9 അപ്പിണും മത്തും എടാൺ എടുപെൺ കിടത്തേ കിടന്ത് തികിളിച്ചെ പൂമിനാട്ടിലെ രാശാക്കൻമാരുകാട് തുലേൽ നുൺ അപ്പിണെ ചുടിനത്തിലെ പുകെ കാണവോളെ അവളെ നിനച്ച് ചൊല്ലി കോന്തും നെഞ്ചും കൊട്ടേക്കടിച്ച്
ഉളന്താരിച്ചികയാനെ തൂക്കാലിച്ചിയേരെ അം കൂട്ടത്തിൽ നുൺ മാത്തിയാകോണും; എന്തൊണ്ണാ അവറാത്തുക്ക് വെരി പുടിച്ചാപ്പിലെ കിരിശ്ത്തുവെ വുട്ടകന്ത് ആണെടുപ്പേക്ക് ആശേ വയ്ക്കിനെ.
അവറാത്തുക്കൊള്ളെ തണ്ടനേലെ പുകെ എണ്ണേക്കും പൊയ്ങ്കികിട്ടേയിരുക്കും; ചീവാതിയാം അത്തിലെ ചിലയാം വണങ്കിനവേരാക്കും അത്തിലെ നാമത്തിലെ അടകാളമെ ഏൽക്കിനെ ഏളവനുക്കും റാവും പകലും ഒരു നിമതീം കിടയാത്ത്.
പൂമീലെ രാശാക്കൻമാരുകാട് അപ്പിണും മത്തും എടാൺ എടുപെൺ കിടന്തെ; തൻ എടാൺ എടുപെൺ കിടത്തേലെ വീഞ്ചെ കുടിയ്ക്കെ വച്ച് പൂമിനാട്ടിലവേരാളെ അവെ തലക്കിരുമ്പ് പുടിച്ചവേരായായ്ക്കെ.”
അപ്പിണെ ചുടിനത്തിലെ പുകെ കാണവോളെ ഇകനെ ചൊല്ലി കേശും, “ഇപ്പേരുപ്പട്ടെ ഒരു വൻ പട്ടണം ഇത്തുക്കു മില്ലോട് ഒണ്ടായിരുക്കിനതീ?”
മേലോകമെ പിരിയപ്പട്; തെയ്വ മക്കളും അപ്പോശ്ത്തലരുകാടും പലകപ്പാട്ടുകാറാളുമാനവേരാളെ അവെ നിങ്കകാക്ക് ചെയ്യത്തുക്ക് പകറമായ് തെയ്വം അപ്പിണെ തണ്ടിച്ചത് നിനച്ച് പിരിയമടേൻ.
അപ്പിണിലെ നിച്ചം കെട്ടെ നടപ്പിലെ കിരുക്ക് തണ്ണിയെ എല്ലാ മാനടവൻകാടും കുടിച്ച് തലക്കിരുമ്പായെ; പൂമിനാട്ടിലെ രാശാക്കൻമാരുകാട് അപ്പിണും മത്തും എടാൺ എടുപെൺ കിടക്കുകേം അപ്പിണിൽ നുൺ നേടിയെ ഉലക ചുകത്തിൽ പൂമീലെ ഏവാരികെ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമൊള്ളവേരാ ആയെ.”
അവെ ഉടയാളമേ മകിമപ്പടുത്തി തികിളിച്ചെ നിലേക്ക് തകുന്തെ തണ്ടനയാം കവലയാം അവേക്ക് കൊടിൻ. ‘ഏൻ രാശാത്തിയായ് ഇരുക്കിനെ. ഏൻ തൂക്കാലിച്ചി നാത്തെ; എനക്ക് ഒരു കാലത്തിലും കവലെ ഒണ്ടാകാത്ത്’ ഒൺ അവെ ഇതയത്തിൽ ചൊന്നെ.
അവറെ പിന്നേം “അല്ലേലൂയ്യാ, അവെ പുകെ എണ്ണെണ്ണേക്കും പൊങ്കിനെ” ഒൺ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ.
അതുനാലെ ഏൻ അപ്പിണെ കിടപ്പിലാക്കും; അവളും മത്തും എടാൺ എടുപെൺ കിടന്തു നടക്കിനവേരാ മനം തിരുമ്പാതവോയേ ഏൻ അവറളെ ചരിയാനെ തുമ്പേൽ അകപ്പടുത്തും.