38 “നിങ്കകാൽ എത്തിനെ അപ്പം ഇരുക്കിനെ? പോയ് നോക്കിൻ” ഒൺ ഏശു ചൊല്ലിയത്തുക്ക് അവറെ പോയ് നോയ്ക്കോൺ വന്താലെ “അഞ്ചപ്പമും ഇരണ്ടു മീനും മട്ടുമിരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
“നിങ്കെ കയ്യിൽ എത്തിനെ അപ്പം ഒള്ളെ” ഒൺ ഏശു കേട്ടെ. “ഏള് അപ്പമും ഇത്തിനെ ചുറിയെ മീൻകാടും ഒള്ളെ” ഒൺ അവറെ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാക്ക്, “നിങ്കതാൻ അവറാത്തുക്ക് തീനെ കൊടിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. അത്തുക്ക് ശിശിയര്, “എങ്കകാൽ ഇരുനൂറു വെള്ളി അണകാട് താൻ ഇരുക്കിനത്, അത്തിൽ എകനനേ ഇത്തിനാരംവേരാക്ക് അപ്പമെ കൊടുപ്പേക്കാകും?” ഒൺ തിരുപ്പി കേട്ടെ.
വന്തവേരാളെ ഒത്തേ പുൽ മന്തേൽ വരി വരിയാ നിരന്തിരുപ്പേക്ക് ചൊൽവെ ശിശിയരുകാൽ തിട്ടമിട്ടെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “നിങ്കെ കയ്യിൽ എത്തിനെ അപ്പം ഇരുക്കിനനേ?” ഒൺ കേട്ടെ. “ഏള് അപ്പം താൻ ഇരുക്കിനത്” ഒൺ അവറെ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാക്ക്, “നിങ്കതാൻ അവറാത്തുക്ക് തീനെ കൊടിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. അന്നേരം ശിശിയര്, “അഞ്ചപ്പമും ഇരണ്ടു മീനുമല്ലാതെ എങ്കകാൽ വോറൊണ്ണുമില്ലെ; ഇത്തിനാരംവേരാക്ക് എങ്കെ പോയി തീനെ വായ്ങ്കി വരോണും ഒണ്ണീ നീ ചൊന്നത്” ഒൺ കേട്ടെ.
“ഇങ്ക് ഒരു കുഞ്ചികുണേൻ കയ്യിൽ അഞ്ചപ്പമും ഇരണ്ടു മീനും ഒളെള; ഒണ്ണാ അത് ഇത്തിനാരംവേരാക്ക് പേരുമീ?” ഒൺ കേട്ടെ.