1 പിന്നെ ഒരു തൂതൻ നിലെ നാത്തതാനെ പാതാളെ കുശീലെ ചാവിയാം ഒരു വലിയെ ചങ്കിലിയാം കയ്യിൽ പുടിച്ച് മേലോകത്തിൽ നുൺ ഉറങ്കി വരിനതെ ഏൻ കണ്ടെ.
“പാതാളത്തുക്ക് എങ്കളെ മുടുക്കി വുടുപ്പാനില്ലെ” ഒൺ ഉരുമൻകാട് ഏശുവുകാക്ക് കെഞ്ചി കെഞ്ചി കേട്ടെ.
പാപമെ ചെയ്യെ തൂതരുകാടെ തെയ്വം തണ്ടനേൽ നുൺ മാത്തി നുറുത്താതെ അവറളെ നായമെ ഇടുകേക്കുചൂട്ടി ഇരുട്ടറേൽ ചങ്കിലീൽ ഇട്ടുവച്ചിരുക്കിനെ.
തെയ്വം കൊടുത്തെ അതികാരത്തിൽ നിലെ നില്ലാതെ ഉടവനുടവൻ ഇടമെ വുട്ടൊറിഞ്ച് പോയെ തൂതരുകാടെചൊല്ലി നിങ്കെ നിനച്ചോനിൻ. അവറളെ നായമിടിനെ അം ചരിയാനെ നാളേക്കുചൂട്ടി എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ചങ്കിലീൽ പടുത്തി ഇരുട്ടിൽ ഇട്ടിരുക്കിനെ.
ഉശിരോടിരുക്കിനാളും താൻ. ഏൻ ചത്താതാൻ; ഒണ്ണാ ഇതി, എണ്ണേക്കുമായ് ഉശിരോടിരുക്കിനെ; ചാവിലേം പാതാളത്തിലേം ചാവി എൻ കയ്യിൽ ഒണ്ട്.
ചക്കിതി ഒള്ളെ വോറൊരു തൂതൻ മേലോകത്തിൽ നുൺ ഉറങ്കി വരിനതെ ഏൻ കണ്ടെ. അവൻ മഞ്ചിയെ ചൂടീം തലേക്ക് തൊപ്പിയവോലെ വാനെ വില്ലെ വച്ചും മുകറ് പെയ്തുവോലേം കാൽ തീ തൂൺവോലേം ഒള്ളാതാൻ.
പിന്നെ വൻ അതികാരമൊള്ളെ വോറൊരു തൂതൻ മേലോകത്തിൽ നുൺ ഉറങ്കി വരിനതെ ഏൻ കണ്ടെ; അത്തിലെ വെട്ടത്തിൽ പൂമി പളപളത്ത് മിനിയ്ങ്കെ.
ആയിരം വരിയം ഓയിനത് വരേക്ക് ചാതികാടെ വഞ്ചനവലക്കാരമെ ചെയ്യാതിരുപ്പേക്ക് അവനെ നിലെ നാത്തെ പാതാളെ കുശീക്ക് തള്ളി ഇട്ട് അടച്ചു പൂട്ടുകേം മുത്തിരേ ഇടുകേം ചെയ്യെ. ആയിരം വരിയമോഞ്ച് അവനെ കൊഞ്ചെ കാലത്തുക്ക് പിരിച്ചു വുടുക്കിളതാൻ.