14 കാകളമൊളെള ആറാമത്തിലെ തുതൻകാക്ക്, “ഊപ്പിറട്ടീശ് എന്നെ വലിയെ ആത്തരികിൽ കെട്ടി ഇട്ടിരുക്കിനെ നാല് തൂതരുകാടാം പിരിച്ചിവുടിൻ” ഒൺ ചൊന്നതെ ഏൻ കേട്ടെ.
ആറാമത്തെ തൂതൻ ഉടയാ കോപ്പിയെ ഊപ്പിറട്ടീശ് എന്നെ ചരിയാനെ ആത്തുക്ക് ഊത്തിയെ; കിശക്ക് നുൺ വരിനെ രാശാക്കൻമാരുക്കുചൂട്ടി വശീ ഒരുക്കിളത്തുക്ക് അത്തിലെ തണ്ണി വത്തിയെ.
അതോഞ്ച് പൂമീക്ക് മീത്തോടും കടലുക്ക് മീത്തോടും മരത്തുക്ക് മീത്തോടും കാത്ത് അടിയാതിരുപ്പേക്ക് നാല് തൂതരുകാട് നാലുകാത്താം പുടിച്ച് പൂമീലെ നാലുകോടും നിക്കിനതെ ഏൻ കണ്ടെ.
വോറൊരു തൂതൻ ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വത്തിലെ മുത്തിരേ പുടിച്ച് കിശക്കോട് ഇരുന്ത് ഓറി വരിനതാമെ ഏൻ കണ്ടെ. അവൻ പൂമീക്കും ചമുത്തിരത്തുക്കും നാശമെ ചെയ്വചൂട്ടി അതികാരം കിടച്ചെ നാലുതൂതരുകാക്ക്,
അമ്പോളെ തെയ്വത്തുക്ക് മില്ലോട് ഏള് തൂതരുകാട് നിക്കിനതെ ഏൻ കണ്ടെ; അവറാത്തുക്കു ഏളു കാകളങ്കാട് കിടച്ചെ.
ഏളു കാകളമൊളെള തൂതരുകാട് ഏളാളും കാകളമെ ഊതുകേക്ക് ഒരുയ്ങ്കി നുണ്ണെ.
ഇന്നെ ആണ്ട്, ഇന്നെ മാശം, ഇന്നെ നാൾ, ഇന്നെ നേരത്തിൽ മാനടവൻകാട്ടിൽ മൂണിൽ ഒരു പാകമെ കൊണ്ണൊറികേക്കുചൂട്ടി ഒരിയ്ങ്കി ഇരുന്തെ നാല് തൂതരുകാടാം പിരിച്ചിവുട്ടെ.