37 ഇം ചേതിയെ കേട്ടവൻ കേട്ടവൻ വെരുണ്ടോൺ, “നല്ലതാൻ നീ ചെയ്യിനെ; ചെവി കോളാത്തവേരാക്ക് ചെവി കോപ്പേക്കും ഊമറുക്കു കുരവുടുകേക്കുമൊള്ളെ നൽവരമെ നീ കൊടുക്കിനെ” ഒണ്ണെ.
ചുകം കിടച്ചവേരാ അങ്ക് നുൺ തിരുമ്പി പോമവോളെ മുനി പുടിച്ചനാലെ കുരവുടുകേക്ക് കൂടാത്തെ ഒരാളെ ചിലവേരാ ഏശുവുകാക്ക് കുടത്തെ.
ഇതെ കണ്ടോൺ അവറെ അരണ്ടാലെ, “അമ്മച്ചേ, ഇതെന്തൻ പുതുവൻ ഉവതേശം? മുനികൂടി അവൻ ചൊല്ലെ കോക്കിനെ” ഒൺ തങ്കളേ കുരവുട്ടെ.
പുടീയൊൺ അവൻ എന്തി പായെ എടുത്ത് കൂടി ഇരുന്തവേരാക്ക് മില്ലോടേ എല്ലാരും കാൺങ്കേ പോയെ; ഇതെ കണ്ടാലെ അങ്ക് ഇരുന്തവേരാ എല്ലാരും അരിശുകപ്പട്ട്, “അമ്മച്ചേ, ഇത്തുക്കു മില്ലോട് ഒരുനാ കൂടി ഇകനെ എങ്കെ കണ്ടതില്ലെ” ഒൺ ചൊല്ലി തെയ്വമെ മകിമപ്പടുത്തിയെ.
അത്തുക്ക് അവറെ ചരിയാനത്തിൽ അരണ്ട്, “ചെൻ ആര്? കാത്തും അലേം കൂടി ചെൻ ചൊല്ലെ കോക്കിനെ” ഒൺ തങ്കവാട്ടിൽ കുരവുട്ടെ.
പെട്ടൊൺ അവെ എന്തി നടന്തെ; ഇം പുള്ളേക്ക് അന്നേരം പന്നണ്ട് വയശുതാൻ; അന്നേരം അവെ തള്ളേം തന്താരും ഇതെ കണ്ട് അരിശുകപ്പട്ടെ.
പിന്നെ വള്ളത്തിൽ ഓറിയതും അന്നേരമേ കാത്ത് നിളച്ചെ; ഇതെ കണ്ടോൺ അവറെ അരണ്ടോൺ ഇരുക്കുമെ.
ഇതെ ആരുകാലും ചൊൽവാനില്ലയൊൺ തിട്ടമിട്ട് പിന്നേം പിന്നേം ചൊല്ലിയപ്പണും കുലവയാ ഇം ചേതിയെ അവറെ ചൊല്ലി നടന്തെ.
പിന്നേം ഒരുനാ ചരിയാനത്തിൽ മാനടവൻ ഏശുവുകാൽ വന്തുകൂടിയെ. അവറാത്തുക്കു തിൻബേക്ക് ഒണ്ണും നാത്തനാലെ ശിശിയരെ കിട്ടേക്ക് വുളിച്ചാലെ അവറകാൽ ഇകനെ ചൊല്ലിയെ,
നങ്കാക്ക് നായമാനെ തണ്ടനെ താൻ കിടച്ചിരുക്കിനത് ഒണ്ണാ ഇമ്പാൾ ഒരു കുത്തമാം ചെയ്യതില്ലയേ?” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പവുലോശ് ചെയ്യതെ മാനടവനെല്ലാം കണ്ടതും, “തെയ്വം തേവാതി താൻ മനിശൻവോലെ നങ്കാക്ക് മില്ലോട് ഉറങ്കി വന്തു നിക്കിനത്!” ഒൺ ലുക്കവോനിയാ പാശേൽ വലിയെ വായിൽ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ.