32 അന്നേരം പത്തിരോശ് ഏശുവെ ഒരുക്കോട്ടുക്ക് മാത്തി കൊണ്ടേയാലെ, “അകനെ ചൊൽവാനില്ലെ” ഒൺ ചൊല്ലി പിണയ്ങ്കെ.
പത്തിരോശ് ഏശുവെ ഒരുക്കോട്ടുക്ക് മാത്തി കൊണ്ടേയാലെ, “ഒരു കാലത്തിലുമില്ലെ കരുത്താവേ, അകനെ നിനക്ക് ഒരു കാലത്തിലും ഒണ്ടാവാനില്ലെ” ഒൺ ചൊല്ലി പിണയ്ങ്കെ.
ഏശു അന്നേരം വള്ളത്തിൽ പുറക്ക് പലകേൽ തലയാമേത്തി കിടന്ത് ഉറങ്കുമെ; അന്നേരം ശിശിയര് ഏശുവെ വുളിച്ചയപ്പിയാലെ, “എശമാനനേ, എങ്കെ മുയ്ങ്കി നാശമായ് പോനത്തിൽ നിനക്ക് വരുത്തമില്ലയീ?” ഒൺ കേട്ടെ.
ഒണ്ണാ മാർത്തെ ചമേലെ ചെയ് ചരിയാനത്തിൽ വലഞ്ച് ഏശുവുകാൽ വന്ത്, “കരുത്താവേ, എൻ ഇളേവെ എന്നെ ഒരയാളയിട്ടു പമ്പുലമെ ചെയ്യെ വയ്ക്കിനത് നിനക്ക് തിക്കിനാത്തതീ? എനക്ക് ഉതവിയെ ചെയ്വെ അവളെ കടത്തിവുട്” ഒൺ അവെ ചൊല്ലിയെ.
എകൂതര് അവനുക്ക് ചുത്തുകോടും കൂടി വന്താലെ, “നീ എത്തിനെ നാൾ എങ്കളെ പിരിയമാ വച്ചിരുക്കും? നീ കിരിശ്ത്തു ഒണ്ണാ എങ്കകാൽ റൂപ്പു റൂപ്പാ ചൊൽ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
“ലാശര് ചത്തേയെ” ഒൺ അന്നേരം ഏശു വിളക്കമായ് ചൊല്ലിയെ.
ഏൻ ഇതുവരേക്ക് നിങ്കകാൽ കുരവുട്ടത് കതവോലതാൻ ഒണ്ണാ കതവോലയല്ലാതെ എൻ തകപ്പനെചൊല്ലി വിളക്കമാ ചൊന്നകാലം ഇതി വരിനെ.
അന്നേരം ശിശിയരുകാട് അവൻകാക്ക്, “നീ ഇപ്പെ കതവോലയില്ലെ വെളിവായ് എങ്കകാക്ക് കുരവുടിനെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ഏൻ ഉലകത്തുക്ക് ഇതെയെല്ലാം തുറന്ത് ചൊല്ലി ഇരുക്കിനെ; തെയ്വ ആലയത്തിലും എകൂതര് മൊത്തമാ ചേന്ത് വരിനെ ആലയത്തിലും ഏൻ എപ്പണും പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കുമെ; ഏൻ ഒണ്ണാം ആരുക്കും തിക്കിനാതെ ചൊല്ലിയതില്ലെ.