15 അതുനാലെ അവറെ തെയ്വത്തിലെ കോയിമെ കട്ടിലുക്ക് മില്ലോടിരുന്ത് തെയ്വ ആലയത്തിൽ റാപ്പകൽ തെയ്വമെ കൊണ്ടാടിനെ; കോയിമെ കട്ടിലിൽ ഇരുക്കിനവൻ അവറാത്തുക്കു കൂടാരമായിരുക്കും.
വശനം മനിശനിലെ ഉരുവത്തിൽ ഇരക്കമും ചത്തിയമും നുറഞ്ചവനായി നങ്കെ ഇടേൽ വന്ത് കുടിയിരുന്തെ. തകപ്പനിലെ ഒരേ ഒരു മകൻ ഒണ്ണെ നിലേക്ക് അവനുക്ക് കിടച്ചെ മകിമയെ എങ്കെ കണ്ടെ.
നിങ്കെ തെയ്വത്തിലെ ആലയമൊണ്ണും തെയ്വ ആത്തുമാവ് നിങ്കളേത്തിൽ കുടിയിരുക്കിനെ ഒണ്ണും നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാത്തതീ?
തെയ്വത്തിലെ ആലയത്തുക്കും ചിലകാട്ടുക്കും മത്തും എന്തൻ പൊരുത്തം? നങ്കെ ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വത്തിലെ ആലയംതാനേ? “ഏൻ അവറെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്ത് അവറളും മത്തും നടക്കുകേം ചെയ്യും ഏൻ അവറെ തെയ്വമും അവറെ എൻ ചനമും ആയിരുക്കും” ഒൺ തെയ്വം ചൊല്ലിയിരുക്കിനതാനേ?
നമ്പിക്കേലെ തുടക്കമും ഒടുക്കമുമാനെ ഏശുവെ നോക്കിൻ; അവനുക്ക് കിടയ്പ്പേക്ക് ഇരുക്കിനെ പിരിയമെ നിനച്ച് മാനക്കേടെ കണക്കാക്കാതെ ശിലുവയെ ഏത്തെടുത്ത് തെയ്വത്തിലെ കോയിമെ കട്ടിലുക്ക് വലത്തക്കോട് ഇരുക്കിനെ.
നങ്കെ ഇം ചൊന്നത്തിലെ മുയ്ക്കമാനെ പൊരുൾ ഇന്താൻ, മേലോകത്തിൽ തെയ്വത്തിലെ കോയിമെ കട്ടിലുക്ക് വലത്തക്കോട് ഇരുക്കിനവനാനെ ഒരു വലിയെ പൂയാരി നങ്കാക്കൊളെള.
അന്നേരം മേലോകത്തിലെ തെയ്വ ആലയം തുറന്ത് അവനിലെ നീമപെട്ടകം അവൻ ആലയത്തിൽ വെളിപ്പട്ടെ; മിന്നലും ഒച്ചേം ഇടിയിടിക്കലും പൂകമ്പമും വൻ കൽമശേം ഒണ്ടായെ.
അത് തെയ്വമാം തെയ്വത്തിലെ നാമമാം അവൻ ഇരുക്കിനെ ഇടമാം മേലോകമാം അങ്ക് കുടിയിരുക്കിനവേരാളാം കുത്തമെ ചൊൽകേക്ക് വായെ തുറന്തെ.
അവറളെ വഞ്ചനെ ചെയ്യെ പിശാശെ ചീവാതീം നരി പലകപ്പാട്ടുകാറനും കിടക്കിനെ കെന്തകെ തീ പൊയ്യനുക്ക് ഉന്തിയിട്ടാകും; അവറെ എണ്ണേക്കും റാപ്പകൽ വൻ ചിക്കയടയും.
അം പട്ടണത്തിൽ തെയ്വ ആലയമൊണ്ണും കണ്ടതില്ലെ; വൻ ചക്കിതിയൊള്ളെ തെയ്വമാനെ കരുത്താവും കുഞ്ചി ആടും താൻ അത്തിലെ ആലയം.
ഇനിയിരുന്ത് ഒരു ചാപ്പമും ഒണ്ടാകാത്ത്; തെയ്വത്തിലേം കുഞ്ചി ആട്ടിലേം കോയിമെ കട്ടിൽ അം പട്ടണത്തിൽ ഇരുക്കും; തെയ്വത്തിലെ ഏവലാളികെ അവനെ കൊണ്ടാടും.
ഇനിയിരുന്ത് റാവൊണ്ടാകാത്ത്; തെയ്വമാനെ കരുത്താവ് അവറളേത്തിൽ വെളിച്ചമായ് വിളങ്കിനനാലെ ഇനി വിളക്കിലെ വെട്ടമോ പെയ്തിലെ വെളിച്ചമോ അവറാത്തുക്ക് തേവയില്ലെ. അവറെ എണ്ണേക്കും രാശാക്കൻമാരായ് അതികാരം നടത്തും.
അം കോയിമെ കട്ടിലേക്ക് ചുത്തുകോടും ഇരുവത്തിനാല് തട്ടികാട് ഒണ്ടായെ; അം തട്ടികാട്ടിലും വെള്ളെ ഉടനടകളാം തലേക്ക് പൊൻ കിരികിടമാം വച്ച് ഇരുവത്തിനാല് മൂപ്പരുകാടും ഇരുക്കുമെ.
നാല് ചീവികാട്ടുക്കും ആറാറ് ഉറകും ഉറകുക്ക് അടീലേ നുറേ കൺകാടും നുറഞ്ചിരുക്കിനെ. അവറെ റാവും പകലും ഇടെ തടനാതെ, “മിന്നേ ഇരുന്തവനും ഇപ്പെ ഇരുക്കിനവനും ഇനി വരുവേക്കിരിക്കിനവനുമാനവനും വൻ ചക്കിതീമൊള്ളെ തെയ്വമാനെ കരുത്താവ് ചുത്തമാനവൻ, ചുത്തമാനവൻ, ചുത്തമാനവൻ” ഒൺ ചൊല്ലികിട്ടേ ഇരുക്കിനെ.
എണ്ണെണ്ണേക്കും പിശച്ചിരുക്കിനവനായ് കോയിമെ കട്ടിലേൽ ഇരുക്കിനവനുക്കു അം ചീവികാട് മകത്തമും ബൊകുമാനമും ചോത്തിരമും കൊടുക്കിനെ നേരം എല്ലാം
ഇതോഞ്ച് എല്ലാ ചാതികാട്ടിൽ നുണ്ണും എല്ലാ കൂട്ടത്തിൽ നുണ്ണും വർളാട്ടിൽ നുണ്ണും പാശകളിൽ നുണ്ണും ആരുക്കും എൺമ്പേക്ക് കൂടാത്തെ അത്തിനാരം ആളുകെ വെളെള നിലയങ്കിയെ ഇട്ട് കയ്യിൽ കുരുത്തോലെ പുടിച്ച് കോയിമെ കട്ടിലേക്കും കുഞ്ചി ആട്ടുക്കും മില്ലോട് നിക്കിനതെ ഏൻ കണ്ടെ.