22 അവറളും മത്തും ഏശു ആത്തോരത്തിൽ ഇരുന്തവോളെ, അങ്കിളെ എകൂതാ പള്ളീലെ മൂപ്പൻ ആയിരോശ് ഏശുവുക്ക് മില്ലോട് വന്തോൺ കാലുക്കു ബൂന്ത്,
അം കൂരേൽ പോയി പുള്ളയെ തള്ളെ മറിയാവ് കൂട്ടത്തിൽ കണ്ട്, കുമിടവായ്ങ്കെ; മാരാപ്പെ പിരിച്ച് കുടത്തെ തങ്കം, തെള്ളി, മൂര് ഇതുകാടെ ബൊകുമാനമായ് അവനുക്ക് മില്ലോട് വച്ചെ.
അന്നേരം ഉടയാ ഉടമ്പുക്കായതെ കണ്ടെ പെൺമ്പുള്ളെ പേടിച്ചരണ്ട് ഏശു കാലുക്കു നെടിഞ്ചാടെ ബൂന്ത് അങ്ക് നടന്തെ ചത്തിയമെ വെളിയേത്തിയെ.
അകനെ അവറെ എകൂതര് പള്ളീലെ മൂപ്പൻ കൂരേക്ക് പോയവോളെ അങ്ക് കോത്തേം കുലവേം താൻ നുണ്ണത്.
ഒണ്ണാ ശബത്തുനാ ഏശു ചുകമെ കൊടുക്കിനതെ കണ്ടോൺ കൂശോറിയെ എകൂതാ പള്ളീലെ മൂപ്പൻ മാനടവൻകാക്ക്, “വേലേ ചെയ്കേക്ക് ആറുനാ ഒള്ളതാനെ; അമ്പോളെ വന്ത് ചുകമാനിൻ; ശബത്തുനാ അകനെ ചെയ്വാനില്ലെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഇതെ കണ്ടാലെ ശീമോൻ പത്തിരോശ് ഏശു കാലുക്ക് ബൂന്ത്, “കരുത്താവേ, ഏൻ പാപിയാനെ മനിശൻനാലെ നീ എന്ന വുട്ടെ പോകോണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവൻ ഏശുവെ കണ്ടവോളെ വലിയതാ വുളിച്ച് കാലുക്ക് ബൂന്ത്, “ഏശുവേ, വലിയവനാനെ തെയ്വ മകനേ, എനക്കും നിനക്കും മത്തും എന്തൻ കാരിയം? എന്നെ അലക്കശ്ശിയാതേൻ ഒൺ ഏൻ നിൻകാൽ ഇരക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
എകൂതരുക്ക് തെയ്വം കൊടുത്തെ ചട്ടമും പലകപ്പാട്ടുകാറാ എളുതി വച്ചതാം വാശിച്ച് ഓഞ്ചവോളെ പളളീലെ അതികാരി അവറകാക്ക് ആളവുട്ട് ഇകനെ കേട്ടെ, “ഇണങ്കരേ, ഇമ്പുറുക്കിനെ മാനടവനുക്ക് ഉവതേശം കൊടുപ്പേക്ക് എന്തൊണ്ണാലും ഇരുന്താ അതെ വന്ത് ചൊല്ലിൻ” ഒണ്ണെ.
അതോഞ്ച് അവറെ എല്ലാരും എകൂതര് പള്ളീലെ അതികാരിയാനെ ശോശ്ത്തനേശെ പുടിച്ച് കോടതീക്ക് മില്ലോട് വച്ചേ അടിച്ചെ; ഒണ്ണാ കെല്ലിയോൻ ഇതെ ഒണ്ണും കെവുനിച്ചതില്ലെ.
പള്ളീലെ അതികാരിയാനെ കിരിശ്പ്പോശും അവൻ കൂരേലവേരാളും കരുത്താവെ നമ്പിയെ; കൊരിന്തിലും കനേമാളുകെ തെയ്വ വശനമെ കേട്ട് നമ്പി വന്ത് രാടിപിരാടിയെ.
ഇതെ കാണുകേം കോക്കുകേം ചെയ്യെ ഓകന്നാൻ ഒണ്ണെ ഏൻ താനെ. കോക്കയും കാൺങ്കയും ചെയ്യോഞ്ച് അതെ എനക്ക് കാട്ടിതന്തെ തൂതൻ കാൽകാൽ നെടിഞ്ചാടെ ബൂന്ത് വണയ്ങ്കെ.