22 പിന്നെ അവറെ ബെത്ശയിതെ ഒണ്ണാനുക്ക് പോയപ്പെ കൺ തോണാത്തെ ഒരാളെ ഏശുവുകാക്ക് ചിലവേരാ കുടത്തോൺ അവനെ തൊട്ട് ചുകമെ കൊടുക്കാമീ ഒൺ അവറെ കെഞ്ചി കേട്ടെ.
അമ്മക്കേ, കോരശീൻ പട്ടണമേ, നിനക്ക് ചരിയാനെ കറുമം; അമ്മക്കേ, ബെത്ശയിതാ പട്ടണമേ, നിനക്ക് ചരിയാനെ കറുമം താൻ. നിങ്കകാൽ ഏൻ ചെയ്യെ അരിശുകമും അടകാളമും ശോരിലും ശീതോനിലും ചെയ്യതായപ്പെ അവറെ മിന്നേ മനം തിരുപ്പി രട്ടിലും വെണ്ണീരിലും ഇരുന്ത് കവലെ അടേവനായെ.
നോയാളികളെ അവൻ തുണീലെ തൊങ്കലെ ഒണ്ണാലും തൊടെ വയ്ക്കോണും ഒൺ കെഞ്ചി കേട്ടെ. അകനെ തൊട്ടവേരാക്കെല്ലാം ചുകമും കിടച്ചെ.
അവൻ അവെ കയ്യെ പുടിച്ചെ; അമ്പോളയേ അപ്പിണുക്ക് നോവ് വുട്ടുമാറിയെ; അവെ എന്തി അവനുക്ക് പമ്പുലമെ ചെയ്യെ.
ഏശു കയ്യെ നീട്ടി അവനെ തൊട്ട്, “എനക്ക് മനശൊള്ളെ; നീ ചുത്തമൊള്ളവനാക്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ; അപ്പണേ കട്ടച്ചീക്ക് മാറി ചുത്തമായെ.
പിന്നെ ഏശു അവറെ കണ്ണെ തൊട്ട്, “നിങ്കെ നമ്പിക്കവോലെ നിങ്കാക്കാകട്ടെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അമ്പോളെ നാലാ തളന്ത് കിടന്തെ ഒരാളെ ഏശുവുകാക്ക് ചിമ്പി കുടത്തെ.
ഏശു മാനടവൻകാടെ കടത്തി വുടുക്കുമത്തിലേ ശിശിയരുകാട്ടുകാൽ വള്ളത്തിൽ ഓറി തനക്കുമിന്നേ തേക്കത്തുക്ക് അക്കറോട് ബെത്ശയിതെ ഒണ്ണാനുക്കു പോകേക്ക് കട്ടായം പുടിച്ചെ.
“കോരശീൻ പട്ടണമേ, അമ്മച്ചേ, നിനക്ക് ചരിയാനെ കറുമം; ബെത്ശയിതാ പട്ടണമേ, അമ്മച്ചേ, നിനക്ക് ചരിയാനെ കറുമം; നിങ്കകാൽ ഏൻ ചെയ്യെ അരിശുകമും അടകാളമും ശോരിലും ശീതോനിലും ചെയ്യതായപ്പെ അവറെ മിന്നേ മനം തിരുപ്പി രട്ടിലും വെണ്ണീരിലും ഇരുന്ത് കവലെ അടേവനായെ.
അപ്പോശ്ത്തലരുകാട് തിരുമ്പി വന്താലെ ഉടവുറെ ചെയ് നടന്തതെല്ലാം ഏശുവുകാൽ ചൊല്ലിയെ. പിന്നെ ഏശു അവറളാം കൂട്ടിയെടുത്ത് ആരുക്കും തിക്കിനാതെ ബെത്ശയിതാ ഒണ്ണാനുക്കു പോയെ. അക്ക് അവറെ മട്ടുംതാൻ പോയത്.
അന്തിരയോശിലേം പത്തിരോശിലേം പട്ടണമാനെ ബെത്ശയിതാവിൽ നുൺ ഒളളാ താൻ പിലിപ്പോശ്.
അവറെ കെലീലാവിലെ ബെത്ശയിതാക്കാറനാനെ പിലിപ്പോശുകാക്ക് പോയ്, “എശമാനനേ, എങ്കാക്ക് ഏശുവെ കാൺമ്പേക്ക് പിരിയമൊള്ളെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.