14 “ഏമാനുക്കു തിക്കിനൊള്ളതാനേ?” ഒൺ ഏൻ ചൊല്ലിയത്തുക്ക്, അവൻ എൻകാൽ ചൊല്ലിയത്, “ചേരെ ചരിയാനെ ചിക്കേൽ ഇരുന്ത് വന്തവേരാതാൻ; കുഞ്ചി ആട്ടിലെ ഇലത്തത്തിൽ ഉടവുറെ അങ്കിയെ ചപ്പി വൊളുക്കെ വച്ചിരുക്കിനെ.
ഉലകമെ പടച്ചനായിരുന്ത് ഉണ്ണേക്കുവരെ നടകാത്തതും ഇനിമേൽ നടകാത്തതുമാനെ വൻ വിനെ അക്കാലത്തിൽ ഒണ്ടാകും.
തെയ്വം ഉലകമെ പടച്ചനായിരുന്ത് ഉണ്ണേക്കുവരെ നടകാത്തതും ഇനിമേൽ നടകാത്തതുമാനെ വൻ വിനെ അക്കാലത്തിൽ ഒണ്ടാകും.
നിങ്കാക്ക് എന്നിൽ നിമതി ഒണ്ടാകേക്കുചൂട്ടിതാൻ ഇതയെല്ലാം നിങ്കകാക്ക് ചൊല്ലിയത്; ഇം ഉലകത്തിൽ നിങ്കാക്ക് കറുമം ഒണ്ട്; ഒണ്ണാ പേടിയാതിരിൻ; എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ഉലകമെ തോൽവി അടയെ വച്ചിരുക്കിനെ.”
“കിരിശ്ത്തുവിൽ നമ്പിക്കയാ നുണ്ണോകോണും ഒണ്ണും ചരിയാനത്തിൽ കറുമമാം തണ്ടനയാം ഏത്തുവേണം തെയ്വ രാച്ചത്തുക്ക് പോവെ” ഒണ്ണും പടിയ്ക്കെ വച്ച് ശിശിയരുക്ക് തയിരിയമെ കൊടുത്തെ.
അതുനാലെ അം പിശപ്പെചൊല്ലി മട്ടുമില്ലെ വരിനെ തുമ്പതുരിതത്തിലും നങ്കെ പെരുമപ്പടിനെ. എന്തൊണ്ണാ അം തുമ്പതുരിതം നങ്കാക്ക് പൊറുമയെ തരും.
നിങ്കളിൽ ചിലവേരാ അകത്തവേരായായിരുന്തെ; ഒണ്ണാ കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ നാമത്താലേം നങ്കെ തെയ്വത്തിലെ ആത്തുമാവാലേം നിങ്കളെ കശുവി തെയ്വത്തുക്ക് ഏത്തു കൊടുക്കുകേം നീതിയൊള്ളവേരായാക്കുകേം ചെയ്യെ.
അതുനാലെ നിങ്കെ അടേനെ എല്ലാ ഓത്തിരിയത്തുക്കും ചോതനേക്കും നടുവെ നിങ്കെ പൊറുപ്പോടേം നമ്പിക്കയോടേം നിലെ നിക്കിനനാലെ നിങ്കളെ ചൊല്ലി തെയ്വത്തിലെ ശവകാട്ടിൽ എങ്കെ പെരുമപ്പടിനെ.
അകനെ ഏശുവും ചൊന്തെ ഇലത്തത്താലെ മാനടവൻകാടെ ചുത്തമാക്കേക്ക് എരുശലേം പട്ടണത്തുക്ക് പുറത്തിൽ വച്ച് കറുമമടഞ്ച് ചത്തെ.
ചത്തിയെ ആത്തുമാവിൽ തെയ്വത്തുക്ക് ഉടയാളമേ കളങ്കം നാത്തവനായ് ഒപ്പണച്ചെ കിരിശ്ത്തുവിലെ ഇലത്തം നിങ്കെ മനശിലെ ഉവകാരം നാത്തെ ചെയ്തികളിൽ നുണ്ണും വുടുതൽ തന്ത് ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വമെ കൊണ്ടാടുകേക്ക് എപ്പേരുപ്പട്ടത്തിൽ ചുത്തമാക്കും?
