6 പിന്നേം അവൻ എൻകാൽ അരുൾ ചെയ്യത്: “എല്ലാം നടമായേയെ; ഏൻ ആൽപാവും ഒമേകാവും ആതിയും അന്തമും താൻ; തവിക്കിനെ ഏളയാൾക്കും ഏൻ ഉശിരൊള്ളെ തുമ്പുകത്തിൽ നുൺ മത്തം കൊടുക്കും.
അത്തുക്ക് ഏശു അവേകാക്ക്, “നിനക്ക് തെയ്വത്തിലെ താനമാം നിൻകാൽ കുടിപ്പേക്ക് കോക്കിനാ ആരൊണ്ണും തിക്കിനൊണ്ടായതായപ്പെ നീ അവൻകാൽ കോക്കുകേം അവൻ നിനക്ക് ഉശിരൊള്ളെ തണ്ണിയെ തരുകേം ചെയ്വനായെ” ഒൺ വതിലായ് ചൊല്ലിയെ.
പെൺമ്പുള്ളെ ഏശുവുകാൽ, “എശമാനനേ, നിൻകാൽ തണ്ണിയെ കോരുകേക്ക് പാത്തിരം ഇല്ലെ; കിണരും ചരിയാനെ ആശമൊള്ളത്; പിന്നെ ഉശിരൊള്ളെ തണ്ണി നിനക്ക് ഏടനുൺ കിടയ്ക്കും?
ഒണ്ണാ ഏൻ കൊടുക്കിനെ തണ്ണിയെ കുടിയ്ക്കിനവനുക്ക് ഒരുനാളും തവിയാത്ത്; ഏൻ കൊടുക്കിനെ തണ്ണിയെ കുടിയ്ക്കിനവനിൽ അത് തുമ്പുകമായ് പൊയ്ങ്കി അവനുക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരെ കൊടുക്കും” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
നങ്കാക്ക് നട്ടമായെ നീതിമാൻ ഒണ്ണെ പതവിയെ കിരിശ്ത്തുഏശുവിൽ നങ്കാക്കൊള്ളെ നമ്പിക്കയാലെ മത്തമേ നങ്കാക്ക് തിരുപ്പി കിടയ്ക്കും.
ഉടയാ ഒരേയൊരു മകനെ നങ്കെ മകിമെ ഒള്ളെ പിശപ്പുക്കുചൂട്ടി തന്തനാലെ, നങ്കെ പിശപ്പുക്ക് തേവയാനതെല്ലാം അവൻ ഉറപ്പായും തരുവിളെ.
തെയ്വം നങ്കാക്ക് പിന്നിയമോടെ തന്തിരുക്കിനതെ തിക്കിനൊണ്ടാളത്തുക്കുചൂട്ടി നങ്കെ ഇവ്വുലകത്തിലെ ആത്തുമാവയില്ലെ, തെയ്വത്തിലെ ആത്തുമാവുതാൻ നേടിയിരുക്കിനത്.
ഇം അടിത്താനത്തുക്ക് മീത്തോട് ചിലയാളുകെ തങ്കത്തിലോ വെള്ളീലോ മാണിക്കെ കല്ലിലോ വോറെ ഒള്ളവേരാ തടീലോ പുല്ലിലോ പീരീലോ വേലേ ചെയ്യും.
അതുനാലെ മനിശെ മാനടവനിൽ പെരുമപ്പടുവാനില്ലെ; എല്ലാം നിങ്കാക്ക് ഒള്ളതാൻ.
അപ്പല്ലോശ് ആര്? പവുലോശ് ആര്? നിങ്കളെ നമ്പിക്കേക്ക് കുടത്തെ ഏവൽക്കാറാ മട്ടുംതാൻ എങ്കെ; കരുത്താവ് എങ്കളെ ആയ്ക്കിവച്ചെ വേലേ മട്ടുംതാൻ എങ്കെ ഒവ്വൊരാളും ചെയ്യിനത്.
അവനെ കണ്ടവോളെ ഏൻ ചത്താവോലെ ആയ് അവൻ കാൽകാൽ ബൂന്തെ. അവൻ ഉടയാ വലത്തക്കയ്യെ എനക്ക് മീത്തോട് വച്ച് ഇകനെ ചൊല്ലിയെ, “പേടിയാതെ, ഏൻ മുതയാളും കടശിയാളും
“ഏൻ ആൽപാവും ഒമേകാവുമാനെ” മിന്നേ ഇരുന്തവനും ഇപ്പെ ഇരുക്കിനവനും ഇനി വരുവേക്കിരിക്കിനവനുമാനവനും വൻ ചക്കിതീമൊള്ളെ തെയ്വമാനെ കരുത്താവ് ചൊന്നെ.
“വാനമാം പൂമിയാം ചമുത്തിരമാം അത്തുകാട്ടിലൊള്ളതുകാടെ മുച്ചൂടാം പടച്ചവനും എണ്ണെണ്ണേക്കും ഒള്ളവനുമാനെ തെയ്വത്തിലെ നാമത്തിൽ ചത്തിയമെ ചെയ്യിനെ. ഇനി നീ ബൊകാലം കാത്ത് ഇരുക്കിളതില്ലെ.
ഏളാമത്തെ തൂതൻ ഉടയാ കോപ്പിയെ വാനത്തിലേം പൂമീലേം ഇടേക്ക് ഊത്തിയെ; അമ്പോളെ, “എല്ലാം നടമായേയെ” ഒൺ ഒരു ചരിയാനെ ചത്തം തെയ്വ ആലയത്തിലെ കോയിമെ കട്ടിലേൽ നുൺ വന്തെ.
ഏൻ ആൽപാവും ഒമേകാവും ഒണ്ണാമത്താളും ഒശുവീലാളും ആതിയും അന്തമും താൻ.
“വരിൻ” ഒൺ തെയ്വത്തിലെ ആത്തുമാവും ഏശുവുക്കുചൂട്ടി ഒരിയ്ങ്കി ഇരുക്കിനെ മണവാട്ടീം ചൊന്നെ; അതെ കോക്കിനവനും “വരിൻ” ഒൺ ചൊല്ലട്ടെ; തവിക്കിനവൻ വരട്ടെ; ആശിക്കിനവൻ ഉശിര് തണ്ണിയെ മത്തം കുടിയ്ക്കട്ടെ.
ലവോതിക്കാ ശവേലെ തൂതനുക്ക് ഇകനെ എളുതിൻ, നമ്പുകേക്കാനവനും ചത്തിയവാനുമാനെ ശാച്ചിയും തെയ്വം പടച്ചത്തിലെ മുതേലതാനെ ആമേൻ ഒണ്ണൊള്ളാ ചൊന്നത്.
കോയിമെ കട്ടിലേക്കു നടുവെ ഒളെള കുഞ്ചി ആട് അവറളിലെ ഇടയനാകും; അവൻ അവറളെ മേച്ച് ഉശിരൊള്ളെ തുമ്പുകത്തുകാക്ക് നടത്തും. തെയ്വം ഉടയാ കയ്യാലെ അവറെ കണ്ണിൽ നുൺ കണ്ണീരെ എല്ലാം തുടച്ചൊറിയും.”