12 കുഞ്ചി ആട് ആറാമത് മുത്തിരേ തിടച്ചവോളെ ചരിയാനെ പൂമി കുലുക്കം ഒണ്ടായെ; പെയ്ത് കരിവോലെ കറുത്തെ; തിങ്കെ വന്ത് ഇലത്തമ്പോലേമായെ.
അമ്മക്കേ, കോരശീൻ പട്ടണമേ, നിനക്ക് ചരിയാനെ കറുമം; അമ്മക്കേ, ബെത്ശയിതാ പട്ടണമേ, നിനക്ക് ചരിയാനെ കറുമം താൻ. നിങ്കകാൽ ഏൻ ചെയ്യെ അരിശുകമും അടകാളമും ശോരിലും ശീതോനിലും ചെയ്യതായപ്പെ അവറെ മിന്നേ മനം തിരുപ്പി രട്ടിലും വെണ്ണീരിലും ഇരുന്ത് കവലെ അടേവനായെ.
അക്കാലത്തിലെ കറുമമെല്ലാമോഞ്ച് പെയ്ത് വെട്ടം നാതെ ആകുകേം തിങ്കെ വെട്ടമെ താരാതിരുക്കേം വെള്ളികാട് വാനത്തിൽ നുൺ ബൂശുകേം വാനത്തിലെ ചക്കിതികാട് അത്തിലെ നിലേൽ നുൺ ഉളയ്കി മണ്ടുകേം ചെയ്യും.
ചാതി ചാതീകാക്കും രാച്ചം രാച്ചത്തുകാക്കും എതിരാകും; പഞ്ചപട്ടിണീം പൂമി കുലുക്കമും അങ്കിങ്ക് ഒണ്ടാകും.
ഒരുവോളെ മത്തിയാനം പന്നണ്ടാം മണി നേരമായവോളെ തേശം ബൂറാ ചരിയാനെ ഇരുട്ടായെ; അത് മൂണുമണി നേരം വരേക്ക് നുണ്ണെ.
ശതാതിപനുക്കും ഏശുവെ കാവൽ കാത്തു നുണ്ണെ പടയാളികേക്കും അങ്ക് നടന്തെ പൂമി കുലുക്കമും നടമായെ കാരിയങ്കാടാം കണ്ടവോളെ ചരിയാനത്തിൽ അരണ്ട് “മെച്ചക്കമാ ചെൻ തെയ്വ മകൻതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പെട്ടൊൺ ചരിയാനെ പൂമി കുലുക്കം ഒണ്ടായെ. എന്തൊണ്ണാ കരുത്താവിലെ തൂതൻ മേലോകത്തിൽ നുൺ ഉറയ്ങ്കി വന്ത് കല്ലെ ഉരുട്ടി മാത്തി അത്തുക്ക് മീത്തോട് ഇരുന്തെ.
ഒരുവോളെ മത്തിയാനം പന്നണ്ടാം മണി നേരമായവോളെ തേശം ബൂറാ ചരിയാനെ ഇരുട്ടായെ; അത് മൂണുമണി വരേക്ക് നുണ്ണെ.
അന്നേരമേ ചരിയാനെ പൂമി കുലുക്കം ഒണ്ടായ് പട്ടണത്തിലെ പത്തിൽ ഒരു പാകം ഇടിഞ്ചി ബൂന്തെ; പൂമികുലുക്കത്തിൽ ഏളായിരംവേരാ ചത്ത് കെട്ടു പോയെ; മീതി വന്തവേരാ പേടിച്ച് നടിയ്ങ്കി മേലോകത്തിലെ തെയ്വത്തുക്ക് മകിമേ കൊടുത്തെ.
അമ്പോളെ മിന്നലും ഒച്ചേം ഇടി മുശക്കമും ചരിയാനെ പൂമി കുലുക്കമും ഒണ്ടായെ; പൂമിനാട്ടിൽ മനിശരുകാട് ഒണ്ടായെ നാളിലിരുന്ത് അതുവോലെ അത്തിനെ വലിയെ പൂമി കുലുക്കം ഒണ്ടായിരുക്കിനതില്ലെ.
നാലാമത്തെ തൂതൻ ഉടയാ കോപ്പിയെ പെയ്തുക്ക് ഊത്തിയെ; അമ്പോളെ തീയിൽ മനിശരെ ചുടുകേക്ക് തകുന്തെ അതികാരം പെയ്തുക്ക് കിടച്ചെ.
നാലാമത്തെ തൂതൻ ഊതിയപ്പെ പെട്ടൊൺ പെയ്തിൽ നുണ്ണും തിങ്കേൽ നുണ്ണും വെളളികാട്ടിൽ നുണ്ണും മൂണിലൊരു പാകത്തുക്ക് കേട് തട്ടി ഇരുട്ടായെ. അതുനാലെ റാവും പകലും മൂണിൽ ഒൺ വെളിച്ചം നാതയായെ.
പിന്നെ അം തൂതൻ തൂപെ കുടമെ എടുത്ത് ആകെ കളറീലെ തീക്കനലെ നുറച്ച് പൂമീക്ക് ഒറിഞ്ചെ; പെട്ടൊൺ ഇടിയിടിക്കലും മിന്നലും പൂമി കുലുക്കമും ഒണ്ടായെ.