31 വിതയ്പ്പേക്ക് നോയ്ക്കാ ഇനിയോരു വിത്തുവോലെ നാത്തെ ചുറീയതായിരുക്കും.
ഏശു അവറാത്തുകാൽ പിന്നേം ചൊല്ലിയത്, “തെയ്വ രാച്ചം എന്തനേത്തിൽ പേരേത്തി ചൊൽളനേ? ഏളെ കതയെ ചൊല്ലി അതെ വെളിവാക്കിളെ?” അത് വന്ത് ചുറിയെ കടുകു മണിവോലതാൻ.
ഒണ്ണാ അത് മുളച്ചേയതൊണ്ണാ വോറേ പാളിവോലനാത്തെ വലിയതാ വളന്ത് വാനത്തിലെ പയ്ക്കികാട്ടുക്ക് അത്തിലെ കൊമ്പിൽ കൂടെ ഒണ്ടായ്ക്കി ഇരുക്കിളെ നിലേൽ കാണ്ടിയമുമാനെ.
അത്തുക്ക് കരുത്താവ് അവറകാക്ക്, “കടുകു മണീലത്തിനെ നമ്പിക്കെ നിങ്കാക്കിരുന്താ ഇം കാട്ടത്തീകാക്ക് വേരോടെ കടലിൽ പോയ് നിൽ ഒൺ ചൊല്ലിയാ അത് നിങ്കെ ചൊല്ലെ കോക്കും” ഒണ്ണെ.
ഇകനെ കരുത്താവു വശനം അത്തോണത്തിലെ മനിശെ മാനടവൻ ഇടേൽ ചക്കിതിയോടെ പരന്തെ.
പത്തിരോശ് ചൊല്ലിയതെ നമ്പിക്കയാ ഏത്തെടുത്തവനെല്ലാം രാടിപിരാടിയെ; അന്നേരമേ മൂവായിരം വേരാതാൻ അവറെ കൂട്ടത്തിൽ ചേന്തത്.
അതെ കേട്ടവോളെ അവറെ തെയ്വ നാമത്തുക്ക് മകത്തമെ കൊടുത്തെ. അവറെ പവുലോശുകാൽ, “ഇണങ്കാ, എകൂതര് ഇടേലിരുന്ത് എത്തിനാരംവേരാ കരുത്താവുകാൽ നമ്പി വന്തിരുക്കിനെ ഒൺ നിനക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ? അവറെ എല്ലാരും എകൂതാ ചട്ടമെ ഏത്തെടുത്ത് പാലിക്കുമവേരാളുമേ താൻ.
അപ്പണും വശനമെ കേട്ടവേരായിൽ കനേമാളുകെ അത്തിൽ നമ്പിയെ; അകനെ നമ്പിക്കെ വച്ച് വന്തവേരാളിൽ ആണായേ അഞ്ചായിരംവേരാ ഒണ്ടായെ.
ഒണ്ണാ ആണാളും പെണ്ണാളുമാനെ വലിയെ വലിയെ കൂട്ടം കരുത്താവുകാൽ നമ്പിക്കെ വച്ച് അവറെ കൂട്ടത്തുക്ക് വന്തു കൂടുമെ.
ഏളാമത്തെ തൂതൻ ഊതിയവോളെ, “പുകിലോകത്തിലെ അതികാരം മാറി തെയ്വമാനെ കരുത്താവുക്കും അവനിലെ കിരിശ്ത്തുവുക്കുമായിരുക്കിനെ; അവൻ എണ്ണേക്കും അതികാരമെ നടത്തും.” ഇകനെ മേലോകത്തിൽ നുണ്ണും വൻ ചത്തങ്കാട് ചൊന്നതെ കേട്ടെ.