20 ഇതെ ശാച്ചിയമെ ചൊന്നാ, അന്താൻ, ഏൻ വേമാ വരിനെ ഒൺ അരുൾ ചെയ്യിനെ; ആമേൻ, കരുത്താവാനെ ഏശുവേ, വേമാ വരോണുമേ.
ഇതെല്ലാം പേരാതെ വോറേം കനേം കാരിയമെ ഏശു ചെയ്യെ; അതെ ഒവ്വൊണ്ണായ് എളുതിയാ അതെ എളുതിയെ പൊത്തകങ്കാടെ ഇം ഉലകത്തിലേ ഒതുക്കി വയ്ക്കേക്ക് കൂടാത്ത് ഒൺ ഏൻ നിനയ്ക്കിനെ.
കരുത്താവുകാൽ ആത്തിരമായ് ഇരാത്തവനെല്ലാം ചാപ്പം കിടച്ചാ; കരുത്താവേ, വേമാ വരോണുമെ.
ഇനി എനക്ക് നീതീലെ കിരികിടം ഒരിക്കി വച്ചിരുക്കിനെ; അത് നീതിയോടെ നായമിടിനവനാനെ കരുത്താവ് അണ്ണേക്ക് എനക്ക് തരും; എനക്ക് മട്ടും നാത്തെ അവൻ വെളിപ്പടിനതെ ആശയോടെ കാത്ത് ഇരുക്കിനെ എല്ലാരുക്കും താൻ.
“ഇനി കൊഞ്ചകാലമോഞ്ച് നിച്ചമാ വരുകേക്കൊള്ളവൻ വരും ഇനി അത്തുക്ക് ബൊകുനേരമൊണ്ണുമില്ലെ.”
കിരിശ്ത്തുവും അകനയേ കനേമാളുകേലെ പാപമെ നീക്കുകേക്ക് ഒരു തടവെ ആകമായെ. ഇനി പാപമെ ചിമ്പുകേക്കില്ലെ തനക്കുചൂട്ടി കാത്ത് ഇരുക്കിനവേരാക്ക് രച്ചേ കൊടുപ്പേക്ക് അവൻ ഇരണ്ടാമതും വെളിപ്പടും.
ഉശിരോടിരുക്കിനാളും താൻ. ഏൻ ചത്താതാൻ; ഒണ്ണാ ഇതി, എണ്ണേക്കുമായ് ഉശിരോടിരുക്കിനെ; ചാവിലേം പാതാളത്തിലേം ചാവി എൻ കയ്യിൽ ഒണ്ട്.
ഇത്തിൽ ഏൻ തെയ്വത്തിലെ വശനമും ഏശുകിരിശ്ത്തു ചൊല്ലിയതും ചെയ്യതുമാനെ എല്ലാ കാരിയങ്കാടാം എളുതിയിരുക്കിനെ. ഇതെല്ലാം ഓകന്നാൻ ഒണ്ണെ എൻ കണ്ണുക്കു മില്ലോട് കണ്ടതാൻ.
അതുനാലെ ചെയ്നടക്കിനെ ചുട്ടിത്തനമെ വുട്ട് മനം തിരുമ്പോണും; അല്ലാതവോയേ ഏൻ വേമായേ വന്ത് എൻ വായിലെ വാളാലെ അവറകാൽ പോരടിക്കും.
അവൻ പിന്നേം എൻകാൽ ചൊല്ലിയത്, “നേരം കിട്ടെ തട്ടെ ആയേയനാലെ ഇം പൊത്തകത്തിലെ പലകപ്പാട്ടെ മുത്തിരേ ഇടുവാനില്ലെ.
ഇതി, ഏൻ വേമാ വരിനെ; ഒവ്വൊരാക്കും അവനവൻ ചെയ്തീക്ക് തകുന്തെ കൂലിയെ കൊടുപ്പേക്ക് എൻകാൽ ഒണ്ട്.
ഇം പൊത്തകത്തിലെ പലകപ്പാട്ടെ കോക്കിനെ ഏളവൻകാലും ഏൻ ശാച്ചിയമായ് ചൊന്നത് എന്തനേത്തൊണ്ണാ, ഇം വശനത്തിലെ കൂട്ടത്തിൽ ആരൊണ്ണാലും എന്തൊണ്ണാലും കൂട്ടി ചേത്താ ഇം പൊത്തകത്തിൽ എളുതിയെ കെടുതികാടെ തെയ്വം അവനുക്ക് വരുത്തും.
“കോളിൻ, ഏൻ പുടീയൊൺ വരിനെ; ഇം പൊത്തകത്തിലെ പലകപ്പാട്ടുകാടെ പാലിക്കിനവൻ ഓകമൊള്ളാ” ഒൺ ഏശു ചൊന്നെ.