14 ചൊന്തെ തേശക്കാറനൊണ്ണോ വെളിനാട്ടുകാറനൊണ്ണോ പടിപ്പൊള്ളവേരാ ഒണ്ണോ നാത്തവേരാ ഒണ്ണോ തരം തിരിവുനാതെ എല്ലാരുകാലും നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊൽവിളത് എൻ കടമതാൻ.
അം നേരത്തിലെ ഏശു ചൊല്ലിയത് എകനയൊണ്ണാ, “‘മേലോകത്തുക്കും പൂമീക്കും കരുത്താവാനെ എൻ തകപ്പനേ, നീ അറിവാളികേക്കും പടിപ്പൊള്ളവേരാക്കും ഇം കാരിയങ്കാടെ മറച്ച് വയ്ക്കുകേം കുഞ്ചിക്കാട്ടുക്ക് വെളിപ്പടുത്തുകേം ചെയ്യനാലെ ഏൻ നിനക്ക് നണ്ണിയെ ചൊന്നെ.
അന്നേരം ഏശു തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ പിരിയമോറി ചൊല്ലിയത്, “മേലോകത്തുക്കും പൂമീക്കും കരുത്താവാനെ എൻ തകപ്പനേ, നീ അറിവാളികേക്കും പടിപ്പൊള്ളവേരാക്കും ഇം കാരിയങ്കാടെ മറച്ച് വയ്ക്കുകേം കുഞ്ചിക്കാട്ടുക്ക് വെളിപ്പടുത്തുകേം ചെയ്യെ. അന്താൻ തകപ്പനേ, ഇകനെ ചെയ്വെ നിനക്ക് പിരിയമൊണ്ടായനാലെ ഏൻ നിന്നെ മകിമപ്പടുത്തിനെ.”
ഒണ്ണാ കരുത്താവ് എൻകാക്ക്, “നീ മണ്ട് നിന്നെ ഏൻ തുലേൽ എകൂതരല്ലാത്തവേരാ ഇടേക്ക് വുടുക്കും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അം തുരുത്തിലെ മാനടവൻകാട് എങ്കകാക്ക് ആതരവാ ഇരുന്തെ. മശേം ചരിയാനെ കുടുറും നാലെ തള്ളത്തീ ഇട്ട് എങ്കളെ എല്ലാരാം വുളിച്ചെടുത്തെ.
അത് കയ്യിൽ തൂയ്ങ്കി കിടക്കിനതെ കണ്ടാലെ, “ഇം മനിശൻ കുലകാറൻ എന്തോ; കടലിലിരുന്ത് തപ്പിച്ച് വന്തപ്പണും ഉശിരോടെ ഇരുപ്പെ നീതിതേവി അവനെ വുടാത്തെ” ഒൺ തുരുത്തിലവേരാ തങ്കവാട്ടിൽ ചൊല്ലിയെ.
കരുത്താവ് അവൻകാക്ക്, “ഇപ്പെ നീ പോ; അവൻ എകൂതാ ചാതികയല്ലാത്തവേരാ ഇടേലും രാശാവുകാട്ടുക്ക് മില്ലോടും ഇശ്രവേൽ മക്കാക്ക് മില്ലോടും എൻ പേരെ വുളിച്ച് ചൊൽകേക്ക് ഏൻ പുറിച്ചെടുത്തിരുക്കിനെ ആൾതാൻ അവൻ.
തങ്കെ ചരിയാനെ അറിവാളികെ ഒൺ അവറളേ ചൊന്നെ; ഒണ്ണാ അവറെ പുത്തി നാത്തവേരാതാൻ.
കിരിശ്ത്തുവിൽ പിരിയമാനെ ഇണങ്കരേ, ഇം മറുമം നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാതവോയാ നിങ്കെ പുത്തി ഒള്ളവേരാ ഒൺ നിങ്കാക്കേ തോണാം. വോറേ ചാതികാട്ടിൽ നുണ്ണൊള്ളെ ആളുകെ അവനും മത്തും ചേരിനതുവരേക്ക് എകൂതര് തെയ്വത്തുകാക്ക് തങ്കെ ഇതയമെ കടിനമാക്കും. ഇന്താൻ അം മറുമം.
വോറെ ഒള്ളവേരാളും മത്തും മനശോടെ പിശപ്പചൂട്ടി നീ മട്ടുംതാൻ പുത്തി ഒള്ളാ ഒൺ നീ നിനയാതെ വോറെ വേരാകാൽ എളിമയാ ചേന്തോനിൻ.
വോറെ വേരാകാൽ ആത്തിരമാ ഇരുക്കിനവൻ തെയ്വത്തിലെ നായപുറമാണമെ പാലിക്കിനെ; അതുനാലെ നിങ്കെ ഏളതൊണ്ണാലും കാരിയത്തിൽ കടമ്പട്ട് ഇരുക്കിനതൊണ്ണാ ആത്തിരത്തിലല്ലാതെ കടമ്പട്ട് ഇരുപ്പാനില്ലെ.
