26 അവെ ശിറിയാ ഒണ്ണെ രാച്ചത്തിലെ പൊയ്നീനിക്കെ ഒണ്ണാൻ പുറന്താളും എകൂതാ ചാതീൽ നാത്തെ പെൺ പുള്ളേം താൻ. അവെ തൻ മകയേത്തിലെ മുനിയെ മുടുക്കാമീ ഒൺ കോന്ത് കേട്ടെ.
അവ്വിടത്തിൽ നുൺ ഒരു കനാനിയാവുകാറത്തി പെൺമ്പുള്ളെ അവൻകാക്ക് വന്ത്, “കരുത്താവേ, താവീത് മകനേ, എൻകാക്ക് കനിവെ കാട്ടോണുമെ; എൻ മകേക്ക് മുനിയോറി ചങ്കട്ടമായ് ഇരുക്കിനെ” ഒൺ കതറി കോന്ത് ചൊല്ലിയെ.
അവൻ ചേതി ശിറിയെ ഒണ്ണാൻ ഒത്തേ പരന്തെ. വൊവ്വോറേ നോയ് നൊടികാറാളാം ചീക്കിലും ഇളുവെട്ട് നടന്തവേരാളാം മുനീക്ക് ചാനവേരാളാം പിശാശി പുടിച്ചവേരാളാം തളന്തവേരാളാം അവൻകാക്ക് കുടത്തെ. അവൻ അവറാത്തുക്ക് ചുകമെ കൊടുത്തെ.
ഏശു വന്തിരുക്കിനെ ഒൺ കേൾവിപ്പട്ടതും മുനി പുടിച്ചിരുക്കിനെ ചുറിയെ പുള്ളെ തള്ളെ ഏശുവുകാക്ക് വന്താലെ അവൻ കാലുക്കു ബൂന്തെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “മിന്നേ മക്കെ തുണ്ണോഞ്ചാപ്പിലെ പിരിയമടയട്ടെ; മക്കാക്കൊള്ളെ അപ്പമെ എടുത്തു നായ് കുഞ്ചീക്ക് ഇട്ടു കൊടുക്കിനത് ചരിയില്ലെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അത്തിൽ എകൂതനൊണ്ണോ എകൂതനല്ലാത്തവനൊണ്ണോ ഇല്ലെ, അടിമെ ഒണ്ണോ വുടുതൽ കിടച്ചാ ഒണ്ണോ ഇല്ലെ, ആണും പെണ്ണും ഒണ്ണില്ല; നിങ്കെ എല്ലാരും കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ ഒൺമട്ടും താൻ.
അത്തിൽ എകൂതനൊണ്ണോ എകൂതനല്ലാത്തവനൊണ്ണോ, പരിച്ചേതനെ ഏത്താ ഒണ്ണോ പരിച്ചേതനെ ഏലാത്താ ഒണ്ണോ, രോശമൊള്ളായൊണ്ണോ രോശം നാത്തായൊണ്ണോ, അടിമെ ഒണ്ണോ വുടുതൽ കിടച്ചാ ഒണ്ണോ ഇല്ലെ; കിരിശ്ത്തുതാൻ എല്ലാരേത്തിലും എല്ലാമാനത്.