7 പിന്നെ അവറകാൽ ഇരുന്തെ മീനാം അകനയേ വായാതി ശിശിയരുകാൽ കൊടുത്തെ.
പിന്നെ മാനടവൻകാടെ പുൽ മന്തേൽ ഇരുപ്പേക്ക് ഏശു കൽപ്പനെ ഇട്ടെ; പിന്നെ അം അഞ്ചപ്പമാം ഇരണ്ടു മീനാം എടുത്ത് മേലോകത്തുക്ക് നോയ്ക്കി തെയ്വത്തുക്ക് നണ്ണിയെ ചൊല്ലി, നുറുക്കി ശിശിയരുകാട്ടുകാലും ശിശിയരുകാട് മാനടവൻകാട്ടുക്കും കൊടുത്തെ.
അവൻ മാനടവൻകാട്ടുകാൽ അടീൽ ഇരുപ്പേക്ക് കൽപ്പനയിട്ടെ. പിന്നെ അവൻ അം ഏള് അപ്പമെ എടുത്ത് തെയ്വത്തുക്ക് നണ്ണിയെ ചൊല്ലി വായാതി നുറുക്കി “ഇതെ ചരന്തി അവറാത്തുക്ക് കൊടിൻ” ഒൺ ചൊല്ലി ശിശിയരുകാൽ കൊടുത്തെ.
ഒണ്ണാ ഉടവൻ കണ്ണിൽ വലിയെ കോൽ ഇരുക്കിനതെ നോക്കാതെ ഇണങ്കൻ കണ്ണിലെ തൂശിയെ നോക്കിനത് എന്തുക്ക്?
അന്നേരം ഏശു അവറാത്തുകാൽ, “ഇണങ്കരേ, നിങ്കാക്ക് മീൻ വല്ലതുകാടും കിടച്ചതീ?” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് അവറെ, “ഇല്ലെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.