23 അത്തുക്ക് ഏശു കൺ തോണാത്താളെ കയ്യെ പുടിച്ച് കൂറാക്ക് പുറത്തുക്ക് കുടത്ത്, അവൻ കണ്ണുക്കു തുപ്പിയാപ്പിലെ തലേൽ കയ്യവച്ച്, “ഇപ്പെ എന്തൊണ്ണാലും കാണതീ” ഒൺ കേട്ടെ.
കോന്തുകിടന്തു ചൊല്ലിയത്, “എൻ കുഞ്ചിമകെ ചാകേക്ക് പാടുവെട്ട് ചങ്കട്ടമാ കിടക്കിനെ; നീ വന്ത് തൊട്ടതൊണ്ണാ അവേക്ക് ഉശിരോറും” ഒൺ കെഞ്ചിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവനെ ആൾ കന്നേൽ നുൺ ആരും നാത്താനുക്കു മാത്തി കൊണ്ടേയെ. അവൻ ചെവീക്ക് വിരളയിട്ടോഞ്ച് ഏശു ഉടയാ വിരളുക്ക് തുപ്പിയാലെ അവൻ നാക്കെ തൊട്ടെ.
അത്തുക്ക് തലേ എത്തി നോയ്ക്കാലെ അവൻ “ഏ, ഏൻ മനിശനെ കാണെ; അവറെ മതെ മരംവോലതാൻ നടക്കിനെ. അവറെ ചുത്തുക്കും നടക്കിനതുവോലെ തോണെ.”
പിന്നെ ഏശു അവൻകാക്ക്, “ഇം ചേതിയെ കൂറായെല്ലാം പോയ് ചൊല്ലി നടകാതെ” ഒണ്ണോൺ കൂരേക്ക് കടത്തിവുട്ടെ.
പടത്തലവൻ അം ഉളന്താരീലെ കയ്ക്ക് പുടിച്ച് ഒരുക്കോട്ടുക്ക് മാത്തി നുറുത്തിയാലെ, “ചൊൽ, നിനക്ക് എന്തുനേ എൻകാൽ ചൊൽകേക്ക് ഒള്ളത്?” ഒൺ ആരും കോളാതെ കേട്ടെ.
ശവുൽ അടീലിരുന്ത് എന്തി കണ്ണെ തുറന്തതും കൺ തോണാതായെ; അതുനാലെ അം ആണാ അവൻ കയ്യെ പുടിച്ച് തെമശ്ക്കോശുക്ക് കൂട്ടി എടുത്തുപോയെ.
ഏൻ അവറെ വലിയോരുകാട് കയ്യെ പുടിച്ച് മിശ്രേമിൽ നുൺ കാപ്പാത്തി കൂട്ടി കുടത്തവോളെ അവറെ വലിയോരുകാട്ടുക്ക് ചൊല്ലിയെ ഉടമ്പടിവോലയില്ലെ അത്; എന്തൊണ്ണാ, “അവറെ എൻ ഉടമ്പടിയെ പാലിച്ചതില്ലെ; അതുനാലെ ഏൻ അവറളെ ഒറിഞ്ച് പോട്ടെ” ഒൺ കരുത്താവു ചൊന്നെ.
നീ ചൊത്തൊള്ളാ ആളത്തുക്ക് തീയിൽ ഊതി ചുത്തമായ്ക്കെ തങ്കമാം നിൻ വെക്കം വെളിവാകാതെ മറഞ്ചിരുക്കിളത്തുക്ക് ഇടുവെ വെള്ളെ തുണിയാം നിനക്ക് പാരുവെ കിടയ്ക്കിളത്തുക്ക് കണ്ണുക്ക് എളുതുവെ കൺ മശിയാം എൻകാൽനുൺ വിലേക്ക് വാങ്കുവെ ഏൻ നിൻകാൽ പുത്തിയെ ചൊന്നെ.