21 “ഇതായി എത്തിനെ നാളാനെ?” ഒൺ നോയാളി തന്താരുകാൽ ഏശു കേട്ടെ. അത്തുക്ക് “കുഞ്ചീൽ പുടിച്ചേ ചെന്നുക്ക് ഇകനെ ഒള്ളെ.
അന്നേരം പന്നണ്ട് വരിയമായ് കിടത്തെ നോയ്നാലെ ചരിയാനത്തിൽ വരുത്തമായിരുന്തെ ഒരു പെൺമ്പുള്ളെ അം കൂട്ടത്തിൽ ഒണ്ടായെ.
അത്തുക്ക് ശിശിയര് നോയാളിയെ കുടത്തതും ഏശുവെ കണ്ടാലെ കുണേനേത്തിലെ മുനി അവനെ അടിച്ചിട്ടെ; അന്നേരമേ വായ് നീര് കൊട്ടി മണ്ണിൽ കിടന്ത് ഉരുണ്ടെ.
ചെന്നെ നാതയാക്കുവച്ചൂട്ടി തീയിലും തണ്ണീലും തള്ളി ഇടുമെ നിനക്ക് എന്തൊണ്ണാലും ചെയ്വക്കൂടിയാ എങ്കളെ നിനച്ച് കാപ്പാത്തോണും.”
ഒണ്ണാ പതിനെട്ട് വരിയമായ് പിശാശുക്ക് അടിപ്പട്ട് കിടന്തെ അബുറാകാം മകയാനെ ഇം പെൺമ്പുള്ളേക്ക് ശബത്തുനാ വുടുതലെ കൊടുക്കിളതാനേ?”
പന്നണ്ട് വരിയമായ് കിടത്തെ നോയ്നാലെ ചരിയാനത്തിൽ വരുത്തമായിരുന്താളും ഉടയാ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമെ എല്ലാം വയ്ത്തിയരുകാട്ടുക്ക് കൊടുത്തപ്പണും ആരുനാലേം ചുകമെ കൊടുപ്പേക്ക് കൂടാതേമിരുന്തെ ഒരു പെൺമ്പുള്ളെ അങ്കൊണ്ടായെ.
ഏശു നടന്ത് പോയവോളെ പുറവീലേ കൺതോണാത്തെ ഒരു മനിശനെ കണ്ടെ.
ലുശ്ത്തിറാവിൽ ഒരു കാൽനോവത്താളി പിശച്ചിരുന്തെ; പുറവീലിരുന്തേ അം മനിശൻ ഒരുത്തിനകൂടി നടന്തതില്ലെ.
തള്ളെ വകുത്തിലിരുന്തേ മൊണ്ടിയായിരുന്തെ ഒരാളെ ചിലരെ എപ്പണും ചിമ്പി കുടക്കുമെ; തെയ്വ ആലയത്തുക്ക് വരുമവേരാകാൽ ഇരപ്പേക്കുതാൻ അവനെ കുടത്ത് ഇരുത്തുമത്. ആലയത്തുക്ക് മില്ലോളെ ചന്തമാനം ഒൺ പേരൊള്ളെ വാതലുകാൽ താൻ ഇരുത്തുമത്.
ഇം അരിശുകത്താലെ ചുകം കിടച്ചെ മനിശനുക്ക് നാപ്പത് വയശുക്കും മേൽ ഒണ്ടായെ.
അവുടെ എട്ട് വരിയമായ് തളന്ത് കിടക്കുമെ അയിനയാശ് ഒണ്ണെ പേരുകാറനാം കണ്ടെ.