6 ഇത് ഏളു കെടുതികളൊള്ളെ ഏളു തൂതരുകാടും വെടിപ്പൊള്ളതും പളപളക്കിനതുമാനെ അല്ലാരിയൻ തുണിയെ ഇട്ട് നെഞ്ചി കൊട്ടേൽ പൊൻ കച്ചയാം കെട്ടി തെയ്വ ആലയത്തിൽ നുൺ പുറത്തുക്ക് ഉറങ്കിവന്തെ.
അവറെ വെമ്പിയോൺ നുണ്ണവോളെ പളപളക്കിനെ വെള്ളെ ഉടനടയെ ഇട്ടാലെ ഇരണ്ട് ആണാ കിട്ടെ നിക്കിനതെ കണ്ടെ.
നിലവിളക്കുകാട്ടുക്ക് നടുവയെ നിലയങ്കിയെ ഇട്ട് നെഞ്ചി കൊട്ടേൽ പൊൻ കച്ചയെ കെട്ടിയവനായ് മനിശൻ മകൻവോലത്തയാളെ കണ്ടെ.
വോറൊരു തൂതൻ തെയ്വ ആലയത്തിൽ നുൺ പുറത്തിൽ വന്ത് മഞ്ചീൽ ഇരുക്കിനാകാക്ക്, “കൊയ്ത്തുക്ക് നേരം വന്തിരുക്കിനെ; പൂമീൽ വെള്ളാമെ വിളഞ്ച് ഉലന്തിരുക്കിനനാലെ നിൻ കിള്ളിയെ വുട്ട് അറ്” ഒൺ വലിയതാ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ.
വോറൊരു തൂതൻ മേലോകത്തിലെ ആലയത്തിൽ നുൺ പുറപ്പട്ടെ; അവൻ കയ്യിലും ചരിയാനെ ഉരുക്കൊള്ളെ ഒരു കിള്ളിയെ പുടിച്ചിരുന്തെ.
ചരിയാനതും അരിശുകമാനതുമാനെ വോറൊരു അടകാളമെ ഏൻ മേലോകത്തിൽ കണ്ടെ; ഏളു കെടുതികളൊള്ളെ ഏളു തൂതരുകാടുതാൻ അത്; ഇം കടശി കെടുതികളോടെ തെയ്വത്തിലെ കോപം ഓയിനെ.
അവേക്ക് ചുത്തമാനതും വെടിപ്പൊള്ളതും തുപ്പുറവാനതുമാനെ അല്ലാരിയൻ തുണി ഇടുവേക്ക് കിടച്ചിരുക്കിനെ; അം അല്ലാരിയൻ തുണി എന്നത് തെയ്വ മക്കളിലെ നല്ലെ ചെയ്തികതാൻ.”