുക്ക് എണ്ണണ്ണേക്കും മകിമെ ഒണ്ടാകട്ടെ. ആമേൻ.
എണ്ണെണ്ണേക്കും ഇരുക്കിനെ രാശാവും നാശമാകാത്തവനും കണ്ണുക്ക് മില്ലോട് കാണാത്തവനുമാനെ അം ഒരേയൊരു തെയ്വത്തുക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കും മാനമും മകിമേം ഒണ്ടാകട്ടെ. ആമേൻ.
അം തെയ്വം നാശമാകാത്തവനും അണ്ടുകേക്ക് കൂടാത്തെ വെളിച്ചത്തിൽ ഇരുക്കിനവനും ആരും കാണാത്താളും കാൺമ്പേക്ക് കൂടാത്തവനുമാനെ. അവനുക്ക് ബൊകുമാനമും എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ചക്കിതീം ഒണ്ടാകട്ടെ. ആമേൻ.
കരുത്താവ് എനക്ക് എല്ലാ തിശനാത്തെ കാരിയങ്കാട്ടിലിരുന്തും വുടുതലെ തന്ത് ഉടയാ രാച്ചത്തുക്കുചൂട്ടി പാതുകാപ്പാ വച്ചിരുക്കും; അവനുക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കും മാനമും മകിമേം ഒണ്ടാകട്ടെ. ആമേൻ.
നിങ്കളെ ഉടയാളിലെ പിരിയമെ ചെയ്കേക്കൊള്ളെ നിലേൽ എല്ലാ നൽമകാട്ടിലും തികന്തവേരായാക്കുകേം അവനുക്ക് പിരിയമാനതെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവാലെ നങ്കളിൽ നുറവേത്തുകേം ചെയ്യട്ടെ; അവനുക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കും മകിമേം ഒണ്ടാകട്ടെ. ആമേൻ.
എല്ലാം തെയ്വത്തുക്കൊള്ളതാൻ; മുച്ചൂടാം പടച്ചതും അവൻതാൻ; കനേകം തെയ്വ മക്കെ രച്ചപ്പടിളത്തുക്കും അവൻ മകിമേൽ പങ്കുകാറനാകിളത്തുക്കും ഏശുവെ കറുമംനാലെ തികഞ്ചവനാക്കിനത് നല്ലത് ഒൺ തെയ്വത്തുക്ക് തോണെ.
ഒരാക്കു വുളിച്ച് ചൊൽകേക്ക് വരം കിടച്ചതൊണ്ണാ അവൻ തെയ്വ വശനമെ വുളിച്ച് ചൊല്ലട്ടെ. വോറൊരാക്ക് ഏവലെ ചെയ്കേക്ക് വരം കിടച്ചതൊണ്ണാ തെയ്വം കൊടുത്തെ തകിതിവോലെ ചെയ്യട്ടെ. അകനെ എല്ലാ കാരിയത്തിലും ഏശുകിരിശ്ത്തുനാലെ തെയ്വ നാമം മകിമപ്പടുകേക്ക് ഇടെവരും. മകിമേം ചക്കിതീം എണ്ണെണ്ണേക്കും അവനുക്കൊള്ളതുതാൻ. ആമേൻ.
എന്തുക്കൊണ്ണാ അതികാരം മുച്ചൂടും എണ്ണെണ്ണേക്കും അവനുക്കൊള്ളതുതാൻ. ആമേൻ.
നങ്കെ കരുത്താവും രച്ചകനുമാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തു ഇരക്കത്തിലും അറിവിലും വളന്തു വരിൻ. അവനുക്ക് ഇപ്പണും എപ്പണും എണ്ണണ്ണേക്കും മകത്തംതാൻ. ആമേൻ.
നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവുനാലെ നങ്കെ രച്ചകനാനെ ഒരേയൊരു തെയ്വത്തുക്ക് വൊകാലത്തുക്ക് മില്ലോടും നിനട്ടും ഉണ്ണേക്കും എണ്ണണ്ണേക്കും മകത്തമും മകിമേം പിലമും അതികാരമും ഒണ്ടാകട്ടെ. ആമേൻ.
പിന്നെ മേലോകത്തിൽ കനേമാളുകെ വായ്ത്താരി ഇടിനവോലത്തെ ചരിയാനെ ഒച്ചേ കേട്ടെ, “അല്ലേലൂയ്യാ, രച്ചേം മകത്തമും ചക്കിതീം നങ്കെ തെയ്വത്തുക്ക് ഒള്ളത്.
പിന്നേം അവൻ എൻകാൽ അരുൾ ചെയ്യത്: “എല്ലാം നടമായേയെ; ഏൻ ആൽപാവും ഒമേകാവും ആതിയും അന്തമും താൻ; തവിക്കിനെ ഏളയാൾക്കും ഏൻ ഉശിരൊള്ളെ തുമ്പുകത്തിൽ നുൺ മത്തം കൊടുക്കും.
“നങ്കാക്ക് രച്ചെ കിടച്ചത് കോയിമെ കട്ടിലേൽ ഇരുക്കിനവനാനെ നങ്കെ തെയ്വത്തിൽ നുണ്ണും കുഞ്ചി ആട്ടിൽ നുണ്ണും താൻ” ഒൺ വലിയെ വായിൽ വുളിച്ച് ചൊല്ലികിട്ടേ ഇരുന്തെ.
“ആമേൻ; നങ്കെ തെയ്വത്തുക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കും ചോത്തിരമും മകിമേം പുത്തീം നണ്ണീം മാനമും ചക്കിതീം പിലമും; ആമേൻ” ഒൺ ചൊല്ലി കുമുടെ വായ്ങ്കെ.