നിങ്കെ തെയ്വത്തിലെ വാക്കെ കേട്ട് പിശയ്ക്കിനെ ഒണ്ണൊള്ളതെ എല്ലാരുക്കും തിക്കിനൊള്ളെ; അതുനാലെ നിങ്കളെ നിനയ്ക്കിനവോളയെല്ലാം ഏൻ പിരിയപ്പടിനെ; ഒണ്ണിരുന്താലും കെട്ടെ പുത്തികാടെ എല്ലാം വുട്ട് ചുത്തമായും നല്ലതെ ചെയ്കേക്കൊള്ളെ അറിവും പിശയ്ക്കിളത്തുക്കുചൂട്ടി നിങ്കളമേ ചൂതാനമാ നോയ്ക്കോനിൻ.
അതുനാലെ ഇണങ്കരെ നങ്കെ ഇപ്പെ നങ്കെ ഉടമ്പിലെ പിരിയമ്പോലയില്ലെ പിശയ്ക്കിനത്.
ഒണ്ണാ ആരൊണ്ണാലും ചൊൽനത്തിലെ പൊരുൾ എനക്ക് വുളങ്കാതവോയേ അവ്വാൾക്ക് ഏൻ പരതേശിയാനെ; അവ്വാൾ എനക്കും പരതേശിതാൻ.
നീ ആത്തുമാവിൽ തെയ്വത്തുക്ക് നണ്ണിയെ ചൊന്നതൊണ്ണാ അത് വുളങ്കാത്തെ ഒരു മനിശൻ നീ ചൊല്ലിയെ നണ്ണീക്ക് എകനെ “ആമേൻ” ചൊല്ലും. നീ ചൊന്നതെ അവ്വാൾക്ക് വുളങ്കിനതില്ലയേ?
എങ്കെ നിങ്കകാൽ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയതൊണ്ണും മനിശെ മാനടവൻ അറിവാലെ ഇല്ലെ. പിന്നയോ തെയ്വ ആത്തുമാവ് എങ്കളെ പടിയ്ക്കെ വച്ചതേതാൻ. ഇം ആത്തുമാവാലെ ആത്തുമാവെ നേടിയവേരാക്ക് ആത്തുമീകമാനെ കാരിയങ്കാടെ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനെ.
ആരും ഉടവനുക്ക് വഞ്ചനെ ചെയ്വാനില്ലെ; നിങ്കളിൽ ആരൊണ്ണാലും ഉലകത്തിലെ ആളുകേക്ക് മില്ലോട് താൻതാൻ പെരീലെ അറിവാളിയൊൺ നിനയ്ക്കിനതൊണ്ണാ അവൻ മെച്ചക്കമാനെ അറിവാളി ആളത്തുക്കുചൂട്ടി ഉലകത്തുക്ക് മില്ലോട് അറിവുകെട്ടാ ആകോണും.
ഉടവുറളേ പെരുമപ്പടിനവേരാ കൂട്ടത്തിൽ കൂടുവേക്കോ അവറെ കൂട്ടത്തിൽ എങ്കളെ ചേത്ത് ചൊൽകേക്കോ എങ്കെ തുനീനതില്ലെ; അവറെ ഉടവുറളമേ അളക്കുകേം തങ്കളമേ ഒത്തു നോക്കുകേം ചെയ്യിനനാലെ അവറെ അറിവൊള്ളവേരായില്ലെ.
നിങ്കെ പുത്തി ഒള്ളവേരാനാലെ പുത്തി നാത്തവേരാകാൽ പിരിയമാ പൊറുമയോടെ ഇരുക്കിനതാനെ?
അത്തിൽ എകൂതനൊണ്ണോ എകൂതനല്ലാത്തവനൊണ്ണോ, പരിച്ചേതനെ ഏത്താ ഒണ്ണോ പരിച്ചേതനെ ഏലാത്താ ഒണ്ണോ, രോശമൊള്ളായൊണ്ണോ രോശം നാത്തായൊണ്ണോ, അടിമെ ഒണ്ണോ വുടുതൽ കിടച്ചാ ഒണ്ണോ ഇല്ലെ; കിരിശ്ത്തുതാൻ എല്ലാരേത്തിലും എല്ലാമാനത്.
അതുനാലെ കിരിശ്ത്തുഏശുവുനാലെ കിടയ്ക്കിനെ രച്ചെ എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള പിശപ്പ് കൂട്ടത്തിൽ തെയ്വം വുളിച്ചെടുത്തവേരാക്ക് കിടയ്ക്കിളത്തുക്ക് താൻ ഏൻ ഇതുകാടയെല്ലാം പൊറുക്കിനത്.
ഒരു കാലത്തിൽ നങ്കെ അറിവു നാത്തവേരായും ചൊന്നതവുട്ട് ചുരക്കായെ ചെയ്യിനവേരായും വഞ്ചനേക്കും ഉലക ചുകത്തുക്കും കൺ പാരുവയാനെ കാരിയത്തുക്കെല്ലാം അകപ്പട്ടവേരാളും പുറണിയെ ചൊല്ലീം അക്കുമിക്കും പിണയ്ങ്കി ഒവ്വോരാളെ പുറിച്ച് നുറുത്തിയവേരാളും താനേ.