20 കരുത്താവ് അവറളും മത്തും ഇരുന്തനാലെ വലിയെ വലിയെ കാരിയമെ ചെയ്വായെ. അകനെ അവറെ കനേം ആളെ തെയ്വ വശനത്തിൽ ഉറപ്പിച്ചു നുറുത്തിയെ.]
ഇകനെ അവറകാക്ക് ചൊല്ലിയവോളെ തെയ്വം കരുത്താവാനെ ഏശുവെ മേലോകത്തുക്ക് എടുത്താച്ചെ. അവൻ പോയാലെ തെയ്വം ഇരുക്കിനത്തുക്കു വലത്തക്കോടേ പോയിളച്ചെ. ശിശിയര് എല്ലാ ഇടത്തും പോയി നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ.
പിരിയമാനെ തെയോപിലോശേ, നങ്കെ ഇടേൽ നടന്തെ ഒവ്വൊരു കാരിയങ്കാടപ്പത്തീം റൂപ്പു റൂപ്പാ എളുതുകേക്ക് പലെ ആളുകേം നോയ്ക്കെ.
മുതയിരുന്തേ നടമാടിവന്തെ കാരിയങ്കാടെ കണ്ടവേരാളും നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊന്നവേരാളും നങ്കകാൽ ചൊല്ലി തന്തതുവോലയൊള്ളെ കതെ എളുതുകേക്ക് അവറെ തുടയ്ങ്കത്.
അരിശുകമാം അടകാളമാം കാട്ടുവേക്ക് അവറാത്തുക്ക് ചക്കിതിയെ കൊടുത്തതിനാലെ അവൻ ഇരക്കമെചൊല്ലി വുളിച്ച് ചൊല്ലിയത് ചരിതാൻ ഒൺ തെളിവെ കൊടുത്തെ കരുത്താവെചൊല്ലി പേടിനാതെ ചൊല്ലികിടന്ത് ബൊകുനാ അപ്പോശ്ത്തലരുകാട് അങ്ക് ഇരുന്തെ.
ചുകമെ കൊടുക്കേക്കും നിൻ ചുത്തമാനെ പണ്ണക്കാറനാനെ ഏശുവിലെ നാമത്തിൽ അടകാളമാം അരിശുകമാം ചെയ്കേക്ക് നിൻ കയ്യെ നീട്ടോണുമേ.”
അപ്പോശ്ത്തലരുനാലെ കനേകം അടകാളമും അരിശുകമും മാനടവൻ ഇടേൽ നടന്തെ; നമ്പിക്കയോടെ വന്തവേരായെല്ലാം ഒരു മനശോടെ ശലോമോൻ മണ്ടവം എന്നാൻ കൂടി വരുമെ.
എന്തൊണ്ണാ ഏൻ എരുശലേമിലിരുന്ത് ഇല്ലൂരിയെ വരേക്ക് കിരിശ്ത്തുവിലെ നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയവോളെ തെയ്വം തെയ്വ ആത്തുമാവിനാലെ കനേം അരിശുകമെ ചെയ്യെ.
തെയ്വത്തിലെ കൂട്ട് വേലക്കാറാ ഒണ്ണെ നിലമേൽ എങ്കെ നിങ്കകാൽ പുത്തി ചൊന്നത് നിങ്കാക്ക് കിടച്ചെ തെയ്വ ഇരക്കം നിച്ചനാതെ ആയ്ക്കാവാനില്ലെ.
അകനയൊണ്ണാ ഇത്തിനെ വലിയെ രച്ചെ കെവുനമാക്കാതവോയാ നങ്കെ എകനെ തണ്ടനേൽ നുൺ തപ്പിക്കും? ഇം രച്ചെ കരുത്താവുതാൻ മുതെ ചൊല്ലിയത്. അവൻകാൽ നുൺ കേട്ടവേരാ അതെ എങ്കാക്ക് വിളക്കമായ്ക്കീം തന്തിരുക്കിനെ.
അടകാളത്താലേം അരിശുകത്താലേം വൻ വൻ ചെയ്തികയാലേം ഉടയാ പിരിയത്തിൽ തന്തെ തെയ്വ ആത്തുമാവിലെ വരത്താലേം തെയ്വമും ഇതെ ചത്തിയം താൻ ഒൺ കാട്ടിയെ.