ഒണ്ണാ കുത്തമും കുറേം നാത്തെ കിരിശ്ത്തു ഒണ്ണെ കുഞ്ചി ആട്ടിലെ ഇലത്തംനാലതാൻ ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ?
ഒണ്ണാ തെയ്വം വെളിച്ചത്തിൽ ഇരുക്കിനതുവോലെ നങ്കളും വെളിച്ചത്തിൽ നടന്താ നങ്കാക്ക് അക്കുമിക്കും കൂട്ടായ്മെ ഒണ്ട്; അതുമട്ടുമേയല്ലെ അവൻ മകനാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവു ഇലത്തം നങ്കെ പാപമെ ബൂറാ മാത്തി നങ്കളെ വെടിപ്പാക്കിനെ.
അവറെ അവനെ കുഞ്ചി ആട്ടിലെ ഇലത്തം നാലേം ഉടവുറെ ശാച്ചിയെ വശനം നാലേം നേടിയേയെ; ചാനത് വരേക്ക് ഉടവുറെ ഉശിരുകാക്ക് അക്കറേൽ ഇരുന്തതില്ലെ.
തീ കലന്തെ പളുങ്ക് കടൽവോലെ ഒണ്ണും മുതേലെ ചീവാതിയാം അവൻ ചിലയാം അവൻ പേരിലെ കണക്കാം തോൽവി അടയെ വച്ച് വെറ്റി അടഞ്ചവേരാ തെയ്വം കൊടുത്തെ വീണകാടെ പുടിച്ച് പളുങ്ക് കടലരുകിൽ നിക്കിനതാം ഏൻ കണ്ടെ.
തെയ്വ മക്കളിലെ ഇലത്തമാം ഏശുവിലെ ശാച്ചികേലെ ഇലത്തമാം കുടിച്ച് തലക്കിരുമ്പ് പുടിച്ചിരുക്കിനതെ ഏൻ കണ്ടെ; അപ്പിണെ കണ്ടാലെ ഏൻ ചരിയാനത്തിൽ അരിശുകപ്പട്ടെ.
നിങ്കെ കറുമമാം പഞ്ചപട്ടിണിയാം എനക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ. ഒണ്ണാലും നിങ്കെ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരം ഒള്ളവേരാതാൻ. എകൂതരല്ലയൊണ്ണാലും തങ്കെ എകൂതരുതാൻ ഒൺ ചൊന്നെ ഉരുമൻ കൂട്ടക്കാറാ നിങ്കളെ ചൊല്ലി കുത്തമെ ചൊന്നതാം തിക്കിനൊള്ളെ.
ഉശിരു മരത്തിൽ നുൺ കനിയെ തിൻബേക്കും പട്ടണത്തിലെ വാതൽ വശീക്ക് കടക്കിളത്തുക്കും ഉടവുറെ അങ്കികാടെ ചപ്പിനവേരാ ഓകമൊള്ളവേരാ.
അവറെ ഒരു പുതുവൻ പാട്ടെ പാടിയെ, “പൊത്തകമെ വാങ്കേക്കും മുത്തിരേ തിടയ്പ്പേക്കും നീ ഓയ്ക്കമാനവൻ; നീ അറുക്കപ്പട്ട് നിൻ ഇലത്തത്തിൽ എല്ലാ കൂട്ടക്കാറാളിൽ നുണ്ണും പാശക്കാറാളിൽ നുണ്ണും വർളാട്ടിൽ നുണ്ണും ചാതികാട്ടിൽ നുണ്ണുമൊള്ളെ ആളുകളെ തെയ്വത്തുക്കുചൂട്ടി വിലേക്ക് വാങ്കുകേം
ഇതോഞ്ച് എല്ലാ ചാതികാട്ടിൽ നുണ്ണും എല്ലാ കൂട്ടത്തിൽ നുണ്ണും വർളാട്ടിൽ നുണ്ണും പാശകളിൽ നുണ്ണും ആരുക്കും എൺമ്പേക്ക് കൂടാത്തെ അത്തിനാരം ആളുകെ വെളെള നിലയങ്കിയെ ഇട്ട് കയ്യിൽ കുരുത്തോലെ പുടിച്ച് കോയിമെ കട്ടിലേക്കും കുഞ്ചി ആട്ടുക്കും മില്ലോട് നിക്കിനതെ ഏൻ കണ്ടെ.