1 പിരിയമാനവേരാളേ, എകൂതരുകാട്ടിലെ രച്ചെ കാൺമ്പച്ചൂട്ടി ഏൻ ചരിയാനത്തിൽ ആശിക്കിനനാലെ ഏൻ അവറാത്തുക്കുചൂട്ടി തെയ്വത്തുകാൽ വായാതിനെ.
“എരുശലേമേ, എരുശലേമേ, നീ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളെ കൊൽകേം തെയ്വം നിൻകാക്ക് കടത്തി വുട്ടവേരാളെ കല്ലെ ഒറീകേം ചെയ്യിനവളേ, കോശി ഉടയാ കുഞ്ചികാടെ ഉറകടീൽ ഓമ്പിനവോലെ നിൻ മക്കളെ അരുവണയ്പ്പേക്ക് എനക്ക് എത്തിനെ വട്ടം മനശിരുന്തെ; ഒണ്ണാ നിങ്കാക്ക് അത്തുക്ക് മനശ് നാപ്പോയെ.
ഏൻ മനിശൻ ചൊന്നതെ ഏത്തെടുക്കിനതില്ലെ. ഒണ്ണാ നിങ്കെ രച്ചിക്കപ്പടുകേക്കുചൂട്ടിതാൻ ഏൻ ഇതെ ചൊന്നത്.
എന്തൊണ്ണാ അവറാത്തുക്ക് തെയ്വ കാരിയമെ ചെയ്കേക്ക് ഉശാരൊണ്ട്; ഒണ്ണാ തെയ്വമെചൊല്ലിയൊള്ളെ അറിവ് അവറാത്തുക്ക് നാത്തെ.
അതുനാലതാൻ തിരുവെളുത്തിൽ, “ഏൻ അവനെ ശീയോനിൽ ഒരു തടങ്കൽ പാറയായ് വയ്ക്കിനെ. അവനിൽ നമ്പുനവനാരും പുടച്ച് ബൂശാത്ത്” ഒൺ എളുതിയിരുക്കിനത്.