27 അത്തുക്ക് ഏശു കയ്യെ പുടിച്ചാലെ എത്തിയതും കുണേനുക്ക് ചുകം കിടച്ചി എന്തി നുണ്ണെ.
അവൻ ആളുകളെ പുറത്തിലായ്ക്കോഞ്ച് കുഞ്ചി പുള്ളെ കിടക്കിനെ ചിത്താറേക്ക് പോയ് കുഞ്ചി പുള്ളെ കയ്യെ പുടിച്ചാലെ, അന്നേരം അവെ എന്തിയെ.
ഏശു അവേകാക്ക് പോയോൺ കയ്യെ പുടിച്ചെത്തിയതും നോവ് അവളെ വുട്ടു മണ്ടിയേയെ; അന്നേരമേ അവെ എന്തി അവറാത്തുക്കു പമ്പുലമെ ചെയ്യെ.
അവനുക്ക് മനശിരക്കമൊണ്ടായ്, “എനക്ക് മനശൊള്ളെ” ഒൺ ചൊല്ലി അവനെ തൊട്ടതും കട്ടച്ചീക്ക് മാറി ചുത്തമായെ.
അത്തുക്ക് ഏശു കൺ തോണാത്താളെ കയ്യെ പുടിച്ച് കൂറാക്ക് പുറത്തുക്ക് കുടത്ത്, അവൻ കണ്ണുക്കു തുപ്പിയാപ്പിലെ തലേൽ കയ്യവച്ച്, “ഇപ്പെ എന്തൊണ്ണാലും കാണതീ” ഒൺ കേട്ടെ.
അന്നേരമേ അത് കതറി കുണേനെ നെശിയ്ക്കി തള്ളി ഇട്ട് ഉറയ്ങ്കി പോയതും “കുണേൻ ചത്തേയെ” ഒൺ ചിലവേരാ ചൊല്ലിയെ.
കൂരേൽ വന്തവോളെ വോറാരും നാപ്പോയെ തന്നിക്കാട് ഏശുവുകാക്ക് വന്ത്, “എങ്കനാലെ അതു നടകാപ്പോയതെന്ത്?” ഒൺ കോളാരാ കേട്ടെ.
പടത്തലവൻ അം ഉളന്താരീലെ കയ്ക്ക് പുടിച്ച് ഒരുക്കോട്ടുക്ക് മാത്തി നുറുത്തിയാലെ, “ചൊൽ, നിനക്ക് എന്തുനേ എൻകാൽ ചൊൽകേക്ക് ഒള്ളത്?” ഒൺ ആരും കോളാതെ കേട്ടെ.
അകനെ ചൊല്ലിയാലെ അവൻ വലത്തെ കയ്യെ പുടിച്ച് എത്തിയെ; അന്നേരമേ അവൻ കാൽമൊളി ഉറച്ച് നടപ്പേക്കായെ;
അവൻ അവെ കയ്യെ പുടിച്ചെത്തിയാപ്പിലെ കരുത്താവുകാൽ നമ്പി ഇരുക്കിനവേരാളാം തൂക്കാലിച്ചികളാം വുളിച്ചെടുത്ത് തവീതാവെ അവറാത്തുക്ക് മില്ലോട് ഉശിരോടെ എത്തി നുറുത്തിയെ.