41 അത്തുക്ക് അവറെ ചരിയാനത്തിൽ അരണ്ട്, “ചെൻ ആര്? കാത്തും അലേം കൂടി ചെൻ ചൊല്ലെ കോക്കിനെ” ഒൺ തങ്കവാട്ടിൽ കുരവുട്ടെ.
അവറെ ഇരണ്ടാളും വള്ളത്തിൽ ഓറിയവോളയേ കാത്ത് നിളച്ചെ.
അമ്പോളെ അവറയെല്ലാം അരിശുകപ്പട്ട്, “ചെൻ ആര്? കാത്തും അലേം കൂടി ചെൻ ചൊല്ലെ കോക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പിന്നെ ഏശു ശിശിയരുകാൽ, “എന്തുക്കിനേ നിങ്കെ അരളിനത്? നിങ്കാക്ക് എൻകാൽ നമ്പിക്കെ നാത്തതീൻ” ഒൺ കേട്ടെ.
അവറെ പിന്നെ കെലീലാ ആത്തുക്ക് അക്കറോളെ കെരശീനിയെ ഒണ്ണെ കൂറാക്ക് പോയതും,
അന്നേരം ഉടയാ ഉടമ്പുക്കായതെ കണ്ടെ പെൺമ്പുള്ളെ പേടിച്ചരണ്ട് ഏശു കാലുക്കു നെടിഞ്ചാടെ ബൂന്ത് അങ്ക് നടന്തെ ചത്തിയമെ വെളിയേത്തിയെ.
ഇം ചേതിയെ കേട്ടവൻ കേട്ടവൻ വെരുണ്ടോൺ, “നല്ലതാൻ നീ ചെയ്യിനെ; ചെവി കോളാത്തവേരാക്ക് ചെവി കോപ്പേക്കും ഊമറുക്കു കുരവുടുകേക്കുമൊള്ളെ നൽവരമെ നീ കൊടുക്കിനെ” ഒണ്ണെ.
ഇതെ കണ്ട് അങ്ക് ഇരുന്തവേരാ ഒത്തേ അരണ്ടോൺ, “അമ്മച്ചേ, ഇതെന്തൻ വാക്കുകാട്? മുനികാട്ടുകാൽ അതികാരമായും ചക്കിതിയോടേം കൽപ്പിക്കുകേം അതുകാട് പുറത്തുക്ക് വരുകേം ചെയ്യിനെ” ഒൺ തങ്കവാട്ടിൽ ചൊല്ലിയെ.
പിന്നെ ഏശു അവറകാക്ക്, “നിങ്കാക്ക് നമ്പിക്കെ നാത്തതീൻ?” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് അവറെ ചരിയാനത്തിൽ അരണ്ട് തങ്കവാട്ടിൽ, “കാത്തുകാക്കും അലേകാക്കും കൽപ്പനേ ഇടിനെ ചെൻ ആര്? അതുകാടുകൂടി ചെൻ ചൊല്ലെ കോക്കുനതേ” ഒൺ ചൊല്ലി അരിശുകപ്പട്ടെ.
അതുനാലെ കുലുക്കേക്ക് മുടിയാത്തെ രാച്ചമെ അവകാശമാക്കേക്ക് നങ്കെ നണ്ണി ഒള്ളവേരാളായ് തെയ്വമെ പിരിയപ്പടുത്തിളെ നിലേൽ കൊണ്ടാടി പേടിയോടെ വേലെ ചെയ്യാം.
കരുത്താവേ, ആര് നിൻ നാമമെ പേടിയാതേം മകിമപ്പടുത്താതേം ഇരുക്കും? നീ മട്ടും താനെ ഒരേയൊരു ചുത്തമാനവൻ; നീതിയൊള്ളെ നിൻ ചെയ്തികെ വിളയ്ങ്കി വന്തനാലെ എല്ലാ ചാതിക്കാറാളും നിനക്ക് മില്ലോട് വന്ത് നിന്നെ വണങ്കും.”