11 പിന്നെ ഏൻ വൻ വെള്ള കോയിമെ കട്ടിലാം അത്തിൽ ഒരാ ഇരുക്കിനതാം കണ്ടെ; അവനുക്ക് മില്ലോട് നുൺ വാനമും പൂമീം ഓടിമണ്ടിയേയെ; പിന്നെ അതുകാടെ കണ്ടതില്ലെ.
ഒണ്ണാ തെയ്വം നായവിതി ഇടിനെ നാളിൽ ശോരുക്കും ശീതോനുക്കും കിടയ്ക്കിനതക്കാട്ടി ചരിയാനതായിരുക്കും നിങ്കാക്ക് കിടയ്ക്കിനെ തണ്ടനെ ഒൺ നിങ്കാകാൽ ചൊന്നെ.
വാനമും പൂമീം മാറിപോകും; ഒണ്ണാ എൻ വശനം ഒരു കാലത്തിലും മാറാത്ത്.
മനിശൻ മകൻ മകിമയോടെ ഉടയാ തൂതരുകാടും മത്തും വരിനവോളെ, മകത്തമാനെ ഉടയാ കോയിമെ കട്ടിലേൽ അവൻ ഇരുക്കുകേം
ഒണ്ണാ തെയ്വത്തിലെ ഇം കനിവെ തിക്കിലാതെ നിൻ മനശ് കടിനപ്പടുകേം നിൻ മനം തിരുമ്പാതെ ഇരുക്കിനനാലേം നീ തെയ്വത്തിലെ കോപമെ വലിച്ച് വയ്ക്കിനെ. എന്തൊണ്ണാ എല്ലാരാം നായം വിതിക്കേക്ക് തെയ്വം ഒരു നാളെ വച്ചിരുക്കിനെ.
ഒണ്ണാ തെയ്വത്തിലെ അതേ കൽപ്പനേൽ ഇപ്പയൊള്ളെ വാനമാം പൂമിയാം തീയിൽ നാശമാക്കേക്ക് പുറിച്ച് വച്ചിരുക്കിനെ. തെയ്വ നമ്പിക്കെ നാത്തെ ആളുകെ നായമെ ഇടുകേം നാശമാക്കുകേം ചെയ്കേക്ക് പോനെ നാളേക്കുചൂട്ടി അതുകാടെ പുറിച്ച് വച്ചിരുക്കിനെ.
ഒണ്ണാ അവനുക്ക് നേടുകേക്ക് മുടിഞ്ചതില്ലെ. മേലോകത്തിൽ അവറെ ഇടമെ പിന്നെ കണ്ടതില്ലെ.
തുരുത്തുകാട് ബൂറാ നാതയായെ; മലകാട് കാണാതായേയെ.
പിന്നെ മേലോകം തുറന്ത് ഇരുക്കിനതെ ഏൻ കണ്ടെ; ഒരു വെള്ളെ കുതിരെ വെളിപ്പട്ടെ; അത്തുക്ക് മീത്തോട് ഇരുക്കിനവനുക്ക് നമ്പുകേക്കാനവനും ചത്തിയവാനും ഒൺ പേര്. അവൻ നീതിയോടെ വിതിക്കുകേം പോരാടുകേം ചെയ്യിനെ.
അവൻ പിശാശും ഉരുമനും ഒണ്ണൊള്ളെ പശേ പാമ്പാനെ വൻശർപ്പമെ പുടിച്ച് ആയിരം വരിയത്തുക്ക് ചങ്കലീൽ ഇട്ടെ.
ഏൻ പുതുവൻ വാനമാം പുതുവൻ പൂമിയാം കണ്ടെ; മുതേലെ വാനമും മുതേലെ പൂമീം കടന്തേയെ; ശമുത്തിരമും ഇനി ഇല്ലെ.
കോയിമെ കട്ടിലേൽ ഇരുക്കിനാ, “ഇതി, ഏൻ എല്ലാതാം പുതുവനാക്കിനെ” ഒൺ അരുൾ ചെയ്യിനെ. “ഇം വശനം നമ്പുകേക്കാനതും ചത്തിയമൊള്ളതും നാലെ എളുത്” ഒൺ അവൻ കൽപ്പനയിട്ടെ.
പെട്ടൊൺ ഏൻ തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ നുറഞ്ചി മേലോകത്തിൽ ഒരു കോയിമെ കട്ടിൽ ഇരുക്കിനതാം കോയിമെ കട്ടിലിൽ ഒരാ ഇരുക്കിനതാം കണ്ടെ.
പായെ തിരയ്ക്കിനതുവോലെ വാനം മാഞ്ച് പോയെ; എല്ലാ മലകാടും തുരുത്തും അത്തിലെ ഇടത്തിൽ നുൺ മാറി പോയെ.