13 അത്തുക്ക് ഏശു അവറാത്തുകാൽ “പോൻ” ഒൺ ചൊല്ലി അതുകാടെ പണ്ണിയേത്തുക്ക് ഉറയ്ക്കിവുട്ടെ; ഇരണ്ടായിരം പണ്ണികാടുതാൻ അങ്ക് മേഞ്ച് നടക്കുമത്. അതുകാടൊത്തേ വരവശി ഓടി തണ്ണീൽ ബൂന്ത് വീര്ക്കുമുട്ടി ചത്തെ.
ചുത്തമാനതെ നായ്കാട്ടുക്ക് കൊടാതേൻ; അതുകാട് തിരുമ്പി നിങ്കളെ നാശമാക്കേക്ക് വരും; നിങ്കകാലെ വിലയൊള്ളെ മുത്തുകാടെ പണ്ണീക്ക് മില്ലോട് ഇടുവാനുമില്ലെ; അതുകാട് കാലിൽ അതെ മെതിക്കേം ചെയ്യും.
ഏശു അവറകാൽ “പോൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ; അതുകാട് അവറളെ വുട്ട് അം പണ്ണിക്കൂട്ടത്തുക്ക് പോയെ; അതുകാടൊത്തേ വരവശി ഓടി തണ്ണീൽ ബൂന്ത് വീര്ക്കുമുട്ടി ചത്തെ.
“അന്നടക്കിനെ പണ്ണിക്കൂട്ടത്തുക്ക് വുടുക്കാമീ? എങ്കെ അത്തിൽ ഓറിയോളെ” ഒൺ കെഞ്ചി കേട്ടെ.
ഇകനെ ആയതെ പണ്ണിയെ മേച്ച് നടന്തവേരാ കണ്ടാലെ അവറെ ഓടിപ്പോയ് പട്ടണത്തിലും കൂറായും ഒത്തേ ചൊല്ലിയെ; ഇതെന്തൊൺ കാൺബേക്ക് മാനടവൻകാട് ഒത്തേ ഓടിവന്തെ.
നിങ്കെ പിശാശ് എന്നെ തകപ്പൻ മക്കതാൻ; നിങ്കെ തകപ്പൻ പിരിയമെ ചെയ്കേക്ക് നിങ്കെ ആശിക്കിനെ. അവൻ മുതയിരുന്തേ കുലകാറനായ് ഇരുന്തെ; അവനേത്തിൽ ചത്തിയം നാപ്പോയനാലെ ചത്തിയത്തിൽ നിലെ നിൽക്കിനതുമില്ലെ. അവൻ നരിയെ ചൊന്നവോളെ ചൊന്തെ പാശേൽ നുൺ എടുത്തു ചൊന്നെ; അവൻ നരിയെ ചൊന്നാളും അത്തിലെ തകപ്പനും താൻ.
അകനെ ഉശിരോറി വന്തെ ഏശുകിരിശ്ത്തു മേലോകത്തുക്ക് പോയി തെയ്വത്തിലെ വലത്തക്കോട് ഇരുക്കിനെ. അവൻ എല്ലാ തൂതരുകാടാം വാനത്തിലെ എല്ലാ ചക്കിതികാടാം അതികാരങ്കാടാം അതികാരമെ നടത്തിനെ.
ആയിരം വരിയം ഓയിനവോളെ ഉരുമനെ തടവറേൽ നുൺ പിരിച്ചു വുടുക്കും.
പാതാളത്തിലെ തൂതൻ താൻ അത്തിലെ രാശാവ്; അവനുക്ക് എബുറായെ പാശേൽ അബതോൻ ഒണ്ണും കിരീക്ക് പാശേൽ അപ്പൊല്ലുവോൻ ഒണ്ണും പേര്.