21 അവറാത്തുക്ക് തെയ്വമെ തിക്കിനൊണ്ടായപ്പണും അവനുക്ക് മകിമേ കൊടുക്കയോ അവനുക്ക് നണ്ണിയെ ചൊല്ലുകയോ ചെയ്യതില്ലെ; ഒണ്ണാ അവറെ പുത്തി കെട്ടുപോകേം അവറളിലെ പുത്തിനാത്തെ ചങ്കടച്ചു പോകേം ചെയ്യെ.
നായവിതി വന്തത് എന്തുനാലയൊണ്ണാ, വെട്ടം ഉലകത്തുക്ക് വന്തപ്പണും മനിശെ മാനടവൻകാട്ടിലെ ചെയ്തികെ കുറുപ്പുനാത്തതുനാലെ വെട്ടത്തുക്ക് പകറം ഇരുട്ടുകാക്കു അവറെ ആത്തിരമായിരുന്തെ.
നീ അവറെ കണ്ണെ തുറന്ത് ഇരുട്ടിലിരുന്ത് വെളിച്ചത്തുക്കും പിശാശ് ചക്കിതീൽ ഇരുന്ത് തെയ്വത്തുകാക്കും കുടക്കോണും. അകനെ അവറെ നമ്പുനനാലെ അവറെ പാപമെ മന്നിച്ച് തെയ്വം വുളിച്ചെടുത്തെ മാനടവൻ ഇടേൽ അവറെ അവകാശം അവറാത്തുക്ക് കിടയ്ക്കും.”
എന്തൊണ്ണാ തെയ്വമെചൊല്ലി തിക്കിനൊണ്ടാകേക്ക് മുടീനതെല്ലാം അവറാത്തുക്കു വെളിവായ്ക്കിരുക്കിനെ; തെയ്വം അതെ അവറാത്തുക്കു വെളിപ്പടുത്തി ഇരുക്കിനെ.
തെയ്വമെചൊല്ലിയൊള്ളെ ചത്തിയമാനെ അറിവുകാടെ വീയ് ഒറിഞ്ചനാലെ തെയ്വം അവറളെ ചെയ്കേക്ക് കൂടാത്തെ മോശമാനെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്യിനെ മനശീക്ക് ഏത്തു കൊടുത്തെ.
അവറെ പാരുവെ നാത്തവേരായാകട്ടെ. തകിതി നാത്തയാളുകെ പുടച്ച് ബൂശിനതുവോലെ അവറളും പുടച്ച് ബൂശട്ടെ.”
“വോറെ ഒള്ളെ ചാതികാട്ടുക്ക് ഇടേൽ ഏൻ നിൻ നാമമെ കേൾവി കേട്ടതാക്കുകേം നിന്നെ പെരുമപ്പടുത്തുകേം ചെയ്യും” ഒൺ തിരുവെളുത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനവോലെ അവൻ പിശച്ചെ. അകനെ വോറെ ഒള്ളെ ചാതികാട്ടുക്കും തെയ്വത്തിലെ പിന്നിയം കിടയ്പ്പേക്കും തെയ്വമെ മകത്തപ്പടുത്തുകേക്കുമൊള്ളെ അവശിരം കിടച്ചെ.
മനിശൻ ഉടവൻ ഉടവൻ കാരിയമമേ നോക്കും, ചൊത്ത് ചുമുത്തിരത്തിൽ ആശെ വയ്ക്കും, വമ്പെ കുരവുടിനവേരാളും പൊങ്കാരകാറാളും ഇനിയൊള്ളവൻ കുത്തമെ ചൊല്ലി നടക്കിനവേരാളും തായ് തന്തേര് ചൊല്ലെ കോളാത്തവേരാളും നണ്ണി നാത്തവേരാളും ചുത്തം നാത്തവേരാളും
നിങ്കെ വർളാട്ടുകാട്ടിനുൺ പടിച്ചെ നിച്ചം കെട്ടെ നടപ്പിൽനുൺ നിങ്കളെ വിലേ കൊടുത്ത് വായ്ങ്കിരുക്കിനത് തങ്കം, വെളളി ഇകനെ നാശമായ് പോനെ ഏത്തിൽ നാത്തെ.
അതുനാലെ അവനിൽ നമ്പുനെ നിങ്കളയോ ഇരുട്ടിൽ ഇരുന്ത് അരിശുകമാനെ ഉടയാ വെളിച്ചത്തിൽ പിശയ്ക്കുവേക്ക് പുറിച്ചെടുത്ത് ഉടയാ ചുത്തമാനെ ചൊന്തെ ചാതീ ചനമുമായ്ക്കവൻ നല്ലെ നല്ലെ കാരിയങ്കാടെ മാനടവൻകാട്ടുക്ക് ചൊല്ലി കൊടുക്കുവേക്കുചൂട്ടി പൂയാരിയേരുകാടായും രാശാവുകാടായും നിങ്കെ ആയിരുക്കിനെ.
“തെയ്വമെ പേടിച്ച് അവനുക്ക് മകത്തമെ കൊടിൻ; അവൻ നായംവിതിക്കിനെ നാൾ വന്തിരുക്കിനെ. വാനമാം പൂമിയാം ചമുത്തിരമാം തുമ്പുകങ്കാടാം പടച്ചവനെ വണങ്കിൻ” ഒൺ കുലവയാ വുളിച്ച് ചൊൽമെ.
കരുത്താവേ, ആര് നിൻ നാമമെ പേടിയാതേം മകിമപ്പടുത്താതേം ഇരുക്കും? നീ മട്ടും താനെ ഒരേയൊരു ചുത്തമാനവൻ; നീതിയൊള്ളെ നിൻ ചെയ്തികെ വിളയ്ങ്കി വന്തനാലെ എല്ലാ ചാതിക്കാറാളും നിനക്ക് മില്ലോട് വന്ത് നിന്നെ വണങ്കും.”