28 അത്തുക്ക് അവെ, “അന്താൻ കരുത്താവേ, മക്കെ കയ്യിൽ നുൺ മേശെ അടീക്ക് ബൂശിനെ അപ്പപ്പത്തുകാടെ നായ് കുഞ്ചികാടും തിന്നതാനെ?” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് അവെ, “അന്താൻ കരുത്താവേ, നായ് കുഞ്ചികാടും ഉടയാ എശമാനൻ മേശേൽ നുൺ ബൂശിനെ അപ്പപ്പത്തുകാടെ തിന്നതാനെ?” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അകനെ നിങ്കെ ചെയ്യാ നിങ്കെ മേലോകത്തിലെ തകപ്പൻ മക്കെ ആകും; അവൻ നല്ലയാളുകേക്കും തിശകെട്ടവേരാക്കും ഉടയാ പെയ്തെ അടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനെ; നീതിയൊള്ളവേരാക്കും നീതി കെട്ടവേരാക്കും മശയാം പെയ്യെ വയ്ക്കിനെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “മിന്നേ മക്കെ തുണ്ണോഞ്ചാപ്പിലെ പിരിയമടയട്ടെ; മക്കാക്കൊള്ളെ അപ്പമെ എടുത്തു നായ് കുഞ്ചീക്ക് ഇട്ടു കൊടുക്കിനത് ചരിയില്ലെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
“ഇകനെ നീ ചൊല്ലിയെ പേച്ചുനാലെ നിൻ മകയേത്തിലെ മുനി വുട്ടു മണ്ടിയേയെ; അതുനാലെ നീ കൂറാക്ക് തിരുമ്പി മണ്ട്” ഒൺ ഏശു ചൊല്ലിയെ.
നങ്കാക്ക് വായാതുകേക്കാനെ ഒരേയൊരു കരുത്താവ് മട്ടും ഒള്ളനാലെ, “തെയ്വമേ, നീ എൻ പിശപ്പെ അതികാരമെ നടത്തോണുമേ” ഒൺ വായാതിനെ നീ എകൂതനൊണ്ണോ വോറേ ചാതിക്കാറനൊണ്ണൊ അവൻ നിനയാത്ത്; നങ്കാക്ക് എല്ലാരുക്കും തേവയാനതെ തരുകേക്ക് തകിതി ഒള്ളാതാൻ അവൻ.
അതുനാലെ എകൂതൻ ഒണ്ണോ എകൂതനല്ലാത്താ ഒണ്ണോ തരം തിരിവുനാതെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവിൽ നമ്പുനെ എല്ലാരാം തെയ്വം നീതിമാനായ് കണക്കാക്കിനെ.
തെയ്വ മക്കളിൽ ഏൻ അപ്പുറാണി ഒണ്ണിരുന്താലും കിരിശ്ത്തുവുകാലെ എണ്ണി തിട്ടമാക്കുകേക്ക് കൂടാത്തെ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമപത്തിയൊള്ളെ അം നല്ലെ ചേതിയെ എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാൽ ചൊൽകേക്കൊള്ളെ പതവിയെ തെയ്വം എനക്ക് തന്തെ.