ഒരുവോളെ മൂണാം മണിയായെ നേരം ഏശു, “ഏലീ, ഏലീ, ലമ്മാ ശബക്കത്താനി” ഒൺ ചരിയാനത്തിൽ കതറി കോന്തെ. “എൻ തെയ്വമേ, എൻ തെയ്വമേ, നീ എന്നെ കയ് വുട്ടതെന്ത്” ഒൺ താൻ ഇത്തിലെ പൊരുൾ.
പകൽ മൂണ് മണി ആയവോളെ അവൻ ഒരു തറുശനമെ കണ്ടെ; അത്തിൽ തെയ്വത്തിലെ തൂതൻ കൂരയകത്തിൽ തൻകാക്ക് വരിനതെ കുറിപ്പാ കണ്ടെ; അന്നേരമേ “കൊറുനല്ലിയോശേ” ഒൺ തന്നെ വുളിക്കിനതാം കേട്ടെ.