12 “അന്നടക്കിനെ പണ്ണിക്കൂട്ടത്തുക്ക് വുടുക്കാമീ? എങ്കെ അത്തിൽ ഓറിയോളെ” ഒൺ കെഞ്ചി കേട്ടെ.
അവൻ ചേതി ശിറിയെ ഒണ്ണാൻ ഒത്തേ പരന്തെ. വൊവ്വോറേ നോയ് നൊടികാറാളാം ചീക്കിലും ഇളുവെട്ട് നടന്തവേരാളാം മുനീക്ക് ചാനവേരാളാം പിശാശി പുടിച്ചവേരാളാം തളന്തവേരാളാം അവൻകാക്ക് കുടത്തെ. അവൻ അവറാത്തുക്ക് ചുകമെ കൊടുത്തെ.
ചുത്തമാനതെ നായ്കാട്ടുക്ക് കൊടാതേൻ; അതുകാട് തിരുമ്പി നിങ്കളെ നാശമാക്കേക്ക് വരും; നിങ്കകാലെ വിലയൊള്ളെ മുത്തുകാടെ പണ്ണീക്ക് മില്ലോട് ഇടുവാനുമില്ലെ; അതുകാട് കാലിൽ അതെ മെതിക്കേം ചെയ്യും.
അന്നേരം മലഞ്ചെരുവിൽ ഒരു വലിയെ കൂട്ടം പണ്ണികാട് മേഞ്ച് നടക്കുമെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവറാത്തുകാൽ “പോൻ” ഒൺ ചൊല്ലി അതുകാടെ പണ്ണിയേത്തുക്ക് ഉറയ്ക്കിവുട്ടെ; ഇരണ്ടായിരം പണ്ണികാടുതാൻ അങ്ക് മേഞ്ച് നടക്കുമത്. അതുകാടൊത്തേ വരവശി ഓടി തണ്ണീൽ ബൂന്ത് വീര്ക്കുമുട്ടി ചത്തെ.
ഒണ്ണാ പിശാശ് നങ്കളെ തോൽവി അടയെ വയ്പ്പാനില്ലെ; നങ്കാക്ക് അവനിലെ കോളാരെ തിക്കിനൊള്ളതാനെ?
നിങ്കെ അയന്ത് കെവുനമാ ഇരിൻ; നിങ്കെ എതിരാളിയാനെ പിശാശ് കതറിനെ ശിങ്കം വോലെ ആരെ പുടിച്ച് വുശുങ്കും ഒൺ നോക്കി ചുത്തി നടക്കിനെ.