17 അവറളെ വുട്ടോൺ ഏശു കൂരേൽ വന്തതും ശിശിയര് പുറകോടേ വന്താലെ “എതിരേം കതയവോലെ മറവാ ചൊല്ലിയത് എന്തനേത്ത്?” ഒൺ കേട്ടെ.
പിന്നെ ശിശിയരുകാട് ഏശുവുകാക്ക് വന്ത് അവൻകാൽ, “നീ മാനടവൻകാൽ കുരവുടിനവോളെ കതേ പേരേത്തി ചൊന്നത് എന്ത്?” ഒൺ കേട്ടെ.
ഏശു മാനടവൻകാടെ കടത്തി വുട്ടോൺ കൂരേൽ വന്തവോളെ, ഉടയാ ശിശിയരുകാട് അവൻകാക്ക് പോയ്, “കണ്ടയുശത്തിലെ കളേലെ കതേ വെളിവായ്ക്കി തരാമീ” ഒൺ കേട്ടെ.
അത്തുക്ക് പത്തിരോശ് അവൻകാക്ക്, “എങ്കാക്ക് വിളക്കമാനവോലെ ഇം കതേലെ പൊരുളെ തിരിത്തിരമായ്ക്കി തരോണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ചിലനാ ഓഞ്ച് ഏശു കവർന്നകൂം ഒണ്ണെ ഇടത്തുക്ക് തിരുമ്പി വന്തെ; ഇം ചേതി കൂറാ ഒത്തേ വെളിവായെ.
പിന്നെ അവറെ കൂരേക്ക് പോയവോളെ മാനടവൻ അവൻകാക്കു വന്തനാലെ തീൻ തണ്ണീ കുടിപ്പകൂടി നേരം കിടയാപ്പോയെ.
തൊപ്പനേരമോഞ്ച് ഏശു തൻബാട്ടിൽ ഇരുന്തവോളെ ഉടയാകാൽ ഇരുന്തവേരായിൽ നുൺ ചിലവേരാ ശിശിയരുകാടെ കൂട്ടിയെടുത്ത് വന്താലെ, “നീ കതേ പേരേത്തി ചൊല്ലിയതെന്തനേത്ത്?” ഒൺ കേട്ടെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “നിങ്കെ ഇപ്പണും ഇത്തിനേം തിക്കിനാത്തവേരായീ? പുറത്തിൽ നുൺ വകുത്തുക്ക് പോനത് അവനെ അശുക്കലാക്കിനതില്ലെ ഒണ്ണതു നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാത്തതീ? അത് വന്തു ചങ്കുക്കില്ലെ വകുത്തുക്കുതാൻ പോനത്.
കൂരേൽ വന്തവോളെ വോറാരും നാപ്പോയെ തന്നിക്കാട് ഏശുവുകാക്ക് വന്ത്, “എങ്കനാലെ അതു നടകാപ്പോയതെന്ത്?” ഒൺ കോളാരാ കേട്ടെ.