15 ശർപ്പം പെൺമ്പുള്ളയെ തണ്ണീൽ മുക്കുവേക്കുചൂട്ടി അവേക്ക് പുറകോടേ ഉടയാ വായിൽ നുൺ ആത്തിൽ വോലെ വൻ തണ്ണിയെ കടത്തിവുട്ടെ.
ഒണ്ണാ പാമ്പ് കവ്വായെ കോളാരാ ചതിവെ ചെയ്യവോലെ നിങ്കാക്ക് കിരിശ്ത്തുവുകാൽ ഒള്ളെ ചത്തിയമാനതും ചുത്തമാനതുമാനെ മനശിലെ ആത്തിരം മാത്തി വുട്ടാകുമോ ഒൺ ഏൻ പേടിക്കിനെ.
ഒണ്ണാ പൂമി പെൺമ്പുള്ളേക്ക് തുണയായ് നുണ്ണെ; വൻശർപ്പം വായിൽ നുൺ വന്തെ വൻ തണ്ണിയെ പൂമി വായ് തുറന്ത് ബുശിയ്ങ്കാച്ചെ.
പൂമിനാടെ ബൂറാ ചത്തിയത്തിൽ നുൺ അലക്കശ്ശിക്കിനെ പിശാശും ഉരുമനുമാനെ വൻശർപ്പമാനെ പാമ്പാം അവൻ തൂതരുകാടാം മേലോകത്തിൽ നുൺ തള്ളി പൂമീക്ക് ഒറിഞ്ചെ.
പിന്നെ തൂതൻ എൻകാൽ ചൊല്ലിയത്, “നീ കണ്ടതും വേശി ഇരുക്കിനതുമാനെ വൻ തണ്ണി വർളാടും മാനടവൻകാടും ചാതികാടും പാശകാടും താൻ.
അവൻ പിശാശും ഉരുമനും ഒണ്ണൊള്ളെ പശേ പാമ്പാനെ വൻശർപ്പമെ പുടിച്ച് ആയിരം വരിയത്തുക്ക് ചങ്കലീൽ ഇട്ടെ.