20 അന്താൻ ചൊളാ, കരുത്താവു നാമത്തിൽ കിരിശ്ത്തുവിൽ ഉടപ്പുറവി ഒണ്ണെ നിലേൽ എൻകാക്ക് മനശലിവെ കാട്ടി എന്നെ പിരിയമേത്ത്.
അവറെ എൻ മനശുക്കും നിങ്കെ മനശുക്കും അമതിയെ തന്തതാനേ; ഇകത്തവേരാളെ മാനിച്ചോകോണും.
ഏൻ നിങ്കളെ കവലപ്പടുത്തിയാ ഏൻ കവലപ്പടുത്തിയെ നിങ്കയല്ലാതെ വോറാര് എന്നെ പിരിയപ്പടുത്തുകേക്ക് ഒള്ളെ.
അതുനാലെ എങ്കാക്ക് അമതി കിടച്ചിരുക്കിനെ; അതുമട്ടുമില്ലെ തീത്തോശ് പിരിയമാ ഇരുക്കിനതെ കണ്ടവോളെ എങ്കാക്ക് അമതി ഒണ്ടായെ; അവനെ നിങ്കെ എല്ലാരും പിരിയപ്പടുത്തിയതുനാലതാൻ അവനുക്ക് പിരിയമൊണ്ടായത്.
കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലൊള്ളെ ആത്തിരത്തിൽ ഏൻ നിങ്കളെ കാൺമ്പേക്ക് എത്തിനാരത്തിൽ ആശപ്പടിനെ ഒണ്ണത്തുക്ക് തെയ്വം ശാച്ചിയായിരുക്കിനെ.
അതുനാലെ എനക്ക് പിരിയമാനവേരാളേ, ഏൻ കാൺബേക്ക് നോയ്ക്കി ഇരുക്കിനവേരാളേ, എനക്ക് നിമതി തരിനവേരാളേ, എനക്കാകെ മാനത്തോടിരുക്കിനവേരാളേ, എനക്ക് അരുമയാനവേരാളേ, ഏൻ നിങ്കളെ പടിയ്ക്കെ വച്ചതുവോലയേ കരുത്താവിലെ നമ്പിക്കേൽ ഉറപ്പോടെ നിങ്കെ നിലെ നിൽക്കോണും.
ഏൻ എൻ ഉശിരവോലെ കൊൺനടക്കിനെ അവനെ നിൻകാക്ക് തിരുപ്പി കടത്തിവുടുക്കിനെ.
ഇണങ്കാ, നീ തെയ്വ മക്കകാട്ടുകാൽ ആതരവാ ആത്തിരമാ ഇരുന്ത് അവറെ ഇതയത്തുക്ക് ഉശാരെ കൊടുത്തെ ഒണ്ണെ ചേതി എനക്ക് കിടച്ചതിനാലെ ചരിയാനത്തിൽ എന്നെ പിരിയമേത്തുകേം അമതി കിടയ്ക്കുകേം ചെയ്യെ.
നിങ്കളെ കൊൺ നടക്കിനവേരാ ചൊല്ലെ പാലിച്ച് കീൾപ്പട്ട് ഇരിനിൻ; എന്തൊണ്ണാ അവറെ തെയ്വത്തുകാൽ കണക്കെ കൊടുക്കെ വേണ്ടവേരാനാലെ നിങ്കളെ അവറെ കാക്കിനെ; അവറെ ഇതെ നരക്കത്തോടെ ചെയ്കേക്ക് ഇടയാക്കാതെ പിരിയത്തോടെ ചെയ്കേക്ക് ഇടയാക്കിൻ; അല്ലേയ്ക്കൊണ്ണാ നിങ്കാക്കത് നല്ലതില്ലെ.
നങ്കെ കൂട്ടത്തിലെ ഒരാക്ക് ഇം ഉലകത്തിൽ പിശപ്പേക്ക് തകുന്തെ ചൊത്തും ചുമുത്തിരമും ഒണ്ടായാ ഏശുവെ നമ്പുനെ ഒരാക്ക് ചരിയാനെ കറുമം ഒൺ കണ്ടാലെ അവൻകാൽ മനശിരക്കമെ കാട്ടാതിരുന്താ തെയ്വ ആത്തിരം എകനെ അവനിൽ ഇരുക്കും?
എൻ മക്കെ ചത്തിയത്തിൽ നടക്കിനതൊൺ ഏൻ കോക്കിനതക്കാട്ടി ചരിയാനെ പിരിയം വോറേ ഒണ്ണിലും എനക്കില്ലെ.