36 ഒണ്ണാ ഏശു അതെ കോളാതെ മൂപ്പനാനെ ആയിരോശുകാക്ക്, “പേടിയാതെ, നമ്പിക്കയാ ഇര്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു അവറകാക്ക്, “നിങ്കെ നമ്പിക്കേലെ കുറവുനാലതാൻ; കടുകു മണീലത്തിനെ നമ്പിക്കെ നിങ്കാക്കിരുന്താ ഇം മലേകാൽ ഇവുടെ നുൺ അക്ക് തള്ളി നീങ്ക് ഒൺ ചൊല്ലിയാ അത് നീങ്കും; നിങ്കാക്ക് ഒണ്ണും മുടിയാതിരാത്ത് ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
ഏശു ഇകനെ കുരവുട്ട് ഇരുന്തവോളെ എകൂതാ പള്ളീലെ മൂപ്പനാനെ ഒരാ വന്തു അവനെ കുമിടെ വായ്ങ്കി, “എൻ മകെ ഇപ്പെ നാത്തെ; നീ വന്തു അവളേത്തിൽ കയ്യെ വച്ചാ അവേക്ക് ഉശിരു കിടയ്ക്കും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവറളും മത്തും ഏശു ആത്തോരത്തിൽ ഇരുന്തവോളെ, അങ്കിളെ എകൂതാ പള്ളീലെ മൂപ്പൻ ആയിരോശ് ഏശുവുക്ക് മില്ലോട് വന്തോൺ കാലുക്കു ബൂന്ത്,
ഏശു അവേകാക്ക്, “മകളേ, നീ നമ്പിയനാലെ നിനക്ക് ചുകമെ കിടച്ചിരുക്കിനെ; അതുനാലെ നോയ്മാറി നല്ലാ നിമതിയാ പിശേൻ.”
അത്തുക്ക് ഏശു, “ചെയ്വെ കൂടുമീ ഒണ്ണീ? നമ്പിക്കെ ഇരുക്കിനവൻനാലെ എല്ലാം നടക്കും.”
ഒണ്ണാ ഏശു അതെ കേട്ടവോളെ, “പേടിയാതെ, നമ്പിക്കയാ ഇര്; ഒണ്ണാ അവേക്ക് ചുകമായോകും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം ഏശു അപ്പിൺകാൽ, “നമ്പിയാ നീ തെയ്വത്തിലെ മകത്തമെ കാണും ഒൺ ഏൻ നിൻകാൽ ചൊല്ലിയതാനേ?” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.