8 “ചുത്തം കെട്ടെ മുനിയേ, ഇം മനിശനെ വുട്ടുപോ” ഒൺ ഏശു മിന്നുക്കേ ചൊല്ലിയനാലതാൻ ഇകനയവൻ കുരവുട്ടത്.
അത്തുക്ക് ഏശു മുനീകാൽ, “ബുറീനെ ഇര്; അവനെ വുട്ടുപോ” ഒൺ തീര്പ്പെ ചൊല്ലി മുടുക്കി വുട്ടെ.
അവൻ വലിയതാ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയത് എകനയൊണ്ണാ, “വലിയവനാനെ തെയ്വ മകൻ ഏശുവേ, എനക്കും നിനക്കും മത്തും എന്തൻ കാരിയം? തെയ്വമെ നിനച്ച് എന്നെ അലക്കശ്ശിക്ക വയ്യാതേൻ?” ഒൺ കെഞ്ചി കേട്ടെ.
പിന്നെ “നിൻ പേര് എന്തനേത്ത്” ഒൺ ഏശു കേട്ടെ. അത്തുക്ക്, “എൻ പേര് ലെക്കിയോൻ; എങ്കനേ കനേം വേരാതാൻ ഒള്ളത്.
ബൊകുനാ അവെ ഇകനയേ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ; ഇതു പവുലോശുക്ക് തിക്കിമുട്ടലായ്ക്കെ; അവൻ അപ്പിൺകാക്ക് തിരുമ്പി നുൺ അവളേത്തിൽ നിക്കിനെ പിശാശുകാക്ക്, “അപ്പിണെ വുട്ട് പോ ഒൺ ഏശുകിരിശ്ത്തു നാമത്തിൽ ഏൻ നിൻകാൽ കണ്ടിപ്പാ ചൊന്നെ” ഒണ്ണെ. അന്നേരമേ പിശാശ് അവളേത്തിൽ ഇരുന്ത് ഉറയ്ങ്കി പോയെ.