18 തുയത്തയിരാ ശവേലെ തൂതനുക്ക് ഇകനെ എളുതിൻ, തീവോലത്തെ കണ്ണും ഉലേൽ ചുട്ടെ വെള്ളെ ഓടുവോലത്തെ കാലുമൊള്ളെ തെയ്വ മകൻ ചൊന്നത്.
അവൻ കുരവുട്ട് ഇരുന്തവോളെ ഒരു വെൺ മഞ്ചി വന്ത് അവറളെ മൂടിയെ; മഞ്ചീൽ നുൺ, “ചെൻ എനക്ക് പിരിയമാനെ മകൻ. ചെന്നിൽ ഏൻ പിരിയമോറിയിരുക്കിനെ; ചെൻ ചൊല്ലുക്ക് ചെവിയെ കൊടിൻ” ഒണ്ണെ ഒരു ചത്തം ഒണ്ടായെ.
ശതാതിപനുക്കും ഏശുവെ കാവൽ കാത്തു നുണ്ണെ പടയാളികേക്കും അങ്ക് നടന്തെ പൂമി കുലുക്കമും നടമായെ കാരിയങ്കാടാം കണ്ടവോളെ ചരിയാനത്തിൽ അരണ്ട് “മെച്ചക്കമാ ചെൻ തെയ്വ മകൻതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
“ചെൻ എനക്ക് പിരിയമാനെ മകൻതാൻ; ചെന്നേത്തിൽ ഏൻ പിരിയമോറിയിരുക്കിനെ” ഒൺ മേലോകത്തിൽ നുൺ ഒരു ചത്തമാം കേട്ടെ.
അത്തുക്ക് തൂതൻ, “തെയ്വത്തിലെ ആത്തുമാവ് നിന്നേത്തിൽ വരും; വലിയവനാനെ തെയ്വത്തിലെ ചക്കിതി നിന്നേത്തിൽ വന്തുറങ്കും; അതുനാലെ പുറക്കിനെ പുള്ളെ ചുത്തമായ് ഇരുക്കും; അവനെ തെയ്വത്തിലെ മകൻ ഒണ്ണും വുളിക്കും.
വശനം മനിശനിലെ ഉരുവത്തിൽ ഇരക്കമും ചത്തിയമും നുറഞ്ചവനായി നങ്കെ ഇടേൽ വന്ത് കുടിയിരുന്തെ. തകപ്പനിലെ ഒരേ ഒരു മകൻ ഒണ്ണെ നിലേക്ക് അവനുക്ക് കിടച്ചെ മകിമയെ എങ്കെ കണ്ടെ.
അവ്വോളെ നതാനിയേൽ, “റബീ, നീ തെയ്വ മകൻതാൻ; നീ താൻ ഇശ്രവേലിലെ രാശാവ്” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അകനയൊണ്ണാ തകപ്പൻ പുറിച്ചെടുത്ത് ഉലകത്തുക്ക് കടത്തിവുട്ടെ എന്നെ ‘ഏൻ തെയ്വ മകൻ’ ഒൺ ചൊല്ലിയതുനാലെ നീ തെയ്വ കുത്തമെ ചൊന്നെ ഒൺ ചൊല്ലി നിങ്കെ എന്നെ കുത്തമെ ചൊന്നതീ?
തൻ ഒരേ ഒരു മകനെ നമ്പുനെ ഏളവനുക്കും നാശം വന്ത് മാണ്ടുപോകാതെ എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരു കിടയ്പ്പേക്കുചൂട്ടി തെയ്വം അവനെ കൊടുക്കിളെ നിലമേൽ ഉലകത്തുകാക്ക് അപ്പേരുപ്പട്ടെ ആത്തിരത്തോടെ ഇരുന്തെ.
അവനെ നമ്പുനെ ഒരാക്കും നായവിതി നാത്തെ; ഒണ്ണാ നമ്പാത്തവനുക്ക് തെയ്വത്തിലെ ഒരേ ഒരു മകൻ നാമത്തിൽ നമ്പാപ്പോയനാലെ ഇപ്പണെ നായവിതി വന്തേയെ.
ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, ചത്തവേരാ തെയ്വ മകനിലെ ചത്തമെ കോക്കുകേം കേട്ടവേരാ ഉശിരോടെ പിശയ്ക്കുകേം ചെയ്യിനെ കാലം വരും; ഇപ്പെ വന്തുമിരുക്കിനെ.
എങ്കളെ കെവുനമാ കേട്ട് ഇരുന്തവേരാളിൽ ചരിയാനെ വിലെ ഒള്ളെ ചിവലയാനെ പട്ടുത്തുണിയെ വിത്തുകിട്ടിരുന്താളും തുയത്തയിരാവുകാറത്തിയുമാനെ ലുതിയാ ഒണ്ണെ പെൺമ്പുള്ളേം ഇരുന്തെ. അവെ തെയ്വമെ കുമിടെ വാങ്കുമെ പെൺമ്പുള്ളതാൻ. പവുലോശ് ചൊല്ലിയതെ നമ്പുകേക്ക് അപ്പിൺ മനശെ കരുത്താവു തുറന്തെ.
അകനെ അവറെ മിന്നുക്ക് പോയ് തണ്ണി ഒള്ളാനായതും, “ഇതെ തണ്ണി ഏൻ രാടിപിരാടിനത്തുക്ക് എന്തൻ വുറോതം” ഒൺ കങ്കാണി കേട്ടെ.
ഒണ്ണാ ചത്തവേരാ ഇടേലിരുന്ത് തെയ്വം ഉടയാ ആത്തുമാവിലെ ചക്കിതീൽ അവനുക്ക് ഉശിരെ കൊടുത്ത് എത്തിയതുനാലെ ഏശുവെ തെയ്വത്തിലെ മകൻ ഒൺ നങ്കാക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാനെ.
ഉടയാ ഒരേയൊരു മകനെ നങ്കെ മകിമെ ഒള്ളെ പിശപ്പുക്കുചൂട്ടി തന്തനാലെ, നങ്കെ പിശപ്പുക്ക് തേവയാനതെല്ലാം അവൻ ഉറപ്പായും തരുവിളെ.
എപശോശിലെ ശവേലെ തൂതനുക്ക് ഇകനെ എളുതിൻ, ഏളു വെള്ളികാടെ വലത്തക്കോളെ കയ്യിൽ പുടിച്ച് ഏളു പൊൻ നിലവിളക്കുകാട്ടുക്ക് നടുവയെ നടക്കിനാ ചൊന്നത്,
ഒണ്ണാ ഇം ഉവതേശമെ ഏത്തെടാതേം അവറെ ചൊന്നവോലെ ഉരുമനിലെ ആശകാടെ തിക്കിനാതേം തുയത്തയിരാവിലെ മീതിയൊള്ളവേരാകാൽ ഏൻ ചൊന്നത് ഏൻ വരിനത് വരേക്ക് നിങ്കാക്ക് ഒള്ളതെ ഉറുക്കമാ പുടിച്ചോനിൻ. വോറൊരു ചിമടാം ഏൻ നിങ്കാക്ക് വയ്യാത്ത്.