27 ചുത്തം നാത്തതൊണ്ണും അത്തിൽ കടകാത്ത്. കുഞ്ചി ആട്ടിലെ തെയ്വത്തുകാലെ ഉശിരൊള്ളെ പൊത്തകത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനവേരാക്കല്ലാതെ കെട്ടതെ ചെയ്യിനതും നരിയെ ചൊന്നതുമാനെ ആരുക്കും അക്ക് പോകേക്ക് കൂടാത്ത്.
അണ്ണേക്ക് മനിശൻ മകൻ ഉടയാ തൂതരുകാടെ കടത്തിവുട്ട് ആളുകളെ പാപമെ ചെയ്യെ വച്ചവേരാളാം കെട്ടെ കാരിയമെ ചെയ്യവേരാളാം ഉടയാ രാച്ചത്തിൽ നുണ്ണും കൂട്ടി ചേത്ത്,
അന്നേരം ഏശുവു ശിശിയരിൽ ചിലവേരാ ചട്ടമെ വുട്ടാലെ കയ്യെ കശുവാതെ തീനെ തിന്നുമതെ കണ്ടെ.
ഒണ്ണിരുന്താലും മുനികാട് നിങ്കെ ചൊൽപ്പടീക്ക് നിക്കിനത്തിൽ നാത്തെ നിങ്കെ പിരിയമടേളത്. നിങ്കെ പേരെ മേലോകത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനനാലതാൻ നിങ്കെ പിരിയമടേളത്.”
നിച്ചം കെട്ടാ, ചുത്തം നാത്താ, ചിലേ കൊണ്ടാടിനാ, തരിത്തിരിയം പുടിച്ചാ ഇകത്തെ വേരാക്ക് തെയ്വമും കിരിശ്ത്തുവും അതികാരമെ നടത്തിനെ മേലോകത്തിൽ ഒരു അവകാശമും കിടയാത്ത് ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ?
നിച്ചമാ പങ്കാളിയായാളേ, ഇം പെണ്ണാകാട് ഒത്തുമയായ് വരിളത്തുക്ക് ഉതവിയെ ചെയ്യോണും ഒൺ ഏൻ നിൻകാലും കെഞ്ചി ചൊന്നെ; തെയ്വത്തുകാലെ ഉശിരൊള്ളെ പൊത്തകത്തിൽ പേരൊള്ളെ കിളേമന്തും എൻ കൂട്ട് വേലക്കാറാനെ നിങ്കളും മത്തും അം പെണ്ണാകാട് എൻ കൂട്ടത്തിൽ നല്ലെ ചേതീക്കുചൂട്ടി ചരിയാനത്തിൽ കർമമടഞ്ചെ.
മനിശനെ കട്ടു കൊണ്ടോനവേരാ, നരിയെ ചൊന്നവേരാ, നരീക്ക് ചത്തിയമെ അടിക്കിനവേരാ ഇവറാത്തുക്കും നല്ലെ ഉവതേശത്തുക്ക് വുറോതമാ നിക്കിനെ എല്ലാരുക്കുചൂട്ടീം താൻ പുറമാണമെ വച്ചിരുക്കിനത്.
എല്ലാരുകാലും നിമതിയാ ഇരുക്കേക്കും ചുത്തമാനെ പിശപ്പെ പിശയ്ക്കേക്കും നോക്കോണും. ചുത്തം നാത്തെ ആരുക്കും കരുത്താവെ കാൺമ്പേക്ക് കൂടാത്ത്.
ഒണ്ണാ നങ്കെ തെയ്വം വാക്ക് ചെയ്യെ നീതിമാൻമാര് മട്ടും ഇരുക്കിനെ ഇടമാനെ പുതുവൻ വാനത്തുക്കും പുതുവൻ പൂമീക്കും കാത്ത് ഇരുക്കേം ചെയ്യിനെ.
ഉലകമെ പടച്ചനായിരുന്ത് അറുക്കപ്പട്ടെ കുഞ്ചി ആട്ടിലെ ഉശിരൊള്ളെ പൊത്തകത്തിൽ പേര് നാത്തെ ആളുകയെല്ലാം അം ചീവാതിയെ വണങ്കും.
ചത്തവേരാ കുഞ്ചീം നട്ടീം കോയിമെ കട്ടിലേക്കു മില്ലോട് നിക്കിനതെ ഏൻ കണ്ടെ; പൊത്തകങ്കാടെ തുറന്തെ; ഉശിര് പൊത്തകം ഒണ്ണെ വോറൊരു പൊത്തകമാം തുറന്തെ; പൊത്തകങ്കാട്ടിൽ എളുതിയിരുക്കിനത്തുക്ക് തകുന്ത് ചത്തവേരാക്ക് ഉടവുറെ ചെയ്തീക്ക് തകുന്തെ നായവിതി ഒണ്ടായെ.
തെയ്വത്തുകാലെ ഉശിരൊള്ളെ പൊത്തകത്തിൽ പേരെ എളുതി കാണാത്തെ ഏളവനാം തീ പൊയ്യനിൽ തള്ളി ഇട്ടാകും.
ഒണ്ണാ ചുണെ നാത്തയാളുകെ, നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാ, അറയ്ക്കിനയാളുകെ, കുലകാറാ, കെട്ടെ കിടത്തക്കാറാ, ചെയ്വിനക്കാറാ, ചിലേ കൊണ്ടാടിനവേരാ ഇകത്തെ വേരാക്കും നരിയെ ചൊന്നെ ഏളവനുക്കും കാത്തു വച്ചിരുക്കിനെ കെന്തകം കത്തിനെ പൊയ്യൻതാൻ; അത് വന്ത് ഇരണ്ടാമത്തെ ചാവ്.”
വെറ്റി നേടിനവൻ അവറവോലെ വെള്ളെ തുണിയെ ഇടും; ഏൻ അവൻ പേരെ തെയ്വത്തുകാലെ ഉശിരൊള്ളെ പൊത്തകത്തിൽ നുൺ മാച്ചൊറിയാതെ എൻ തകപ്പനുക്ക് മില്ലോടും അവൻ തൂതരുക്ക് മില്ലോടും അവൻ പേരെ ഏത്തു ചൊല്ലും.