12 തെയ്വ കൽപ്പനേം ഏശുവുകാലൊള്ളെ നമ്പിക്കേം പാലിക്കിനെ തെയ്വ മക്കെ ഇന്നേരത്തിൽ പൊറുമെ കാട്ടോണും.”
ഏൻ തെയ്വത്തുക്കുചൂട്ടി നല്ലെ പോരാട്ടമെ പോരാടിയെ, നല്ലെ പിശപ്പാം തികച്ചാച്ചെ, തെയ്വത്തുകാലൊള്ളെ എൻ നമ്പിക്കയാം കാത്തെ.
തെയ്വത്തിലെ ചട്ടപ്പടീൽ നടക്കിനതൊണ്ണാ നങ്കെ അവനെ അറിഞ്ചിരുക്കിനതൊൺ അതുനാലെ തിക്കിനൊണ്ടാകും.
വൻശർപ്പം പെൺമ്പുള്ളേകാക്ക് കൂശോറി, തെയ്വ കൽപ്പനെ പാലിക്കിനവേരാളും ഏശു ചൊല്ലിയെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്യെ ആളുകേം അപ്പിൺ മക്കളിൽ മീതിയിരുന്തവേരാളുമാനവേരാകാൽ പടേ വെട്ടുകേക്ക് പുറപ്പട്ടെ; അവൻ കടലോരത്തിലെ മണലിൽ നുണ്ണെ.
അടിമയാകവേണ്ടവൻ അടിമയാകും; വാളാലെ ചാകവേണ്ടവൻ വാളാലെ ചാകും; ഇന്നേരത്തിൽതാൻ തെയ്വ മക്കെ പൊറുപ്പോടേം നമ്പിക്കയോടേം നിക്കെ വേണ്ടത്.
നീ ഇപ്പെ പിശയ്ക്കിനെ ഇടം ഉരുമനുക്ക് അതികാരമൊള്ളെ ഇടത്തിൽതാൻ ഒൺ എനക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ; ഒണ്ണാലും നീ എന്നിൽ ഉറച്ച് നമ്പിനെ. നിങ്കെ ഇടേൽ ഉരുമൻ ഇരുക്കിനാൻതാൻ എൻ ശാച്ചിയും നമ്പുകേക്കാനവനുമാനെ അന്തിപ്പാശെ കൊണ്ണപ്പണും നിനക്ക് എന്നേത്തിലൊള്ളെ നമ്പിക്കയെ വുട്ടതില്ലെ.
പൊറുമേക്കൊള്ളെ എൻ വശനമെ നീ കാത്തതുനാലെ ഉലകമെ ബൂറാ ചോതനെ ചെയ്യിനെ ചോതനെ കാലത്തിൽ ഏനും നിന്നെ കാക്കും.
എനക്ക് നിൻ കാരിയങ്കാടെ തിക്കിലൊണ്ട്. ഇതി, ഏൻ നിനക്ക് മില്ലോട് ഒരു വാതലെ തുറന്ത് വച്ചിരുക്കിനെ; അതെ ആരുക്കും അടയ്പ്പേക്ക് കൂടാത്ത്. നിനക്ക് ഒരുത്തിനതാൻ തുറമൊണ്ട് ഒണ്ണാലും നീ എൻ വശനമെ കാത്തെ, എൻ നാമമെ ഒറിഞ്ച് പോട്ടതുമില്ലെ.