17 ഏളാമത്തെ തൂതൻ ഉടയാ കോപ്പിയെ വാനത്തിലേം പൂമീലേം ഇടേക്ക് ഊത്തിയെ; അമ്പോളെ, “എല്ലാം നടമായേയെ” ഒൺ ഒരു ചരിയാനെ ചത്തം തെയ്വ ആലയത്തിലെ കോയിമെ കട്ടിലേൽ നുൺ വന്തെ.
ഏശു ഇം പുളിച്ചെ വീഞ്ചെ കുടിച്ചോഞ്ച്, “എല്ലാം നടമായേയെ” ഒൺ ചൊല്ലി തലേ അടീക്കിട്ട് ഉശിരെ ഒപ്പണച്ചെ.
അന്നേരം നിങ്കെ ഇവ്വുലകത്തിലെ മാനടവൻ പിശയ്ക്കുമവോലെ പാപത്തിൽ പിശയ്ക്കുമെ; കാൺമ്പേക്ക് കൂടാത്തെ ഉലകത്തിലെ അതികാരിയാനെ പിശാശെ പാലിച്ചു നടക്കുമവേരാതാൻ നിങ്കെ; അവൻ താൻ ചൊല്ലുക്ക് നടകാത്തവേരാ ഇടേൽ ഇപ്പെ അശേനെ ആത്തുമാവ്.
എന്തുനാലയൊണ്ണാ നങ്കാക്ക് പോരാട്ടം ഇരുക്കിനത് മനിശനുക്ക് എതിരായില്ലെ. ഒണ്ണാ കാൺമ്പെ കൂടാത്തെ അതികാരത്തുക്ക് എതിരായും തിശകെട്ടെ ആത്തുമാവിലെ അതികാരീക്ക് എതിരായും ഇം ഇരുട്ടുലകത്തിലെ അതികാരീകാലും വാനത്തിൽ ഒള്ളെ തിശകെട്ടെ ആത്തുമാവിലെ കൂട്ടത്തുകാക്കും താൻ നങ്കാക്ക് പോരാട്ടമൊള്ളത്.
ഏളാമത്തെ തൂതൻ ഊതിയവോളെ, “പുകിലോകത്തിലെ അതികാരം മാറി തെയ്വമാനെ കരുത്താവുക്കും അവനിലെ കിരിശ്ത്തുവുക്കുമായിരുക്കിനെ; അവൻ എണ്ണേക്കും അതികാരമെ നടത്തും.” ഇകനെ മേലോകത്തിൽ നുണ്ണും വൻ ചത്തങ്കാട് ചൊന്നതെ കേട്ടെ.
അന്നേരം മേലോകത്തിലെ തെയ്വ ആലയം തുറന്ത് അവനിലെ നീമപെട്ടകം അവൻ ആലയത്തിൽ വെളിപ്പട്ടെ; മിന്നലും ഒച്ചേം ഇടിയിടിക്കലും പൂകമ്പമും വൻ കൽമശേം ഒണ്ടായെ.
വോറൊരു തൂതൻ തെയ്വ ആലയത്തിൽ നുൺ പുറത്തിൽ വന്ത് മഞ്ചീൽ ഇരുക്കിനാകാക്ക്, “കൊയ്ത്തുക്ക് നേരം വന്തിരുക്കിനെ; പൂമീൽ വെള്ളാമെ വിളഞ്ച് ഉലന്തിരുക്കിനനാലെ നിൻ കിള്ളിയെ വുട്ട് അറ്” ഒൺ വലിയതാ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ.
വോറൊരു തൂതൻ മേലോകത്തിലെ ആലയത്തിൽ നുൺ പുറപ്പട്ടെ; അവൻ കയ്യിലും ചരിയാനെ ഉരുക്കൊള്ളെ ഒരു കിള്ളിയെ പുടിച്ചിരുന്തെ.
“നിങ്കെ പോയ് തെയ്വ കോപത്തിലെ കോപ്പികാട് ഏളാം പൂമീക്ക് ഊത്തിൻ” ഒൺ ഒരു വൻ ചത്തം തെയ്വ ആലയത്തിൽ നുൺ ഏളു തൂതരുകാലും ചൊന്നതെ ഏൻ കേട്ടെ.
പിന്നേം അവൻ എൻകാൽ അരുൾ ചെയ്യത്: “എല്ലാം നടമായേയെ; ഏൻ ആൽപാവും ഒമേകാവും ആതിയും അന്തമും താൻ; തവിക്കിനെ ഏളയാൾക്കും ഏൻ ഉശിരൊള്ളെ തുമ്പുകത്തിൽ നുൺ മത്തം കൊടുക്കും.