11 അവറാത്തുക്കൊള്ളെ തണ്ടനേലെ പുകെ എണ്ണേക്കും പൊയ്ങ്കികിട്ടേയിരുക്കും; ചീവാതിയാം അത്തിലെ ചിലയാം വണങ്കിനവേരാക്കും അത്തിലെ നാമത്തിലെ അടകാളമെ ഏൽക്കിനെ ഏളവനുക്കും റാവും പകലും ഒരു നിമതീം കിടയാത്ത്.
വേലേ എടുത്തും വൻ ചിമടെ ചിമ്പീം ചോന്തവേരാളേ, എല്ലാരും എൻകാക്ക് വരിൻ; ഏൻ നിങ്കാക്ക് അമതിയെ തരുവിളെ.
പിന്നെ അവൻ ഉടയാക്ക് ഇടത്തക്കോട്ടിലവേരാകാൽ, “ചാപ്പം കിടച്ചവേരാളേ, എന്നെ വുട്ടു പിശാശീക്കും അവൻ തൂതരുകാട്ടുക്കും ഒരിയ്ക്കി ഇരുക്കിനെ എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊള്ളെ തീ നരകത്തുക്ക് പോനിൻ.
ചേരെ എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള തണ്ടനേക്കും ഒണ്ണാ നീതിമാൻമാരുകാട് എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള പിശപ്പുക്കും പോകും.
ഒണ്ണാ തെയ്വം ഉടയാ മകൻകാക്ക്: “തെയ്വമേ, നിൻ കോയിമെ കട്ടിൽ എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊള്ളത്. നിൻ അതികാരത്തിലെ തടി നീതിയൊള്ളത്;
ഏളാമത്തെ തൂതൻ ഊതിയവോളെ, “പുകിലോകത്തിലെ അതികാരം മാറി തെയ്വമാനെ കരുത്താവുക്കും അവനിലെ കിരിശ്ത്തുവുക്കുമായിരുക്കിനെ; അവൻ എണ്ണേക്കും അതികാരമെ നടത്തും.” ഇകനെ മേലോകത്തിൽ നുണ്ണും വൻ ചത്തങ്കാട് ചൊന്നതെ കേട്ടെ.
അത് കായത്തുക്ക് പൊറുമെ കിടച്ചെ മുതേലെ ചീവാതിക്കുചൂട്ടി അതികാരമെ നടത്തിയെ; അകനെ അത് പൂമിനാടാം അത്തിൽ ഉശിരോടിരുക്കിനവേരാളാം കായം നന്തിയെ മുതേലെ ചീവാതിയെ വണയ്ങ്കെ വച്ചെ.
മുതേലെ ചീവാതീലെ ഉരുവം കുരവുടിളത്തുക്കും അത്തിലെ ചിലയെ കുമ്പിടാത്തെ മാനടവൻകാടയെല്ലാം കൊൽകേക്കുംചൂട്ടി ചീവാതീലെ ചിലേക്ക് ഉശിരെ കൊടുക്കേക്കൊള്ളെ അതികാരം ഇരണ്ടാമത്തെ ചീവാതീക്ക് കിടച്ചെ.
മുതേലെ ചീവാതീലെ പേരോ പേരിലെ നമ്പരാനെ അടകാളമോ ഒള്ളവനുക്കല്ലാതെ വാങ്കുകേക്കോ വിലുക്കേക്കോ കൂടാത്ത്.
മൂണാമത് വോറൊരു തൂതൻ അവറാത്തുക്ക് പുറകോടേ പോയ് വലിയതാ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയത്, “ചീവാതിയാം അത്തിലെ ചിലയാം വണയ്ങ്കി നെത്തീലോ കയ്യിലോ അടകാളമെ ഏൽക്കിനവൻ
അപ്പിണെ ചുടിനത്തിലെ പുകെ കാണവോളെ ഇകനെ ചൊല്ലി കേശും, “ഇപ്പേരുപ്പട്ടെ ഒരു വൻ പട്ടണം ഇത്തുക്കു മില്ലോട് ഒണ്ടായിരുക്കിനതീ?”
അപ്പിണും മത്തും എടാൺ എടുപെൺ കിടത്തേ കിടന്ത് തികിളിച്ചെ പൂമിനാട്ടിലെ രാശാക്കൻമാരുകാട് തുലേൽ നുൺ അപ്പിണെ ചുടിനത്തിലെ പുകെ കാണവോളെ അവളെ നിനച്ച് ചൊല്ലി കോന്തും നെഞ്ചും കൊട്ടേക്കടിച്ച്
അവറെ പിന്നേം “അല്ലേലൂയ്യാ, അവെ പുകെ എണ്ണെണ്ണേക്കും പൊങ്കിനെ” ഒൺ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ.
അവറളെ വഞ്ചനെ ചെയ്യെ പിശാശെ ചീവാതീം നരി പലകപ്പാട്ടുകാറനും കിടക്കിനെ കെന്തകെ തീ പൊയ്യനുക്ക് ഉന്തിയിട്ടാകും; അവറെ എണ്ണേക്കും റാപ്പകൽ വൻ ചിക്കയടയും.
ഇനിയിരുന്ത് റാവൊണ്ടാകാത്ത്; തെയ്വമാനെ കരുത്താവ് അവറളേത്തിൽ വെളിച്ചമായ് വിളങ്കിനനാലെ ഇനി വിളക്കിലെ വെട്ടമോ പെയ്തിലെ വെളിച്ചമോ അവറാത്തുക്ക് തേവയില്ലെ. അവറെ എണ്ണേക്കും രാശാക്കൻമാരായ് അതികാരം നടത്തും.
“ആമേൻ; നങ്കെ തെയ്വത്തുക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കും ചോത്തിരമും മകിമേം പുത്തീം നണ്ണീം മാനമും ചക്കിതീം പിലമും; ആമേൻ” ഒൺ ചൊല്ലി കുമുടെ വായ്ങ്കെ.