14 ലവോതിക്കാ ശവേലെ തൂതനുക്ക് ഇകനെ എളുതിൻ, നമ്പുകേക്കാനവനും ചത്തിയവാനുമാനെ ശാച്ചിയും തെയ്വം പടച്ചത്തിലെ മുതേലതാനെ ആമേൻ ഒണ്ണൊള്ളാ ചൊന്നത്.
എല്ലാം അം വശനത്താലതാൻ ഒണ്ടായത്; അം വശനത്താലയല്ലാതെ ഒണ്ണും ഒണ്ടായ് വന്തതില്ലെ.
ഏശു അവറാത്തുകാക്ക്, “ഏൻ എന്നചൊല്ലിയേ ചൊല്ലിയാലും ഏൻ ചൊന്നത് ചത്തിയംതാൻ; എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ഏടെ ഇരുന്ത് വന്തതൊണ്ണും എടേക്കു പോനതൊണ്ണും എനക്ക് തിക്കിനൊളെള; ഒണ്ണാ നിങ്കാക്കോ ഏൻ ഏടെ ഇരുന്ത് വന്തതൊണ്ണും ഏൻ ഏടേക്കു പോനതൊണ്ണും തിക്കിലെ.
തെയ്വത്തിലെ വാക്ക് എത്തിനെ ഇരുന്താലും അതെല്ലാം കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ താൻ കിടയ്ക്കിനത്; അതുനാലെ എങ്കെ തെയ്വമെ മകത്തപ്പടുത്തുകേക്കുചൂട്ടി ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ നാമത്തിൽ “ആമേൻ” ഒണ്ണു താൻ ചൊന്നത്.
കാൺമ്പെ കൂടാത്തെ തെയ്വത്തിലെ കാൺമ്പേക്കാനെ ഉരുവംതാൻ കിരിശ്ത്തു. അവൻ എല്ലാ പടപ്പുക്കും മിന്നേ ഒള്ളാതാൻ.
അവൻ ഉടയാ ഉടമ്പാനെ ശവേക്ക് തലയാനെ; എല്ലാത്തിലേം മുതമുതെ ആളും അവൻ താൻ; അവൻ എല്ലാത്തുക്കും മീതേ മുയ്ക്കമാനവനാളത്തുക്കുചൂട്ടി ചത്തവേരാളിൽനുൺ മുതെ ഉശിരോറി എന്തി വന്താളും താൻ.
നിങ്കാക്കും ലവോതിക്കിയാവിൽ ഒള്ളവേരാക്കും എന്നെ കണ്ണാരെ കാണാപ്പോയെ നമ്പിക്കെ ഒള്ളവേരാക്കുചൂട്ടീം ഏൻ എത്തിനാരത്തിൽ കറുമമടഞ്ചതൊൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാകോണും ഒൺ ഏൻ ആശിക്കിനെ.
നിങ്കെ ഇം എളുത്തെ വാശിച്ചോഞ്ചി ലവോതിക്കിയാവിലെ ശവേലും വാശിച്ചു കോക്കെ വയ്ക്കോണും. ലവോതിക്കിയാവിലവേരാക്ക് ഏൻ എളുതിയെ എളുത്തെ നിങ്കളും വാശിക്കോണും.
പിന്നെ മേലോകം തുറന്ത് ഇരുക്കിനതെ ഏൻ കണ്ടെ; ഒരു വെള്ളെ കുതിരെ വെളിപ്പട്ടെ; അത്തുക്ക് മീത്തോട് ഇരുക്കിനവനുക്ക് നമ്പുകേക്കാനവനും ചത്തിയവാനും ഒൺ പേര്. അവൻ നീതിയോടെ വിതിക്കുകേം പോരാടുകേം ചെയ്യിനെ.
എപശോശിലെ ശവേലെ തൂതനുക്ക് ഇകനെ എളുതിൻ, ഏളു വെള്ളികാടെ വലത്തക്കോളെ കയ്യിൽ പുടിച്ച് ഏളു പൊൻ നിലവിളക്കുകാട്ടുക്ക് നടുവയെ നടക്കിനാ ചൊന്നത്,
പിന്നേം അവൻ എൻകാൽ അരുൾ ചെയ്യത്: “എല്ലാം നടമായേയെ; ഏൻ ആൽപാവും ഒമേകാവും ആതിയും അന്തമും താൻ; തവിക്കിനെ ഏളയാൾക്കും ഏൻ ഉശിരൊള്ളെ തുമ്പുകത്തിൽ നുൺ മത്തം കൊടുക്കും.
ഏൻ ആൽപാവും ഒമേകാവും ഒണ്ണാമത്താളും ഒശുവീലാളും ആതിയും അന്തമും താൻ.
പിന്നെ തൂതൻ എൻകാൽ, “ഇം വശനം നമ്പുകേക്കാനതും ചത്തിയമും താൻ; പലകപ്പാട്ടുകാറാ ആത്തുമാവുകാട്ടിലെ തെയ്വമാനെ കരുത്താവ് വേമായേ നടക്കിളതാനെ കാരിയങ്കാടെ ഉടയാ വേലക്കാറാക്ക് കാട്ടി കൊടുപ്പെ ഉടയാ തൂതനെ കടത്തിവുട്ടെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പിലതെൽപ്പിയാ ശവേലെ തൂതനുക്ക് ഇകനെ എളുതിൻ, ചത്തിയമൊള്ളവനും ചുത്തമാനവനും താവീതിലെ ചാവി കയ്യിൽ ഒള്ളവനുമാനവൻ ഇകനെ ചൊന്നെ, “ഏൻ തുറക്കിനത് ആരുക്കും അടയ്പ്പേക്ക് കൂടാത്ത്; ഏൻ അടയ്ക്കിനത് ആരുക്കും തുറപ്പേക്കും കൂടാത്ത്.”