40 പിന്നെ ഏശു ശിശിയരുകാൽ, “എന്തുക്കിനേ നിങ്കെ അരളിനത്? നിങ്കാക്ക് എൻകാൽ നമ്പിക്കെ നാത്തതീൻ” ഒൺ കേട്ടെ.
ഏശു അപ്പണേ കയ്യനീട്ടി അവനെ പുടിച്ചെ, “നമ്പിക്കേൽ കുറവൊള്ളവനേ, നീ എന്തുക്ക് നമ്പാപ്പോയെ” ഒൺ കേട്ടെ.
അവറെ എന്തെ ചൊന്നതൊൺ ഏശുവുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായാലെ അവറകാക്ക് കേട്ടത്, “നിങ്കെ ഇത്തിനേം നമ്പിക്കെ നാത്തവേരായീ? അപ്പമെ കുടകാപ്പോയനാലെ അക്കുമിക്കും ഏയിലെ കെട്ടിനത് എന്തുക്ക്?
ഉണ്ണേക്ക് ഇരുക്കിനതും നാളെ തീയിൽ വെന്ത് കരിഞ്ചുപോനതുമാനെ പുല്ലുകാടെ തെയ്വം ഇകനെ ഇപ്പേരുപ്പട്ടത്തിൽ ചന്തമായ് കോലമേത്തിനതൊണ്ണാ, നമ്പിക്കേൽ കുറവൊള്ളവേരാളേ, അവൻ നിങ്കളെ എപ്പേരുപ്പട്ടത്തിൽ കോലമേത്തും.
അവൻ അവറകാക്ക്, “നമ്പിക്കേൽ കുറവൊള്ളവേരാളേ, നിങ്കെ ഇപ്പേരുപ്പട്ടത്തിൽ അരളിനത് എന്തുക്ക്” ഒൺ കേട്ടോഞ്ച് എന്തി കാത്താം തേക്കമാം “അടങ്ക്” ഒൺ തിട്ടമിട്ടെ; അകനെ അത് അലാതിയാ നുണ്ണെ.
അത്തുക്ക് അവറെ ചരിയാനത്തിൽ അരണ്ട്, “ചെൻ ആര്? കാത്തും അലേം കൂടി ചെൻ ചൊല്ലെ കോക്കിനെ” ഒൺ തങ്കവാട്ടിൽ കുരവുട്ടെ.
പിന്നെ ഏശു അവറകാക്ക്, “നിങ്കാക്ക് നമ്പിക്കെ നാത്തതീൻ?” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് അവറെ ചരിയാനത്തിൽ അരണ്ട് തങ്കവാട്ടിൽ, “കാത്തുകാക്കും അലേകാക്കും കൽപ്പനേ ഇടിനെ ചെൻ ആര്? അതുകാടുകൂടി ചെൻ ചൊല്ലെ കോക്കുനതേ” ഒൺ ചൊല്ലി അരിശുകപ്പട്ടെ.