25 ഏശു വന്തിരുക്കിനെ ഒൺ കേൾവിപ്പട്ടതും മുനി പുടിച്ചിരുക്കിനെ ചുറിയെ പുള്ളെ തള്ളെ ഏശുവുകാക്ക് വന്താലെ അവൻ കാലുക്കു ബൂന്തെ.
അവ്വിടത്തിൽ നുൺ ഒരു കനാനിയാവുകാറത്തി പെൺമ്പുള്ളെ അവൻകാക്ക് വന്ത്, “കരുത്താവേ, താവീത് മകനേ, എൻകാക്ക് കനിവെ കാട്ടോണുമെ; എൻ മകേക്ക് മുനിയോറി ചങ്കട്ടമായ് ഇരുക്കിനെ” ഒൺ കതറി കോന്ത് ചൊല്ലിയെ.
കട്ടച്ചീക്ക് പുടിച്ചെ ഒരു നോയാളി ഏശുവുക്ക് മില്ലോട്ടുക്ക് വന്താലെ മുട്ടക്കുത്തി നുൺ ഇകനെ കോന്ത് കേട്ടെ, “നിനക്ക് മനശിരുന്താ എന്നെ ചുകമാക്കേക്ക് മുടിയും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം ഉടയാ ഉടമ്പുക്കായതെ കണ്ടെ പെൺമ്പുള്ളെ പേടിച്ചരണ്ട് ഏശു കാലുക്കു നെടിഞ്ചാടെ ബൂന്ത് അങ്ക് നടന്തെ ചത്തിയമെ വെളിയേത്തിയെ.
അതോഞ്ച് ഏശു അങ്കെ വുട്ടു ശോര് ഒണ്ണെ ഇടത്തുക്ക് പോയ് അങ്കിളെ ഒരു കൂരേൽ ഇരുന്തെ; ഇതെ ആരുക്കും തിക്കിനൊണ്ടാവാനില്ലെ ഒൺ ഏശു നിനച്ചെ; ഒണ്ണാ എപ്പണുമ്പോലെ ഏശു വന്തെ ചേതി പെട്ടൊൺ അങ്കെല്ലാമായെ.
അവെ ശിറിയാ ഒണ്ണെ രാച്ചത്തിലെ പൊയ്നീനിക്കെ ഒണ്ണാൻ പുറന്താളും എകൂതാ ചാതീൽ നാത്തെ പെൺ പുള്ളേം താൻ. അവെ തൻ മകയേത്തിലെ മുനിയെ മുടുക്കാമീ ഒൺ കോന്ത് കേട്ടെ.
അവൻ ഏശുവിലെ കാലുക്ക് ബൂന്ത് വണയ്ങ്കി നണ്ണിയെ ചൊല്ലിയെ; അവൻ ഒരു ശമരിയാക്കാറൻ താൻ.