24 ഏശു ആയിരോശും മത്തും പോയപ്പെ മാനടവനൊത്തേ ഇടുങ്കി പുടുങ്കി അവൻ കൂട്ടത്തിൽ പോയെ.
പിന്നെ അവറെ കൂരേക്ക് പോയവോളെ മാനടവൻ അവൻകാക്കു വന്തനാലെ തീൻ തണ്ണീ കുടിപ്പകൂടി നേരം കിടയാപ്പോയെ.
കോന്തുകിടന്തു ചൊല്ലിയത്, “എൻ കുഞ്ചിമകെ ചാകേക്ക് പാടുവെട്ട് ചങ്കട്ടമാ കിടക്കിനെ; നീ വന്ത് തൊട്ടതൊണ്ണാ അവേക്ക് ഉശിരോറും” ഒൺ കെഞ്ചിയെ.
അന്നേരം പന്നണ്ട് വരിയമായ് കിടത്തെ നോയ്നാലെ ചരിയാനത്തിൽ വരുത്തമായിരുന്തെ ഒരു പെൺമ്പുള്ളെ അം കൂട്ടത്തിൽ ഒണ്ടായെ.
ശിശിയര് ഏശുവുകാക്ക്, “ഇത്തിനാരംവേരാ നിന്നെ ഇട്ട് നെശിക്കിനത്തിൽ ഇകനെ കേട്ടാ എങ്കെ എന്തെ ചൊൽളനേ?” ഒൺ കേട്ടെ.
ഏശുവുക്ക് ചുത്തുകോടും മാനടവൻ വന്ത് കൂടിയവോളെ അവൻ ചൊല്ലിയത്, “ഇം വർളാട്ടിലെ ആളുകെ കുറുപ്പു കെട്ടവേരാനാലെ അവറെ അടകാളമെ തേടിനെ; ഒണ്ണാലും അവറാത്തുക്ക് പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ ഓനായ് എന്നാ അടകാളമല്ലാതെ വോറൊരു അടകാളമും കിടയാത്ത്.
അത്തുക്കൊളളാകെ മനിശെ മാനടവൻകാട്ടുക്ക് നിൽപ്പേക്കുകൂടി ഇടം നാതെ ഇടിങ്കി പുടിയ്ങ്കവോളെ മുതെ ഏശു ശിശിയരുകാട്ടുകാൽ ചൊല്ലി തുടയ്ങ്കത്, “കളവാണികയാനെ പരീശരുകാട് പുളിച്ചെ മാവുകാൽ നിങ്കെ കെവുനമാ ഇരുന്തോകോണും.
ഏശു ആരൊൺ കാൺമ്പച്ചൂട്ടി അവൻ പയണമിട്ടെ, ഒണ്ണാ അവനുക്ക് പൊക്കെ കുറവുനാലേം ചരിയാനെ ആൾ കന്നനാലേം ഏശുവെ കാൺമ്പേക്ക് കൂടാപ്പോയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവറെ കൂട്ടത്തിൽ പോയെ; കൂരേകാൽ ആയവോളെ പട്ടാളത്തലവൻ ഉടയാ ഇണങ്കരെ ഏശുവുകാക്ക് കടത്തിവുട്ട്, “കരുത്താവേ, നീ വരുത്തപ്പടാതെ; നീ എൻ കൂരയകത്തുക്ക് വരുകേക്ക് ഏൻ ഓകം നാത്താ.
അവനുക്ക് പന്നണ്ട് വയശൊള്ളെ ഒരേ ഒരു മകെ ഇരുന്തെ; അവേക്ക് നോവ് കനത്ത് ചങ്കട്ടമാ ഉശിരു പോകേക്ക് കിടക്കുമെ. ഏശു അക്ക് പോയവോളെ മാനടവൻ അവനെ നെരുക്കി നെശിക്കുമെ.
“എന്നെ തൊട്ടത് ആര്?” ഒൺ ഏശു കേട്ടെ. അത്തുക്ക് എല്ലാരും “ഏൻ നാത്തെ, ഏൻ നാത്തെ” ഒൺ തിരുപ്പി ചൊല്ലിയവോളെ പത്തിരോശ് “എശമാനനേ, മാനടവൻ നിന്നെ നെരുക്കി നെശിക്കിനതാനെ?” ഒൺ കേട്ടെ.
നശരായൻ ഏശുവെ തെയ്വം തെയ്വ ആത്തുമാവിലും ചക്കിതീലും അവിശേകമെ ചെയ്യെ; തെയ്വം അവൻ കൂട്ടത്തിലേ ഇരുന്തനാലെ അവൻ നൻമയെ ചെയ്യും; മുനി പുടിച്ചവേരാക്ക് ചുകമെ കൊടുത്തും എല്ലാ പണ്ണേക്കും പോയെ.