3 കയ് വരണ്ടാളെ കണ്ടതും ഏശു അവൻകാൽ, “എന്തി എല്ലാരുക്കും നടുവെ നിൽ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അങ്ക് കയ് വറണ്ടെ ഒരു മനിശൻ ഇരുന്തെ; ഏശുവെ കുത്തമെ ചൊൽവെ ആശിച്ചിരുന്തെ ചിലയാളുകെ അങ്കൊണ്ടായെ; അവറെ അവൻകാക്ക്, “ശബത്തുനാ ചുകമെ കൊടുക്കിനത് നായപുറമാണത്തുക്ക് വെതിലീ?” ഒൺ കേട്ടെ.
ശബത്ത് നാൾ അം മനിശനുക്ക് ചുകമെ കൊടുക്കുമീ ഒൺ പരീശരൊൺ ചൊന്നവേരാ കുറിപ്പാ നോയ്ക്കി ഇരുന്തെ. ചുകമെ കൊടുത്താ ഏശുവെ കുത്തമെ ചൊൽവച്ചൂട്ടിതാൻ അവറെ അകനെ ചെയ്യത്.
പിന്നെ ഏശു വതിലെ ചൊല്ലിയത്, “ശബത്തുനാ നല്ലതെ ചെയ്യിനതോ, കെട്ടതെ ചെയ്യിനതോ, ഉശിരെ കാപ്പാത്തിനതോ കാപ്പാത്താതിരുക്കിനതോ ഇത്തിലേളത് നല്ലത്?” ഒൺ അങ്ക് ഇരുന്തവേരാകാൽ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് അവറെ വതിലെ ചൊല്ലാതെ നുണ്ണെ.
ഒണ്ണാ അവറെ നിനച്ചതെ ഏശുവുക്ക് തിക്കിനൊണ്ടായതും അം കയ് വരണ്ടെ മനിശൻകാൽ, “എന്തി എല്ലാരുക്കും നടുവെ നിൽ” ഒണ്ണെ; അത്തുക്ക് അവൻ എന്തി വന്തു നുണ്ണെ.
എന്നെ കടത്തി വുട്ടാളിലെ വേലെ പകലൊളെള കാലം വരേക്ക് നങ്കെ ചെയ്യവേണ്ടി ഇരുക്കിനെ; ആരുക്കും ഒണ്ണാം ചെയ്കേക്ക് കൂടാത്തെ റാവ് വരിനെ.
അതുനാലെ ഏശുവിൽ നമ്പുനെ എൻ ഇണങ്കരേ, നിങ്കെ ഉറപ്പൊള്ളവേരാളും കുലുങ്കാത്തവേരാളും ആകോണും; നിങ്കെ കരുത്താവിൽ ചെയ്യിനെ ഒവ്വൊരു കാരിയമും വുറുതാവില്ലെ ഒൺ അറിഞ്ചിരുക്കിനനാലെ കരുത്താവിലെ വേലേൽ എപ്പണും പെരികി വരിനവേരാളുമാനിൻ.
നൽമെ ചെയ്യിനത്തിൽ നങ്കെ മടുത്ത് പുറക്ക് പോവാനില്ലെ; ചോന്ത് പോകാതിരുന്താ തക്കെ നേരത്തിൽ നൽവരത്തിലെ വിളവ് കിടയ്ക്കും.
ഏൻ തടവിൽ ആയതുനാലെ കരുത്താവെ നമ്പിയവേരാക്കെല്ലാം പേടിയാതേം തെയ്വ വശനമെ ഉറപ്പോടേം ചൊൽകേക്ക് ഉറപ്പു കിടച്ചെ.
കിരിശ്ത്തു ഉടയാ ഉടമ്പിൽ കറുമമെ ഏത്തെടുത്തതുനാലെ നിങ്കളും അകനയേതാൻ കറുമമെ ഏത്തെടുപ്പേക്ക് മനശൊള്ളവേരാ ആയിരുക്കോണും. എന്തൊണ്ണാ ഏശു കറുമമടഞ്ചതുവോലെ കറുമമടേനവൻ ആരും ഒരുനാളും പാപമെ ചെയ്യാത്ത്.